Στο δρόμο για τις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές και παρά τις αναλύσεις περί “ησυχίας στη Μέση Ανατολή” από συμβούλους του Προέδρου Μπάιντεν, το τελευταίο εξάμηνο έχει γίνει της μουρλοκακομοίρας.

Όπως συνέβη πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες είναι όλοι εναντίον του Ισραήλ, το οποίο ανταποκρίθηκε σχεδόν απόλυτα στην πρόκληση με αεράμυνα που κράτησε γερά, με τη συνδρομή ασφαλώς των Δυτικών Δυνάμεων.

Στο πλαίσιο αυτό όχι μόνο απεύχονται απάντηση του Ισραήλ, αλλά πιέζουν προς την αποκλιμάκωση. “Πάρτε τη νίκη και προχωρήστε”, διαμηνύουν αλλά ο Νετανιάχου έχει αποδειχτεί απρόβλεπτος και έτοιμος να ξεπεράσει κάθε “κόκκινη γραμμή” που του θέτουν οι πιστοί σύμμαχοι του.

Πολλοί αναλυτές θεωρούν πως στην ουσία πρόκειται για ήττα του Μπάιντεν, αλλά στην πολυδαίδαλη εξίσωση της Μέσης Ανατολής, είναι μόνο μια όψη της πραγματικότητας, και αυτή από καθαρά αμερικάνικη σκοπιά.

Οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου είναι θορυβημένες. Μια κλιμάκωση θα οδηγούσε σε μαζική ακύρωση κρατήσεων και άρα σε κατακόρυφη πτώση του τουρισμού σε μια χρονιά που διαγραφόταν εξαιρετική μέχρι χθες.

Ειδικά για την Ελλάδα κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό, μιας και το ΑΕΠ εξαρτάται πάρα πολύ από το τουριστικό προϊόν.

Αν το καλοσκεφτούμε όμως, αν δούμε τα πράγματα πέρα από τα προφανή, η χθεσινή επίθεση είναι στην ουσία μια καλή ζαριά του άξονα Μόσχας – Τεχεράνης. Η διπλωματία των drones έχει κύριο στόχο να κάνει τη Δύση να αναρωτηθεί για το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων.

Αν στην Ουκρανία, προστεθεί και η αρωγή προς το Ισραήλ, ο λογαριασμός βγαίνει πολύ τσιμπημένος. Είναι κάτι που στη Δύση όλοι λαμβάνουν υπόψη. Καλοί οι proxy wars, αλλά μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο.

Αυτό που επιδιώκουν Ρωσία και Ιράν είναι μια νέα ισορροπία, που θα τους επιτρέψει να απεμπλακούν οι πρώτοι, να μείνουν μακριά οι δεύτεροι από το πολεμικό πεδίο, έχοντας κάνει μια επίδειξη ισχύος και έχοντας δοκιμάσει τα όρια της δυτικής αεράμυνας.

Έχοντας αυτά υπόψη, η λογική λέει πως θα έχουμε αποκλιμάκωση σε όλα τα μέτωπα, τουλάχιστον ως το τέλος του χρόνου.

Προσοχή όμως, αυτό το λέει η λογική, που είναι ακατόρθωτο να μπει στην ίδια πρόταση με τη Μέση Ανατολή. Ομοίως με την Ουκρανία, εκεί που ο πόλεμος συνεχίζεται “σιωπηλά”, με τον τερματισμό του να τοποθετείται σε ένα άγνωστο χρονικό πλαίσιο στο μέλλον.

Μέχρι τότε η διπλωματία γίνεται από αέρος, κυρίως με τα drones .