Έξι δεκαετίες μετά τον πρόωρο θάνατό της, η Μέρυλιν Μονρόε (όντως πόσο ψεύτικο αλλά γυαλιστερό όνομα) εξακολουθεί να ενδιαφέρει το κοινό.

Η απόλυτη σταρ, το απόλυτο σεξ σύμπολ της δεκαετίας του ΄50 και των αρχών του ΄60.

Παρά το γεγονός πως όσοι ζουν από τη γενιά της είναι πλέον υπέργηροι, το αρχετυπικό ξανθό της εξακολουθεί να διχάζει.

Στο Blonde όλα κινούνται γύρω από το εύθραυστο ψυχισμό της σταρ, που ήταν αγνώστου πατρός και με μια μητέρα που κλείστηκε στο Ψυχιατρείο, με διαγνωσμένη πάθηση αυτό που σήμερα οι ψυχίατροι ονομάζουν διπολική διαταραχή, όταν αυτή ήταν 9 ετών.

Βρίσκεται σε ένα διαρκή διάλογο με τον άφαντο πατέρα της, αλλά και με τα αγέννητα μωρά της. Η Μέρυλιν παρουσιάζεται ως το δημιούργημα της βιομηχανίας θεάματος, που εκείνα τα χρόνια ήθελε ένα θηλυκό πρότυπο.

Οι άνθρωποι άλλωστε αισθάνονταν πως τη γλίτωσαν από τον πόλεμο, είχαν δικαίωμα στην ελαφρότητα, στον έρωτα, σε όλα αυτά που συνιστούν το αλατοπίπερο της ζωής.

Η άβουλη Μονρόε είναι μια μαριονέτα στα χέρια όλων: των φίλων της , των συζύγων, του Προέδρου της κινηματογραφικής εταιρείας, του αληθινού Προέδρου αργότερα.

Η ταινία είναι βαριά, είναι δύσκολη στη θέαση, είναι μονομερής, μιας και στηρίζεται σε μυθιστόρημα. Πετυχαίνει όμως το στόχο της, μιας και σηκώνει σκόνη.

Δεν παύει όμως να είναι μια άλλη ματιά πάνω στη σύντομη ζωή της απόλυτης γυναίκας των χρόνων εκείνων.

Προφανώς έχει ψήγματα αλήθειας, καθώς την εποχή του θανάτου της, η Μονρόε ήταν χωρίς σύντροφο ή σύζυγο, ενώ είχε αποβληθεί από τον κινηματογράφο, είχε μείνει χωρίς συμβόλαιο, μιας και δεν μπορούσαν πια να ανεχτούν τις εκρήξεις της στα γυρίσματα.

Κι όμως την 1/8/62 υπέγραψε νέο συμβόλαιο για ένα εκατομμύριο δολάρια και δύο ταινίες.

Πολλά πράγματα όμως παραλείπονται ή αποσιωπούνται στην ταινία, που είναι καλογυρισμένη, δεν έχει εκπτώσεις. Ο σκηνοθέτης Άντριου Ντόμινικ, φτιάχνει μια γυναίκα που σταδιακά αποκόπτεται από το περιβάλλον, εθισμένη στο ποτό και στα χάπια, πέφτοντας μέσα στο δικό της πηκτό σκοτάδι, που εξυφάνθηκε στην παιδική της ηλικία, που αναμφίβολα ήταν τραυματική.

Η ταινία αφορά τη Νόρμα Τζιν, που μεταμορφωνόταν σε Μονρόε για τις ανάγκες των ρόλων της.

Η Άνα ντε Αρμάς είναι συγκλονιστική, σίγουρα η ίδια η Μέρυλιν θα ήθελε σαν τρελή αυτόν το ρόλο, σε αυτή του τη διάσταση.

Ο Έιντριαν Μπρόντι, ως Μίλερ είναι πειστικός, αν και είναι αμφίβολο πως στην τελική την υποτιμούσε.

Είναι πολύ μακριά η εικόνα της Μονρόε στην ταινία από την αληθινή Μέρυλιν που δήλωνε: “Οι γυναίκες διαθέτουν δυο φοβερά όπλα: το μακιγιάζ και τα δάκρυα. Ευτυχώς για τους άντρες, δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ταυτοχρόνως”.

Ή το εντελώς καυτό: «Αν μπορείς να κάνεις μια κοπέλα να γελάσει, μπορείς να τη βάλεις να κάνει οτιδήποτε.»

Η τύπισσα που μίλησε για τον Χρουτσόφ για τους αδελφούς Καραμαζόφ, Οι συγγραφείς τη λάτρευαν. Ο Ζαν Πολ Σαρτρ επιθυμούσε διακαώς να παίξει το ρόλο της υστερικής ασθενούς στην ταινία Freud, ήταν η πρώτη επιλογή του Τρούμαν Καπότε για το «Breakfast at Tiffany’s».

Είχε δική της εταιρεία παραγωγής, ενώ μόνο η χαζή ξανθιά δεν ήταν: το τέλος της ενδυνάμωσε το μύθο της, ενώ οι σχέσεις της με τους Κένεντι (που την είχαν αποκλειστικά ως σκεύος ηδονής σύμφωνα με το Blonde) πυροδοτούν ακόμη και σήμερα σενάρια συνωμοσίας για το θάνατό της.

Το σενάριο της αυτοκτονίας επίσης δεν στέκει, η κατάχρηση υπνωτικών χαπιών ήταν μάλλον αυτό που την έστειλε.

Η ταινία αποκαθηλώνει τον αγαπημένο του Χόλιγουντ Τζον Κέννεντι, ενός Προέδρου που αγιοποιήθηκε μετά τη δολοφονία του, ενώ απέχει έτη φωτός από το πρότυπο πολιτικού, που μας δίνουν άλλες ταινίες.

Συμπέρασμα: μια ταινία υπερβολικά μεγάλη (2,47 ώρες) μονότονα ψυχωτική, αλλά με πρωτότυπη σκηνοθετική ματιά και αριστουργηματικές ερμηνείες.

Μερικοί το προτιμούν καυτό, μερικοί την προτιμούν ψυχώ, η Μέρυλιν είναι μύθος. Και τους μύθους ο καθένας τους προσαρμόζει στις ανάγκες του, στα πιστεύω του, στο τι θέλει κάθε φορά να πει.

Η εξύψωση του φρονήματος του αμερικάνικου στρατού για παράδειγμα μετά την Κορέα δεν ενδιαφέρει κανέναν. Η εκμετάλλευση μιας γυναίκας σταρ όμως είναι επίκαιρη, έστω κι αν η Μονρόε ήταν κάτι πολύ παραπάνω, πολύ περισσότερο από αυτό.