Παραμέρισε ο Αλέξης Τσίπρας και ήλθε στην επιφάνεια όλο το μωσαϊκό των τάσεων, αντιστάσεων και αντιφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια παραίτηση που δεν ειπώθηκε ως τέτοια. Άλλωστε ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είχε τη φαεινή ιδέα να κάνει τις εκλογές το 2019 τον Ιούλιο και παρέμεινε ψηλά. Η δεύτερη ζαριά της απλής αναλογικής δεν ήταν απλά λάθος, ήταν έγκλημα κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως διότι είναι μια καταρχάς αποδοχή της ήττας. Τα κόμματα εξουσίας θέλουν ενισχυμένη αναλογική, να πάρουν την πρωτιά και την Κυβέρνηση.

Έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα δεν είχε πολλές επιλογές. Δόθηκε ένα boost στην απόφαση που ήταν ολοδική του και από βασικό οικονομικό παράγοντα, σύμφωνα με τις φήμες.

Άλλωστε ο καλός ο παίκτης σηκώνεται από το τραπέζι όταν βλέπει πως μόνο θα χάνει όσο κι αν κάτσει.

Μια άλλη μέρα, σε μια άλλη συγκυρία, ίσως μετά από χρόνια, να κληθεί να παίξει ξανά ένα πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Κώστας Καραμανλής αρνήθηκε τη δεύτερη ευκαιρία, στον ΓΑΠ δεν την έδωσαν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Το μέλλον κανείς δεν μπορεί να το προδικάσει.

Και πάμε στο προκείμενο. Ποιος θα τον διαδεχτεί;

Ένα μωσαϊκό ετερόκλητων στοιχείων είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένας συνασπισμός ανθρώπων που παραδέχονταν τον Τσίπρα για αρχηγό.

Η Έφη Αχτσιόγλου έχει ενισχυμένες μετοχές και είναι αυτή με την πιο μαρξίζουσα ρητορική. Έσπευσε να πλέξει το εγκώμιο του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο τοποθέτησε στις παγκόσμιες κορυφαίες μορφές της Αριστεράς, κάτι μεταξύ Ρόζας Λούξεμπουργκ και Φιντέλ ενδεχομένως.

Το μεγάλο ατού της είναι το νεαρό της ηλικίας της, το μειονέκτημα της είναι πως δεν μπορεί να εκφράσει ούτε το μισό ΣΥΡΙΖΑ.

Αουτσάιντερ που θα εξαντλήσει τις πιθανότητες του είναι ο Χαρίτσης. Με ένα τεχνοκρατικό προφίλ δεν εκφράζει ακριβώς το μέσο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί να υπερκεράσει και τους δύο προηγούμενους υποψήφιους. Ήταν ο μόνος που κάλεσε τον Τσίπρα να παραιτηθεί, έστω έμμεσα, έχει προφίλ αρχηγικό, μπορεί να σταθεί στο Εξωτερικό. Το μειονέκτημα του είναι η έλλειψη λαϊκότητας, το πλεονέκτημα του το αστείρευτο χιούμορ.

Ο Παύλος Πολάκης πάλι είναι η αγαπημένη επιλογή των φανατικών του κόμματος, των αδιάλλακτων, όσων υπηρέτησαν τη σκληρή γραμμή αντιπαράθεσης που πήγε άπατη. Δεν είναι φαβορί, αλλά που θα γείρει την κρίσιμη στιγμή, ίσως αποδειχτεί κομβικό για την όλη διαδικασία.

Ακούγεται και ο Διονύσης Τεμπονέρας που όμως δεν είναι βουλευτής και βρίσκεται αρκετά πίσω στην κομματική ιεραρχία.

Και πάμε στην τελευταία επιλογή, αυτή που σήμερα που τα γράφουμε αυτά είναι ο πλέον πιθανός διάδοχος του Τσίπρα. Είναι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης που για μια σειρά από λόγους δείχνει επικρατέστερος.

Είναι ο πολιτικός που βγήκε πριν από λίγο καιρό, από τη δική του πολιτική έρημο, όταν και διαφώνησε το 2015 με τους χειρισμούς και με την κυβίστηση. Με αναφορά μόνο στο πρώτο εξάμηνο εκείνου του έτους, των μεγάλων προσδοκιών ή της αυταπάτης, διατήρησε το πολιτικό του κεφάλαιο ανέπαφο. Με σοβαρή διείσδυση και στα συστημικά ΜΜΕ, με λόγο άμεσο, χωρίς λαϊκισμούς αλλά και χωρίς ελιτισμούς, λογικά θα αντιπαρατεθεί με τον Ευκλείδη στην κούρσα της διαδοχής.

Βεβαίως όλα αυτά είναι εικασίες και μιας και δεν υπάρχει προηγούμενο σε ανοικτή εσωκομματική διαδικασία, όλα είναι ανοικτά.

Αλλά αν ήταν κάποιο χέρι να έδινε το δαχτυλίδι αυτό θα ήταν προς τον Γαβριήλ. Βεβαίως ο ίδιος λέει πως δεν ενδιαφέρεται, τι θα κάνει όμως αν μια κίνηση μελών τον προτείνει; Ερώτημα.