Βλέμματα γεμάτα νόημα μεταξύ δύο πρώην (που μπορεί να έχουν και μέλλον ως συνεργάτες).

Ο διάλογος των ματιών ήταν ως εξής:

–Μαλώνεις ρε; (κάτσε να ξεδιπλωθώ από την καρέκλα να σε ψαρώσω μακρυμάλλη)

-Μαλώνω ρε;

-Πες ότι μαλώνεις ρε;

-Ναι, μαλώνω ρε, μαλώνω

-Μαλώνεις;

-Ναι ρε μαλώνω.

-Ναι αλλά δε μαλώνω εγώ. Έχουμε μια συγκυβέρνηση μπροστά, μην ξεφτιλιστούμε στα μάτια του κόσμου που μας αγαπά και μας τιμά με την ψήφο του.

-Ενδεχομένως, γιατί όπως προβλέπει και το δίλημμα του φυλακισμένου, κύριε Πρόεδρε της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως δυο ύποπτοι (Α και Β) έχουν συλληφθεί ως μέλη μιας συμμορίας για ένα έγκλημα και κρατούνται σε χωριστά δωμάτια σε ένα αστυνομικό τμήμα, χωρίς να έχουν δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ τους. Οι μηνυτές έχουν έλλειψη επαρκών αποδείξεων για να τους καταδικάσουν με τη βασική κατηγορία. Ταυτόχρονα ο ανακριτής προσφέρει στους φυλακισμένους μια συμφωνία, έχοντας πει στον καθένα τα ακόλουθα:

Εάν ομολογήσεις και συμφωνήσεις να καταθέσεις εναντίον του άλλου υπόπτου, ότι διέπραξε έγκλημα, οι κατηγορίες εναντίον σου θα αποσυρθούν και θα αφεθείς ελεύθερος ατιμώρητος.

Εάν δεν ομολογήσεις και το κάνει ο άλλος ύποπτος, θα καταδικαστείς με τη μέγιστη ποινή των 3 ετών.

Εάν ομολογήσετε και οι δυο, θα καταδικαστείτε με 2 χρόνια κάθειρξη.

Εάν κανείς από τους δυο δεν ομολογήσει και οι δυο θα κατηγορηθείτε για πταίσμα και θα καταδικαστείτε με 1 χρόνο φυλακή.

Η ουσία του διλήμματος του φυλακισμένου αγαπητέ Αλέξη, κυρίες και κύριοι (έχει μαζευτεί κόσμος γύρω τριγύρω, πρώτος αυτός με τη βερμούδα και τα σανδάλια, που βασικά πήγε για τον μπουφέ, αλλά βλέπει και τζέρτζελο) είναι τι θα κάνουν οι ύποπτοι και η θεωρία παιγνίων, στην οποία ο μπροστάρης ήτο ο John Nash, ρωτά ποια είναι η αναμενόμενη ορθολογικά «βέλτιστη» στάση του καθενός από τους φυλακισμένους.

 

Ο Β είτε θα συνεργαστεί (μένει σιωπηλός), είτε θα αποστατήσει (ομολογεί). Εάν ο Β μείνει σιωπηλός, ο Α σκέφτεται πως πρέπει να ομολογήσει, γιατί το να αφεθεί ελεύθερος, είναι καλύτερα από το να πάει 1 χρόνο φυλακή. Αν ο Β ομολογήσει, ο Α σκέφτεται πως πρέπει επίσης να ομολογήσει, γιατί το να πάει φυλακή 2 χρόνια είναι καλύτερο από το να πάει 3. Έτσι, σε κάθε περίπτωση , ο Α σκέφτεται πως τον συμφέρει να ομολογήσει. Αντίστοιχα σκέφτεται και ο Β.

Ξεκάθαρα, η καλύτερη στρατηγική είναι να ομολογήσεις, αδιαφορώντας για το τι θα κάνει ο άλλος ύποπτος, μας λέει η θεωρία των παιγνίων.

Ωστόσο, παρ’ όλο που και οι δυο «λογικά»- σκεφτόμενοι το συμφέρον τους- αποφασίζουν να ομολογήσουν εναντίον του συνενόχου τους, ο καθένας βρίσκεται σε χειρότερη θέση, από ό,τι αν έκαναν αμφότεροι το παγόνι. Και οι δυο ήλπιζαν πως ο άλλος δεν θα μιλούσε και θα αφήνονταν ελεύθεροι. Ωστόσο ο εγωισμός τους δεν έφερε το καλύτερο αποτέλεσμα και για τους δυο, δηλαδή να μην καρφώσει ο ένας τον άλλον και να κάνουν μόνο 1 χρόνο φυλακή.

Με εννοείτε κύριε Πρόεδρε, μιλώ για το μεταξύ μας common interest ούτως ειπείν…

-Εντάξει Γιάνη, χάρηκα, μη χαθούμε ρε, να τα λέμε, να μας κάνεις κι άλλη διάλεξη για εγωισμούς…