Με μια τοποθέτηση που προκάλεσε αίσθηση, ο Μακρόν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για να βάλει υπό τη σκέπη της ΕΕ, ανατολικές χώρες, όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία, η Γεωργία, αλλά και να επαναφέρει με κάποιο τρόπο στο μαντρί τη Βρετανία.

Γνωρίζοντας πως το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα στο παρόν και στον εκλογικό ορίζοντα των σημερινών ηγετών: μιας και οι διαδικασίες θα κρατήσουν χρόνια, ο Γάλλος Πρόεδρος ετοιμάζεται να προσφέρει ένα είδος σύνδεσης σε όσες χώρες θέλουν να συμπράξουν με την Ε.Ε. των 27.

Απομένει να διευκρινισθεί το πως ακριβώς, η ιδέα όμως έρχεται από το παρελθόν, όταν οι οικονομικές κοινότητες ήταν αυτές που σφυρηλάτησαν την Ένωση.

Αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε είναι πως επωφελείς και για τα δύο μέρη οικονομικές συμφωνίες, αυτές που συνηθίσουν να λένε win-win στις Βρυξέλλες, μέσω ειδικών πρωτοκόλλων σύνδεσης, θα απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον τους τεχνοκράτες, οι οποίοι θα κληθούν να βρουν το κατάλληλο μείγμα πρόσδεσης των κρατών αυτών με την ΕΕ.

Κι αν στην Ανατολή τα πράγματα είναι απλά, μιας και όλες οι χώρες επιθυμούν διακαώς να μπει σε μια τροχιά η ευρωπαϊκή τους προοπτική, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη Βρετανία.

Ουδείς θέλει να επικροτήσει το Brexit, δίνοντας στο Λονδίνο τα δικαιώματα που θέλει, χωρίς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή στην ΕΕ, το οποίο στην περίπτωση της, μεταφράζεται σε εκατομμύρια λίρες προς τον κοινοτικό προϋπολογισμό.

Βεβαίως η Βρετανία πλέον βλέπει κάπως διαφορετικά τα πράγματα, βιώνοντας τις επιπτώσεις της εξόδου.

Τελευταίο παράδειγμα η επικράτηση του εθνικιστικού Σιν Φέιν στη Βόρεια Ιρλανδία, το οποίο ας μην ξεχνάμε πως έχει στόχο την ένωση με την Ιρλανδία: στη συγκυρία αυτή τάσσεται υπέρ της επαναφοράς στις αγκάλες της ΕΕ, μιας και η Ιρλανδία είναι πλήρες μέλος.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πως οι προτάσεις Μακρόν για ευρωπαϊκή Κοινότητα δεν αλλάζουν απλά τους κανόνες του παιχνιδιού δίνουν νέες προοπτικές σε όλες τις χώρες είτε είναι μέσα είτε έξω από την ΕΕ.

Φανταστείτε για παράδειγμα την τελωνειακή ένωση Ουκρανίας, Μολδαβίας με την ΕΕ και πόσο θα αλλάξει τον οικονομικό χάρτη στα ανατολικά της Γηραιάς Ηπείρου.

Στο πολιτικό κομμάτι, η Γαλλία δια του Μακρόν, αναδεικνύεται για ακόμη μια φορά ηγέτιδα δύναμη στους κόλπους της ΕΕ, κάτι που είναι βέβαιο πως χρειαζόταν η Ευρώπη, μιας και η Γερμανία απέτυχε οικτρά στο ρόλο αυτό τα προηγούμενα χρόνια, μιας και οι πολιτικές της τελικά υποβοήθησαν όλες τις φυγόκεντρες δυνάμεις.

Ίσως τελικά το πρωτοσέλιδο του Time (φωτό) που χαρακτήριζε τον Μακρόν, το νέο ηγέτη της Ευρώπης να ήταν κάτι παραπάνω από προφητικό.

Εν κατακλείδι, ίσως μια συνταγή από το παρελθόν αποδειχτεί σωτήρια για το μέλλον της Ένωσης, μέσα από μια διαδικασία ενσωμάτωσης και άλλων οικονομιών στο σύστημα της.

Εμπρός, πίσω!

Ολοταχώς!