Κλείνουμε ένα μήνα πολέμου και καμία διέξοδος στον ορίζοντα. Οι διπλωματικές προσπάθειες απέτυχαν, οι διαμεσολαβήσεις πολλών διεθνών και περιφερειακών παικτών, έκαναν μια ολοστρόγγυλη τρύπα στο νερό, οι διμερείς επαφές οδηγούνται σρο”άλλα λόγια να αγαπιόμαστε”, η ανθρωπιστική κρίση τεράστια, τα κύματα προσφύγων να περνούν τα σύνορα το ένα μετά το άλλο.

Πόλεις ισοπεδώνονται, ένας τρομακτικός φόρος αίματος, εικόνες, συναισθήματα απελπισίας, η φρίκη του πολέμου.

Όλα όσα η Ευρώπη (η γεωγραφική, όχι με την έννοια της Δύσης, για τις εκκρεμότητες που άφησαν τα ομόσπονδα σοσιαλιστικά κράτη με τη διάλυσή τους, εδώ) νόμιζε πως είχε αφήσει πίσω της, τα βρίσκει μπροστά της. Να συμβαίνουν στ΄αλήθεια. Σαν σε πολεμόχαρο σίριαλ με πολλές σεζόν.

Έχουν γραφεί πολλά για το πόλεμο αυτό. Πολλοί, ξένοι και ημεδαποί μιλούν, επιχειρηματολογούν ακατάπαυστα για τις ευθύνες του ΝΑΤΟ. Πως πήγε να στριμώξει τη Ρωσία, η οποία αντέδρασε. Ακραία ίσως, αλλά αντέδρασε προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της στην περιοχή.

Είναι σα να λέμε, πως μιας και οι Τούρκοι μας πιέζουν αφόρητα, εδώ και πολλά χρόνια στο Αιγαίο, νομιμοποιούμαστε να μπουκάρουμε στη Μικρά Ασία. Στις χαμένες πατρίδες.

Τι, όχι;

Από εκεί και πέρα, ελάχιστοι θυμούνται τον Μακρόν, τις πρώτες ημέρες του εισβολής, να μιλά ευθαρσώς για ένα μακροχρόνιο πόλεμο.

Τώρα που οι Ρώσοι δείχνουν να έχουν κολλήσει σε πολλά μέτωπα και να οχυρώνονται, δυστυχώς δικαιώνεται. Είχε ίσως ο Γάλλος Πρόεδρος σαφή εικόνα των επιδιώξεων του Πούτιν, αλλά και των πολεμικών συσχετισμών που προϋπήρχαν ή διαμορφώνονταν υπό την επιρροή του ξένου παράγοντα.

Πολλά επίσης γράφονται για τις ελλείψεις των Ρώσων σε διοικητική μέριμνα, αλλά και για τις πολλές περιπτώσεις λιποταξίας. Σε ποιο βαθμό όλα αυτά ισχύουν θα μάθουμε αργότερα.

Η ουσία είναι πως πρόκειται πλέον για ένα πόλεμο φθοράς.

Ο Πούτιν πολιορκεί τις μεγάλες πόλεις, περιμένοντας τον “Στρατηγό Ψωμά” να κάνει τη δουλειά του και να παραδοθούν οι αμυνόμενοι.

Βρε μπας και ο Βλάντιμιρ έχει αρχίσει τα Κολοκοτρωνέικα;

Μήπως έχει βάλει τα άρματα να κάνουν κύκλους για να φαίνονται χιλιάδες και να σκιάζουν τον οχτρό;

Θα μας ενημερώσουν καλύτερα οι οπαδοί του.

Άλλωστε και για να είμαστε ιστορικά ακριβείς και ο Θεοδωράκης του ρωσικού κόμματος ήτανε.