Χτες ήταν τα εγκαίνια του Ιδρύματος Σαμαρά, ενός φορέα που έχει ως σκοπό την ανάδειξη όλων των πλευρών και των εποχών της πολιτικής του διαδρομής. Πρόεδρος του Ιδρύματος η σύζυγος του Γεωργία, που εξέπληξε με το μεστό λόγο της, με τη σαφήνεια της, με την εμπειρία της συντρόφου μιας ζωής. Στα εύκολα και κυρίως στα δύσκολα.

Πάμε όμως στα πολιτικά, στα μικρο- ή στα παρα- αν προτιμάτε, αλλά πάντως πολιτικά.

Πολύς κόσμος στο Παλλάς, μαζεμένος από νωρίς. Η φήμη πως θα παρέμβει καταλυτικά ο πρώην Πρωθυπουργός στις εξελίξεις ήταν έντονη, όσο κι αν δεν τη συμμερίζονταν άνθρωποι που βρίσκονται διαχρονικά δίπλα στον πρώην Πρωθυπουργό.

Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε διαχρονικά ένας πολιτικός με ένθερμους οπαδούς. Εξακολουθεί να έχει, προφανώς έχει και εχθρούς, κάποιοι από αυτούς είχαν έλθει ντυμένοι φίλοι.

Μια μειοψηφία των υποστηρικτών του θα ήθελε μια νέα ρήξη με Μητσοτάκη, αυτό είναι ξεκάθαρο.

Ο πρώην Πρωθυπουργός όμως ξέρει πως η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται μπορεί να καταλήξει φάρσα.

Κάτι τέτοιο λοιπόν δεν είναι στις προθέσεις του και όχι μόνο διότι στήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην κούρσα διαδοχής στη ΝΔ.

Το προφανές για τις υποκλοπές

Είπε το προφανές όσον αφορά τις υποκλοπές: αν ίσχυαν όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας θα επρόκειτο για εκτροπή. Άλλωστε φέρεται και ο ίδιος να υπήρξε θύμα παρακολουθήσεων.

Είναι επίσης σαφές πως ο Α. Σαμαράς θέλει να έχει την ευχέρεια διατύπωσης των θέσεων του, όπως συμβαίνει με κάθε πρώην Πρωθυπουργό (βλέπε Κ. Σημίτη). Όταν αυτός τουλάχιστον επιθυμεί να πάρει θέση για την επικαιρότητα.

Ήταν αναμενόμενο να στηρίξει την κυβερνητική του θητεία, “των σαμαροβενιζέλων” όπως επαναλάμβανε σκωπτικά. Σε μια τρομερά δύσκολη περίοδο, με Μνημόνια και Τρόικα, με χρέη και ελλείμματα, με την κοινωνία στα κάγκελα, το πρόσημο της διακυβέρνησης 2012-2015 είναι θετικό, όλοι το λένε τώρα που πέρασε ο καιρός. Προφανώς και έγιναν λάθη, κάποια κρίσιμα, αλλά όσο περνούν τα χρόνια μένει η μεγάλη εικόνα. Αυτό συμβαίνει με τις παρελθούσες κυβερνήσεις.

Εθνικός, παραταξιακός, αναπτυξιακός, ενωτικός

Δεν θα μπορούσε να μην κάνει εκτενή αναφορά στα εθνικά θέματα, έδωσε έμφαση στα τρίγωνα συμμαχιών στην Ανατολική Μεσόγειο, πίστωσε το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ήταν παραταξιακός ,καλώντας σε στράτευση όλων των δυνάμεων εν όψει εκλογών, διότι ξέρει καλά τις αποκλίνουσες απόψεις που δύνανται να οδηγήσουν σε αποσυσπείρωση.

Πέρασε στα ψιλά, δεν αναδείχθηκε η θέση του για μηδενική φορολογία στις νέες επιχειρήσεις για πέντε χρόνια. Διότι καλά τα επιδόματα, αναγκαία τα καλάθια, αλλά δε δίνουν προοπτική. Ανακουφίζουν ίσως, δίνουν μια ανάσα, αλλά δε θεραπεύουν τον ασθενή.

Εν κατακλείδι, ο πρώην Πρωθυπουργός υπήρξε ενωτικός, είναι ένας ρόλος που ίσως θέλει να διαδραματίσει από τούδε και εις το εξής, γνωρίζοντας άριστα την ανθρωπογεωγραφία όχι μόνο του κόμματος, αλλά και ευρύτερα της παράταξης.

Ελάχιστοι ίσως κατανόησαν τη σημειολογία μιας φράσης της τοποθέτησής του: “υπήρξα μάχιμος πολιτικός, παραμένω μάχιμος πολιτικός”.