Σε πελάγη ευτυχίας βρίσκονται οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού μετά τις πέρα από κάθε λογική ανατροπές που πέτυχαν στην Ευρώπη.

Η χώρας μας βρίσκεται για πρώτη φορά στα χρονικά με δύο εκπροσώπους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Στο Conference θα πείτε, αλλά και πάλι δεν είναι λίγο πράγμα.

Ο ΠΑΟΚ που προηγήθηκε χρονικά ήταν κυριαρχικός και ανέτρεψε από το πρώτο ημίχρονο το σκορ του πρώτου αγώνα. Καλώς τα παιδιά της Ντιναμό 3-0 ! Μετά δε γινόταν να χαθεί αυτή η πρόκριση στην καυτή Τούμπα. 5-1 μέσα σε αποθέωση. Ήρωας ο πρωταγωνιστής πια Κουλιεράκης, ο οποίος είναι περίπου βέβαιο πως θα καθιερωθεί και στην Εθνική Ομάδα.

Τόμπολα στη Σερβία

Ήταν από την αρχή γνωστό πως η ρεβάνς θα γινόταν σε ουδέτερο γήπεδο, αλλά το 1-4 δεν άφηνε πολλά περιθώρια ακόμη και στους πιο φανατικούς.

Όμως ο Ολυμπιακός φάνηκε διαβασμένος, δεν ήταν αφελής όπως στο πρώτο ματς. Η έμπνευση του Ποντένσε να σουτάρει αντί να πασάρει έκανε το 1-0 και όταν ο Φορτούνης ξεχύθηκε στον αιφνιδιασμό όλοι είπαν (βρε λες;;;). Το 2-0 ήταν γεγονός, αλλά ακόμη υπήρχε πολύς δρόμος. Το 3-0 του Ελ Κααμπί στις καθυστερήσεις έκανε τους πάντες να πιστέψουν στη μυθική ανατροπή.

Το πέναλτι πάνω σε τετατέτ που έκανε ο Ρέτσος (στη μόνη σκιά μιας μεγάλης εμφάνισης) έφερε το 1-3 αλλά ελπίδες υπήρχαν. ο Ελ Κααμπί με το ψαλιδάκι έφερε τα πάντα στην ισορροπία, αλλά ο Ολυμπιακός ξέμενε από δυνάμεις. Όλοι είχαν κάνει το τέλειο παιχνίδι. Αφού γλίτωσε το 2-4 σε μια σέντρα φαρμακερή, ο Γιόβετις έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να τελειώσει το ματς από το ενενηντάλεπτο.

Όμως ήταν αυτός που στην αρχή της παράτασης έβαλε από πολύ δύσκολη γωνία το πέμπτο γκολ, ενώ ο Μασούρας δεν τελείωσε τη φάση σε κενό τέρμα, αλλά το σιγούρεψε δίνοντας στο Ελ Αραμπί, που δε γινόταν να λείπει από τους σκόρερ. Ο Μεντιλίβαρ έβαλε Κίνι στη θέση του Ροντινέι που δεν μπορούσε πια, ενίσχυσε και το κέντρο, εκεί που Έσσε και Τσικίνιο έτρεξαν για όλους και κάπως έτσι τελείωσε το ματς, με τους Ισραηλινούς να είναι κατάκοποι και να μοιάζουν αποσβολωμένοι.

Πάλι στην κληρωτίδα

Αυτή τη φορά μπορεί να πέσουν και μαζί, αλλά όλοι το απεύχονται. Καλύτερα ο καθένας στο δικό του δρόμο κι όπου φτάσει.

Το όνειρο Road to Athens έμεινε ζωντανό, όσο ανέφικτο κι αν μοιάζει. Κάπως έτσι έμοιαζαν και οι ανατροπές χθες…