Φωτογραφία του Dmitri Kessel, Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 1945, η στιγμή της υπογραφής της συνθήκης κατάπαυσης πυρός ανάμεσα στα βρετανικά στρατεύματα και στον ΕΛΑΣ.

Ο διοικητής των βρετανικών δυνάμεων, Αντιστράτηγος Ρόναλντ Σκόμπι, υπογράφει υπό το βλέμμα του Συνταγματάρχη του ΕΛΑΣ Θεόδωρου Μακρίδη (Έκτορα) και των αντιπροσώπων του ΕΑΜ Γιάννη Ζέβγου (Ταλαγάνη), Δημήτρη (Μήτσου) Παρτσαλίδη και Αθανάσιου Αθηνέλη.

Πρόκειται αναμφίβολα για μια  ιστορική στιγμή που έβαλε (έστω πρόσκαιρα) τέλος στην αδελφοκτόνο σύρραξη που είχε περισσότερους νεκρούς από την Αλβανία. 17.000 νεκροί στα Δεκεμβριανά, 15.000 στο αλβανικό μέτωπο.

Η συγκεκριμένη εκεχειρία οδήγησε στη συμφωνία της Βάρκιζας τον επόμενο μήνα.

Μπορεί να μην τερμάτισε οριστικά τον εμφύλιο, αλλά εκείνη η στιγμή ήταν πραγματικά σημαντική, γέρνοντας και επίσημα την πλάστιγγα υπέρ μιας Ελλάδας ενταγμένης στη Δύση.

Συνήθως τα Δεκεμβριανά τα έντυπα παλαιότερα και πλέον τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ τα θυμούνται στην επέτειο έναρξής τους κατά τις 3 Δεκέμβρη, με όλο το πολιτικοϊδεολογικό οπλοστάσιο ένθεν κακείθεν να συγκρούεται με τους “αντιπάλους”.

Η 11/1/1945 ποτέ δεν μνημονεύεται, ίσως γιατί η “εκεχειρία” δεν είναι στο λεξιλόγιο των γενεών που δεν πολέμησαν και αρκούνται σε ατελείωτες “ηλεκτρονικές” μάχες εκ του πληκτρολογίου.