Μόνο περηφάνεια σου λέει για την Εθνική. Σωστά. Σεβασμός απόλυτος στα παιδιά που θυσίασαν το καλοκαίρι τους και δεν το έριξαν στην τρελίτσα, αλλά είναι καιρός να ειπωθούν και κάποια πράγματα αληθινά, να μην πέσει η ασπίδα της προστασίας όλων σε ακόμη μία αποτυχία.

Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Η Εθνική μπάσκετ κλείνει 14 χρόνια χωρίς διάκριση. Επτά χρόνια φαγούρας και άλλα επτά καψούρας. Είναι πολλά. Από το 1989 ως το 2005 μεσολάβησαν πολλές τετράδες σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά, η ομάδα ταβάνιαζε κάθε φορά βάσει των δυνατοτήτων της. Έχανε στον ημιτελικό από κάτι ομαδάρες, τύπου Κροατία σαν τη χθεσινή Λιθουανία. Ομάδες που δεν τις είχαμε.

Η επίσημη αγαπημένη δεν αρέσει πια. Καταρχάς σε αρκετούς παίκτες. Να το πούμε ξεκάθαρα και χωρίς μισόλογα. Κανείς φίλαθλος δεν έχει πεισθεί πως ο Γιάννης δεν μπορούσε να είναι στην Ασία. Σλούκας και Καλάθης μεγάλωσαν πια, ίσως θεώρησαν πως δεν έχουν άλλο χρόνο για την Εθνική.

Να πάμε όμως και στο ρόστερ που επιλέχθηκε. Είπαμε θα πούμε αλήθειες.

Ο Θανάσαρος, φιλότιμος παίκτης, συμπαθής όσο ελάχιστοι αλλά δεν έχει ρυθμό αγώνων. Η ελάχιστη αγωνιστική του παρουσία στους Μπακς τον έχουν αδειάσει από παραστάσεις. Βέβαια κλήθηκε να παίξει και στο “5”, κόντρα στον Βαλαντσιούνας, έναν πρωταγωνιστή του NBA. Έχει τα δίκια του, αλλά…

Κανείς επίσης δεν κατάλαβε γιατί δεν πήραμε τρίτο πεντάρι αντί για τόσους γκαρντ. Μποχωρίδης ή Μωραΐτης, όχι και οι δύο. Και ακόμη ένα ψηλό. Τον Τσαλμπούρη, τον Αγραβάνη, τον Κώστα, τον Ζούγρη, τον Μαντζούκα, κάποιον (και) να γεμίζει τη ρακέτα. Αλήθεια με τον Αγραβάνη δεν μάθαμε ποτέ τι συνέβη στ΄ αλήθεια.

Σύμφωνοι η απουσία του φετινού Μήτογλου είναι τεεράστια. Θα κοντράραμε όμως τους Λιθουανούς; Απίθανο αν θα το κάναμε. Δύσκολα ακόμη και με τον Γιάννη παρόντα.

Η ομοιογένεια στις Εθνικές είναι το ζητούμενο πάντα. Πάμε λοιπόν να δούμε ποιοι θα είναι και του χρόνου.

Ουόκαπ, από αυτόν ξεκινά η Εθνική. Βρήκαμε νατουραλιζέ να σκίζεται στην πιο έξυπνη κίνηση της Ομοσπαονδίας εδώ και χρόνια.

Λάρρυ που έδειξε πως είναι πρωταγωνιστής και οι 3 Παπ.

Παπαγιάννης και Παπαπέτρου πρέπει να γίνουν ακόμη πιο επιδραστικοί στο παιχνίδι. Ο εμβληματικός αρχηγός Παπανικολάου που δάκρυσε στα 33 του, έχοντας κάνει μια τρομερή καριέρα, κέρδισε για ακόμη μια φορά τον σεβασμό όλων.

Λούντζης αλλά και ο Μωραΐτης εξελίσσονται, οπότε έχουμε 7 παίκτες.

Και απομένει μια ολόκληρη πεντάδα για να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή.

Οι αλχημείες δεν πιάνουν.

Τα 14 χρόνια θα γίνουν χαλαρά 24, αν δεν αλλάξουν όλα στην επίσημη αγαπημένη. Η προσκόλληση σε συνταγές αποτυχίας, μας εθίζουν σε ακόμη περισσότερες αποτυχίες.

Και οι νέες γενιές που δε θυμούνται το έπος του Βελιγραδίου, την ομάδα του 2005-2006 ξενερώνουν.

Αλήθεια μιας και αναφερθήκαμε σε εκείνη την ομάδα, θέση για το Δράκο δεν υπάρχει στην Εθνική;

Ερώτημα…