Η Ρωσία από την οπτική της Ρωσίας

Επειδή πολλά ήδη γράφονται και θα γραφτούν την επόμενη περίοδο από ειδικούς που θα αποτυπώσουν την κατάσταση και τελικά τι έγινε τον Φεβρουάριο του 2022 στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, συνήθως οι περισσότερες αυτές απόψεις αποτυπώνουν την δυτική πλευρά.

Υπάρχει και η ρωσική προπαγάνδα, που βρίσκεται στο απόγειο της. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Εκτός από την αύξηση της τιμής και κερδοφορίας των δύο μαχόμενων ολιγοπωλιακών αγορών του CNG από τη Ρωσία (με Αζερμπαϊτζάν και άλλους) και του LNG από την Αμερική κυρίως, όπου σίγουρα τα υπέρμετρα κέρδη θα μοιράσουν ξανά την τράπουλα Ευρώπη και αλλού (οι συμφωνίες μέλλει να φανούν στο μέλλον), η Ρωσία έχει και άλλα θέματα στην οπτική της.

Η αρχικήπρόθεση της Ρωσίας ήταν να υπερασπιστεί τις Ρωσικές μειονότητες (και σε τοπικό επίπεδο πλειοψηφία) από μια μη-ουδέτερη κυβέρνηση (όσον αφορά τη Ρωσία). Μετά την αποπομπή του Γιανουκόβιτς από την Ουκρανία και την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας, που επακολούθησε την προσχώρηση της ρωσόφωνης Κριμαίας στην Ρωσία, οι εστίες άναψαν στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας. Οι περιοχές αυτές ήταν κάποτε η βιομηχανική δύναμη της Ουκρανίας όπου οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές επικράτησαν το 2014. Επακόλουθα, η περιβόητη συμφωνία του Μινσκ ανάμεσα στις δύο χώρες θα επέτρεπε κατά κάποιον τρόπο την συμβίωση των πληθυσμών σε ένα τύπου αυτόνομο καθεστώς.

Η Ουκρανία όμως, σύμφωνα με την Ρωσία, δεν σεβάστηκε την πλευρά της συμφωνίας της και δεν έδωσε την αυτονομία των περιοχών αυτών, παρά του ότι μειώθηκε η βία και οι μικρές συγκρούσεις διαχρονικά.

Επί του παρόντος, ο έλεγχος των περιοχών αυτών (και της Μαριούπολης) θα επέτρεπε στη Ρωσία να έχει τον πλήρη έλεγχο της θάλασσας του Αζόφ και έτσι να ολοκληρώσει τη γεωγραφική ένωση (ας μην ξεχνάμε ότι η προσαρτημένη Κριμαία ενώνεται γεωγραφικά μετά το φαραωνικό έργο της γέφυρας στο Kerch) όπου και πολλοί κάτοικοι της Κριμαίας δηλώνουν μόνιμη κατοικία για να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα (χωρίς το  εμπάργκο της Δύσης) όπως επίσης και τα Δυτικά προϊόντα έρχονται στην Κριμαία.

Το δεύτερο σημαντικό κεφάλαιο του ελέγχου των περιοχών αυτών είναι ότι θα μπορούν να θέτουν βέτο στην Ουκρανική κυβέρνηση εάν αυτή επέλεγε αλλαγή προσανατολισμού όπως πχ η προσάρτηση στο ΝΑΤΟ. Αυτό θα ήταν και πολιτική αυτοκτονία του προέδρου Zelenskiy που είχε υποσχεθεί αύξηση του ΑΕΠ, μείωση διαφθοράς κτλ.

Ο ρόλος εξάλλου και του προέδρου είναι η εφαρμογή των υποχρεώσεων της Ουκρανίας απέναντι στα δάνεια του ΔΝΤ, όπως επίσης και της Παγκόσμιας Τράπεζας, της ΕΕ και των ΗΠΑ. Το μεγάλο χρέος που έχει ήδη δημιουργηθεί θα μπορούσε να αποτελέσει και εύκολη λεία για φρούδες (ή μη) πολιτικές υποσχέσεις από την πλευρά της Ρωσίας στο μέλλον.

Προκειμένου να προετοιμαστεί ο έλεγχος των περιοχών αυτών, η Ρωσία έδινε την τελευταία 5ετία συνεχώς ρωσικά διαβατήρια στους κατοίκους των περιοχών, κάτω από τα «άγρυπνα» βλέμματα της Δύσης, όπως επίσης και στους κατοίκους της προσαρτημένης Κριμαίας.

Το δόγμα στην συγκεκριμένη περίπτωση που επιθυμεί η Ρωσία παράλληλα με τη συμφωνία του Μινσκ είναι να μην προσαρτηθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ (σε μια περιοχή, κατά την Ρωσία, που ήταν πάντα δικής της επιρροής και έτσι πρέπει να παραμείνει).

Αντίθετα, ζητούσε την επιστροφή σε μια συνθήκη ως προς τη διάταξη ενόπλων δυνάμεων ανάλογη με αυτή που ίσχυε στη δεκαετία του 1990. Στη διαπραγμάτευση που ακολούθησε, με τις επικοινωνίες σε διάφορα επίπεδα, , η Ρωσία δεν πήρε τις εγγυήσεις που ήθελε.

Η αμοιβαία επιλογή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου από όλες τις πλευρές ήταν το επακόλουθο. Στην απάντηση εξάλλου του γιατί η Ρωσία δεν δέχεται την επέκταση του ΝΑΤΟ (και την μη τοποθέτηση αντιπυραυλικών συστημάτων που σε λίγα λεπτά μπορούν να χτυπήσουν τη Μόσχα), η Ρωσία απαντάει με την ιστορική μνήμη του προέδρου J.F. Kennedy το 1962 για την πιθανή τοποθέτηση πυρηνικών κεφαλών στην Κούβα και πως αντέδρασε η Αμερική με το μπλοκάζ .

Αυτό που μετράει, κατά την Ρωσία, στον πόλεμο και την πολιτική είναι η πραγματική δυναμική μιας πράξης, όχι η επιθυμία ή οι άδειες διακηρύξεις.

Η στρατιωτική λύση προωθήθηκε και ο στόχος, όπως συζητιέται στην Ρωσία ως ώρας, είναι η απομάκρυνση ( του Zelenskiy και η επαναφορά του Yanukovich, που η Ρωσία θεωρεί ότι εκδιώχθηκε παράνομα και επαναφορά στο SQ του 2013.

Τότε ο πρόεδρος Yanukovich είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ ενδυναμώνοντας τους δεσμούς με τη Μόσχα. Αυτό θα ενίσχυε περισσότερο τη θέση της Ρωσίας, καθώς με τη Λευκορωσία και την Ουκρανία, θα δυνάμωνε αισθητά τη διεθνή της ισχύ.

Ας μην ξεχνάμε ότι και τα σύνορα της Ουκρανίας αποτελούνται και από χώρες που η Ρωσία έχει  μεγάλη επιρροή οικονομικά (π.χ. χώρες της Βαλτικής) έως και πολιτικά (π.χ. φίλα προσκείμενος Orban στην Ουγγαρία).

Η Ρωσία, τέλος, έχει αναλάβει και τις ευθύνες της απέναντι στις υφιστάμενες και επερχόμενες κυρώσεις (φυσικά χωρίς να αναφέρεται στο κόστος για την κοινωνία).

Ως ώρας, από το 2014 και μετά, η Ρωσική οικονομία, απαντώντας στις πρώτες κυρώσεις, μείωσε την εξάρτησή της σε ξένες επενδύσεις και σε ξένο χρέος, επομένως και οι νέες κυρώσεις μπορεί να μην αποφέρουν τίποτα ουσιώδες.

Επιπλέον, η ευρεία χρήση κρυπτονομισμάτων και ψηφιακών assets επιτρέπει στη Ρωσία να αποφεύγει τις τραπεζικές συναλλαγές που είναι και το σημείο ελέγχου των κυρώσεων.

Να μην ξεχνάμε επίσης ότι και το εμπάργκο προϊόντων στην Κριμαία εφαρμόστηκε εν μέρει μόνο, καθώς δυτικά προϊόντα έμπαιναν στις αγορές μέσω Λευκορωσίας, ενώ και αρκετές συμφωνίες γίνονταν (ακόμα και από Έλληνες επιχειρηματίες) στην Κριμαία για να εισέρχονται προϊόντα.

Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι ότι τα οικονομικά μέτρα μπορούν να επιτύχουν μια μικρή μείωση του ΑΕΠ μόνο, αλλά η χώρα μπορεί εύκολα να ανακάμψει από αυτές, καθώς η νέα σύμμαχος, η Κίνα θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν αντίβαρο για να καλύψει την οικονομική ζημιά.

Αυτά λέει αναλυτικά η προπαγάνδα της Ρωσίας και θα τα βρείτε αναμασημένα σε διάφορες εκδοχές.

Η ουσία είναι πως η Ρωσία διέβη τον Ρουβίκωνα και πάει ντουγρού και με σπασμένα φρένα προς την Ασία.