Το Σύνδρομο Νυχτερινής Υπερφαγίας (Night Eating Syndrome) έχει αναγνωριστεί σχετικά πρόσφατα από τον Albert Stankand και δεν αποτελεί μεμονωμένη διαγνωστική κατηγορία αλλά συμπτωματολογία άλλων ψυχικών διαταραχών.

Χαρακτηρίζεται από έλλειψη όρεξης στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και υπερκατανάλωση τροφής κατά τις βραδινές ώρες. Το άτομο μπορεί να βιώνει και διαταραχές ύπνου καθώς η διακοπή του μπορεί να συνοδεύεται από ανάγκη ή έντονη λαχτάρα για φαγητό.

Το προφίλ χαρακτηρίζεται από μειωμένη πρόσληψη τροφής στο πρώτο μισό της ημέρας και κατακόρυφη αύξηση αυτής στο υπόλοιπο. Διάχυτη συμπτωματολογία του Συνδρόμου Νυχτερινής Υπερφαγίας εμφανίζεται στα άτομα με παχυσαρκία αλλά και μέχρι και στο 10% του γενικού πληθυσμού.

Είναι ένας συνδυασμός διαταραχών ύπνου, διάθεσης και διατροφής εφόσον υπάρχει άμεση συσχέτιση με υψηλά ποσοστά κατάθλιψης, άγχους και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Στην διάρκεια μίας στρεσσογόνου περιόδου τα επεισόδια γίνονται συχνότερα και εντονότερα την νύχτα, ενώ παράλληλα κυριαρχεί και ο φόβος αύξησης βάρους.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κατανάλωση μεγαλύτερης ποσότητας φαγητού μετά το βραδινό γεύμα, κατανάλωση μικρών μερίδων φαγητού στην διάρκεια της νύχτας, έντονο άγχος, θλίψη, τύψεις και ενοχές, προτίμηση για σνακ, δημητριακά και φαγητά που περιέχουν υδατάνθρακες όπως μπισκότα, υπερένταση, νευρικότητα και ανησυχία.

Το άτομο μπορεί να ξυπνάει και να αναζητάει τροφή, βιώνοντας επαναλαμβανόμενα επεισόδια λήψης αυτής χωρίς όμως να υπάρχει ικανοποίηση. Η διάρκεια της συμπτωματολογίας θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 2 μήνες ενώ υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην Συναισθηματική Υπερφαγία και της Ψυχογενή Βουλιμία όπου η κατανάλωση γίνεται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα αλλά παρατηρούνται και αντισταθμιστικές συμπεριφορές ,όπως πρόκληση εμετού.

Σχετικά με τα αίτια ευθύνονται τόσο κάποιες ορμονικές διαταραχές όσο και η έλλειψη έκφρασης και διαχείρισης συναισθημάτων όπως ο θυμός,  σε συνδυασμό και με μακροχρόνιες προσπάθειες απώλειας βάρους με δίαιτες εξπρές που έχουν ως σύνοδο αποτέλεσμα και την αρνητική εικόνα σώματος και εαυτού.

Η Ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση είναι η πλέον αποτελεσματική εφόσον προσεγγίζει την συμπτωματολογία συνολικά είτε πρόκειται για άγχος, κατάθλιψη ή χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Είναι απαραίτητο το άτομο να εντοπίσει τους λόγους για τους οποίους καταναλώνει την τροφή στην διάρκεια της νύχτας μέσω δομημένων εκπαιδευτικών πρωτοκόλλων πάνω στο φαγητό, τους συνδυασμούς αυτών και την σχέση τους με την διάθεση και τον ψυχισμό.

Επιπρόσθετα, το άτομο μαθαίνει στρατηγικές προοδευτικής μυϊκής χαλάρωσης, αναπνοής αλλά και διαχείρισης αρνητικών συναισθημάτων ή επίλυσης προβλημάτων.