“Δεχόμαστε τις εξής αλήθειες ως αυταπόδεικτες, πως όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, και προικίζονται από τον Δημιουργό τους με συγκεκριμένα απαραβίαστα Δικαιώματα, μεταξύ των οποίων είναι το δικαίωμα στη Ζωή, το δικαίωμα στην Ελευθερία, και το δικαίωμα στην επιδίωξη της Ευτυχίας.”

Σε αυτό το απόσπασμα από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, έχει δοθεί συγκριτικά πολύ λίγη σημασία.

Δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και όχι στην ευτυχία που θα ήταν χαζό, υπερβολικό, YOLO, αλλά στην επιδίωξη της ευτυχίας.

Βαθιά σοφία πίσω από τη συγκεκριμένη φράση. Όχι μόνο γιατί η ευτυχία είναι στιγμές, όπως λέει το μότο, αλλά διότι η μοίρα του ανθρώπου είναι κατά βάση τραγική.

Ένα ακόμη σημείο που αξίζει αναφοράς είναι πως ο Τζορτζ Ουάσινγκτον κληρονόμησε ένα μεγάλο κτήμα με 123 δούλους, στους οποίους φερόταν καλά, φρόντιζε για τη σίτιση, ένδυση και ιατρική περίθαλψη τους, προφανώς όμως εκμεταλλεύτηκε την απλήρωτη εργασία τους.

Στη διαθήκη του υπήρχε όρος για την απελευθέρωση τους μετά το θάνατο της συζύγου του, μέσω της οποίας βρέθηκε κτηματίας, μιας και η κληρονομιά προήλθε από συγγενή της.

Τι θέλουμε να πούμε;

Πως την εποχή που οι 13 Αποικίες αποφάσισαν να φύγουν από τα πολιτικά δεσμά και την υψηλή φορολογία της Αγγλίας, το σύστημα που επικρατούσε στο “Νέο Κόσμο” ήταν κατά βάση δουλοκτητικό, σε μια οικονομία κυρίως γεωργική.

Θα χρειαστεί άλλος ένας αιώνας και η εκβιομηχάνιση που επέφερε, μαζί κι ένας Εμφύλιος για να ελευθερωθούν οι δούλοι και άλλα 100 χρόνια για να αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα.

Όντας μόνο το 11% του πληθυσμού κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, οι Αφροαμερικάνοι θα αποτελέσουν το 32% των στρατιωτών που πολέμησαν.

Άλλη κουβέντα όμως αυτή επιστρέφουμε στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας

“Πως για να εξασφαλιστούν αυτά τα δικαιώματα, ιδρύονται Κυβερνήσεις μεταξύ των Ανθρώπων, αντλώντας τις εύλογες εξουσίες τους από την συναίνεση των κυβερνημένων.”

Νάτο και το consensus, η βάση των σύγχρονων δυτικών δημοκρατιών.

Όπως και ο Ουάσιγκτον ο πρώτος Πρόεδρος Δημοκρατίας στην Ιστορία!

Ένας μάλλον μέτριος στρατηγός για επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας, που όμως δε δίστασε να συμμαχήσει με τους Γάλλους για να πετύχει το σκοπό του, παρότι τη δεκαετία του 1750 πολέμησε εναντίον τους για την κατοχή της Κοιλάδας του Οχάιο.

Η 4η Ιουλίου είναι η αρχή αυτού που μετέπειτα οι Ιστορικοί ονόμασαν Επανάσταση.

Με τον όρο “Αμερικανική Επανάσταση” οι ιστορικοί εννοούν τον οκταετή πόλεμο μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των 13 αποικιών της στην αμερικανική ήπειρο που διήρκησε από το 1775 μέχρι το 1783.

Αφορμή για τον πόλεμο αυτό ήταν η βαριά φορολογία που επέβαλλαν οι Βρετανοί στις αποικίες τους και προκαλούσε τη δυσφορία των κατοίκων οι οποίοι ήθελαν να ξεφύγουν από την οικονομική και προφανώς πολιτικοί κηδεμονία της Μεγάλης Βρετανίας.

Περιοριστικοί όροι στο εμπόριο, στην ελευθερία της έκφρασης, στην πολιτική ήταν μερικά μόνο από όλα όσα καταπίεζαν τους ‘’αποίκους’’. Επιπλέον, η Βρετανία ακολουθούσε την ίδια πρακτική που επέβαλλε σε όλες τις αποικίες της: Η κάθε περιοχή είχε τους δικούς της κυβερνητικούς υπαλλήλους και διαφορετική φορολογία από εκείνη που ίσχυε για την Βρετανία.

Σε αντίδραση για την βαριά φορολογία του τσαγιού, οι Αμερικανοί σταμάτησαν να αγοράζουν τσάι και μάλιστα πέταξαν τεράστια φορτία τσαγιού στο λιμάνι της Βοστώνης στις 16 Δεκεμβρίου 1773.

Η αντίδραση των Βρετανών ήταν άμεση, αφού έστειλαν 4.000 στρατιώτες να καταλάβουν τη Βοστώνη. Όταν όμως το 1775 οι αγγλικές δυνάμεις επιχείρησαν να πάρουν στρατιωτικό υλικό από την πόλη Κόνκορντ της Μασαχουσέτης, συνάντησαν αντίσταση από την πολιτοφυλακή της Μασαχουσέτης στο Λέξινγκτον και έπειτα στο Κόνκορτ, στέλνοντας τον Βρετανικό στρατό κυνηγημένο στη Βοστώνη και με βαριές απώλειες.

Το γεγονός ήταν η αφορμή για τον Αμερικανο-βρετανικό πόλεμο που κράτησε 8 χρόνια μέχρι που τελικά στις 4 Ιουλίου 1776 συγκλήθηκε συνέλευση των Αμερικανών στη Φιλαδέλφεια, όπου ψηφίστηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Πρωταγωνιστές στη σύνταξη της Διακήρυξης υπήρξαν ο Τόμας Τζέφερσον, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και ο Τζον Άνταμς.

Ωστόσο αυτό δεν σταμάτησε τον πόλεμο, αφού οι Άγγλοι έστελναν συνεχώς ενισχύσεις και οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να κρατήσουν την επανάσταση ζωντανή.

Παράλληλα, ο Τόμας Πέιν (Thomas Paine) εξέδωσε τον Ιανουάριο του 1776 το βιβλίο του “Κοινός Νους” (Common Sense).

Στο κείμενο του απαριθμούσε τους λόγους και τις αιτίες για τους οποίους οι αποικίες όφειλαν να γίνουν ανεξάρτητο κράτος.

Ο ‘’Κοινός Νους’’ πούλησε χιλιάδες αντίτυπα καθώς εξηγούσε στους “αποίκους” την αναγκαιότητα ανεξαρτητοποίησης και δημιούργησε ένα κλίμα συνειδητοποίησης.

Η Γαλλία, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσής της με την Αγγλία, έστειλε οικονομική ενίσχυση στους επαναστατημένους Αμερικανούς καθώς και στρατεύματα και τελικά ο αγγλικός στρατός, υπό την ηγεσία του στρατηγού Κορνουάλις, παραδόθηκε στο Γιόρκταουν της Βιρτζίνια στις 19 Οκτωβρίου 1781. Ο πόλεμος έληξε επίσημα με την συνθήκη του Παρισιού στις 3 Σεπτεμβρίου 1783, με την οποία η Αγγλία παραχωρούσε τα εδάφη της στις ΗΠΑ.

Η πρώτη σημαία με τα 13 αστέρια σε κύκλο σήμερα θεωρείται σύμβολο της δουλείας και αποφεύγεται γενικώς, κάτι που κατάλαβε και η Nike, με την έκδοση του επετειακού της παπουτσιού πριν λίγα χρόνια το οποίο και απέσυρε κακήν κακώς, ενώ πριν μόλις πρόσφατα χρόνια αποκαθηλώθηκε και το τελευταίο σύμβολο της δουλείας από την Πολιτεία του Μισισίπη, αφού Βουλή και Γερουσία ψήφισαν και ενέκριναν την αφαίρεση του εμβλήματος της “Συνομοσπονδίας των Νοτίων Πολιτειών της Αμερικής”, στον απόηχο των διαδηλώσεων και ταραχών για τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της σύλληψης του.

Το 2015 και η Νότια Καρολίνα μετά το θάνατο εννέα Αφροαμερικανών είχε υποστείλει από το Κυβερνείο τη σημαία των Νοτίων Πολιτειών, που οδεύει πλέον για το χρονοντούλαπο της ιστορίας, μιας και τα τελευταία χρόνια είχε γίνει σύμβολο του νεο-ρατσισμού από κύκλους εντός και εκτός των ΗΠΑ.

Ολοκληρωτικές απόψεις και αντιλήψεις εντός του κράτους που στηρίχθηκε στην ελευθερία οικονομικής δράσης και πολιτικής έκφρασης των αποίκων, που ανά κύματα συνέρρεαν στις ΗΠΑ, είναι μάλλον δύσκολο να μακροημερεύσουν.