Το 1991 ήταν η χρονιά που συνέβη μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές αεροπορικές τραγωδίες, ένα δυστύχημα που βύθισε στο πένθος δεκάδες οικογένειες και σκόρπισε τη θλίψη σε όλη τη χώρα.

Οι θεωρίες συνωμοσίας δεν έλειψαν, αν και τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο ή κοινωνικά δίκτυα για να διασπαρούν ταχύτατα.

Ένα στρατιωτικό αεροπλάνο C130 συνετρίβη λίγο πριν φτάσει στον προορισμό του, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι 63 επιβαίνοντες (σμηνίτες και πλήρωμα).

Στις 5 Φεβρουαρίου το πολεμικό αεροσκάφος C130 με αριθμό 748, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, με προορισμό το Ηράκλειο της Κρήτης, μέσω Αγχιάλου, όπου θα έκανε στάση για να παραλάβει κι άλλα άτομα. Στο αεροσκάφος επέβαιναν 58 σμηνίτες και 5 μέλη του πληρώματος.

Την περίοδο εκείνη, μαινόταν ο (πρώτος) πόλεμος στον Περσικό Κόλπο: οι Αμερικανοί σφυροκοπούσαν αδιάκοπα και σε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη, ιρακινούς στόχους. Η φύλαξη στη βάση της Σούδας είχε πολλαπλασιαστεί. Το C 130 είχε απογειωθεί στο πλαίσιο διατεταγμένης αποστολής, σχετικής (όπως λέγεται και αναπαράγεται) με την εμπλοκή της Ελλάδας στα πολεμικά γεγονότα.

Ακολούθησαν 4 ημέρες άκαρπων ερευνών τόσο από ξηράς όσο και από αέρος, οι οποίες δεν κατάφεραν να φέρουν στο φως κανένα ίχνος του C 130. Τα συντρίμμια του εντοπίστηκαν τελικά από τον πιλότο ενός στρατιωτικού ελικοπτέρου, στο όρος Όθρυς, στην κορυφή Τσατάλι.

Και να είχε κάποιος επιζήσει της πρόσκρουσης, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει πάνω στην παγωμένη κορυφή…

Κανένας από τους 63 επιβαίνοντες δεν επέζησε του δυστυχήματος. Η περισυλλογή των θυμάτων έγινε αμέσως και η τραγωδία έγινε πρωτοσέλιδο. Οι εκδοχές που ακούστηκαν για το δυστύχημα ήταν διαφορετικές..

Το πρώτο σενάριο υποστήριζε ότι οι αρχές ήξεραν από την πρώτη στιγμή που βρίσκονταν τα συντρίμμια του αεροσκάφους, αλλά θέλησαν να προστατεύσουν κάποιο «μυστικό» και έτσι καθυστέρησαν να φτάσουν στο σημείο της συντριβής. Ειπώθηκε μάλιστα, ότι υπήρχαν επιζώντες που περίμεναν βοήθεια, η οποία δεν έφτασε εγκαίρως. Το σενάριο δεν επιβεβαιώθηκε.

Η δεύτερη εκδοχή έλεγε ότι στην περιοχή πετούσε και άλλο αεροσκάφος, πιθανώς εχθρικό, το οποίο αποσυντόνισε τα όργανα του C 130 και το οδήγησε σε πτώση. Το σενάριο αυτό επίσης δεν επιβεβαιώθηκε.

Το επίσημο πόρισμα για το δυστύχημα δε δόθηκε στη δημοσιότητα με την αιτιολόγηση ότι επρόκειτο για στρατιωτικό απόρρητο, αλλά δηλώθηκε με κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν κρύβεται κανένα μυστήριο πίσω από την τραγωδία.

Άλλωστε αν κουβαλούσε εκρηκτικά το αεροσκάφος, όπως ελέχθη, δεν είχε κανένα νόημα αυτό να γίνει με την ταυτόχρονη παρουσία σμηνιτών.

Η πιθανότερη εκδοχή  για τους γνωρίζοντες το τραγικό συμβάν είναι αυτή που ειπώθηκε το χειμώνα του 1991 τότε και δεν έχει μέσα της καμία συνωμοσία: οι σμηνίτες θα συγκροτούσαν ένα άγημα απόδοσης τιμών και για το λόγο αυτό θα πήγαιναν και στην Αγχίαλο να πάρουν κι άλλους. Λένε πως η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από το ύψος των σμηνιτών.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα συμβάν που έχει να κάνει με αποστολή μεταφοράς προσωπικού και δεν φαίνεται να προκύπτει κάτι άλλο.

Η δίκη έγινε 3 χρόνια μετά. Κατηγορούμενος ήταν ο χειριστής του πύργου ελέγχου του Αλμυρού, ο οποίος καταδικάστηκε σε 2ετή φυλάκιση με αναστολή. Σε δίκη του 1996, ο κατηγορούμενος αθωώθηκε παμψηφεί, αλλά λίγα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 52 ετών, έφυγε από τη ζωή λόγω κατάθλιψης. Πολλοί έκαναν λόγο για το 64ο θύμα του δυστυχήματος.

Οι 63, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά που υπηρετούσαν τη θητεία τους στην Πολεμική Αεροπορία, ανάσαναν για τελευταία φορά στην παγωμένη κορυφή του όρους Όθρυς, εικοσάχρονοι που δεν πρόλαβαν ούτε τις “νεανικές τρέλες” να κάνουν.