Ένα σχεδόν ξεχασμένο μαζικό έγκλημα των Γερμανών στη Δυτική Αφρική των αρχών του 20ού αιώνα, κατά την περίοδο όξυνσης του ανταγωνισμού των αποικιοκρατικών δυνάμεων, εμπεριείχε όλα τα στοιχεία των θηριωδιών που θα ακολουθούσαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πριν από τη γενοκτονία των Εβραίων , οι Γερμανοί είχαν βαλθεί να εξαφανίσουν από τον χάρτη άλλες δύο φυλές, αυτή τη φορά στη Ναμίμπια, σφαγιάζοντας 70.000 περίπου Χερέρο, το 80% του πληθυσμού τους, και άλλους 10.000 Νάμα,  ήτοι περισσότερα από τα μισά μέλη της φυλής.

Ο πρόγονος  του Ολοκαυτώματος είχε μάλιστα όλα τα φρικιαστικά συστατικά που θα χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο: το συστηματικό αφανισμό ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα «φονικά πάρτι» (που γίνονταν εδώ με κρεμάλες και όχι με σφαίρες), είχε επίσης και έναν Γκέρινγκ, τον πατέρα του διαβόητου ναζιστή Χέρμαν.

Ο Χάινριχ Γκέρινγκ ήταν ο πρώτος Γερμανός κυβερνήτης της Ναμίμπια κατά το διαμοιρασμό της Μαύρης Ηπείρου, ο άνθρωπος που έθεσε τις βάσεις για τη σφαγή που θα ακολουθούσε, διδάσκοντας  στο γιο του και στις επερχόμενες γενεές Γερμανών στρατιωτών, πώς να εξοντώνει μαζικά ανθρώπινες ψυχές.

Η βίαιη καταστολή της εξέγερσης των Χερέρο και των Νάμα κατά την περίοδο 1904-1908 στη Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική θεωρείται πλέον από την Ιστορία ως η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα.

Εδώ έδρασε το Β’ Ράιχ και οι αποικιακές του δυνάμεις στην Αφρική, εκτοπίζοντας και αφανίζοντας το ντόπιο στοιχείο και προοιωνίζοντας τα μελλούμενα που θα ακολουθούσαν μερικές μόλις δεκαετίες αργότερα στην «πολιτισμένη» Ευρώπη.

Αν στο Ολοκαύτωμα οι Γερμανοί είχαν καταλήξει στην «Τελική Λύση» για την εξόντωση των Εβραίων, των Ρομά, των ομοφυλόφιλων και όποιου άλλου θεωρούσαν εχθρό, στη Ναμίμπια σκαρφίστηκαν τη «Διακήρυξη Εξόντωσης» των τοπικών πληθυσμών.

Κι αν οι κτηνωδίες των Γερμανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα, στην Πολωνία και σχεδόν παντού όπου πάτησαν τη φρικιαστική μπότα τους, ήταν η μελανότερη σελίδα στην ιστορία της χώρας, η γενοκτονία της Ναμίμπια αποτελεί μακράν το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της γερμανικής αποικιοκρατίας.

Η συστηματική εξόντωση των Χερέρο και των Νάμα, με τον γερμανικό στρατό να δηλητηριάζει ακόμα και τα πηγάδια της Ναμίμπια, και η βίαιη εκτόπιση των γηγενών στις άνυδρες ερήμους για να πεθάνουν από την πείνα και τη δίψα, παραμένουν μια ζοφερή υπόμνηση των πεπραγμένων της Γερμανίας στις αποικίες και τα προτεκτοράτα της.

Σε κείνα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι τρόφιμοι πέθαιναν «λόγω αμέλειας», μόνο που ως «αμέλεια» εννοούσαν την εγκληματικά σκόπιμη έλλειψη νερού και τροφής.

Δεν ήταν κέντρα κράτησης αιχμαλώτων αλλά εργοστάσια παραγωγής θανάτου, στα πρότυπα των οποίων θα πατούσε αργότερα ο Χίτλερ, ο γιος του Γκέρινγκ και η δολοφονική τους παρέα, κάνοντας τη γενοκτονία της Ναμίμπια να μοιάζει με πρόβα τζενεράλε των φριχτών εγκλημάτων του Β’ Παγκοσμίου.

Ακόμα κι ένας δόκτωρ Γιούγκεν Φίσερ υπήρχε, μέντορας του Μένγκελε, που ακρωτηρίαζε πτώματα, έκανε ανατριχιαστικά πειράματα και στείρωνε τις γυναίκες των γηγενών.

Την ίδια ώρα, οι αποικιοκράτες Γερμανοί του διαβόητου στρατιωτικού διοικητή Λόταρ φον Τρότα ξαπόστελναν στη μαμά Γερμανία τα κρανία τουλάχιστον 300 ιθαγενών, για να «αποδείξουν» τη φυλετική ανωτερότητα των λευκών Ευρωπαίων έναντι των μαύρων Αφρικανών…

Η Γερμανία θα ζητήσει το 2004 επισήμως συγγνώμη για τις θηριωδίες και την εθνοκάθαρση που έλαβαν χώρα στη Ναμίμπια, αρνούμενη εννοείται να καταβάλει αποζημιώσεις στους απογόνους της τραγωδίας.

Μόλις το 2015 μάλιστα ο πρόεδρος του γερμανικού Κοινοβουλίου, Νόρμπερτ Λάμερτ, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «γενοκτονία» αναφερόμενος στις σφαγές των δύο αφρικανικών φυλών, ως μια ένδειξη ότι η στάση του Βερολίνου αναφορικά με τις γερμανικές ευθύνες στο ιστορικό αυτό έγκλημα ίσως αλλάξει.

Κάπου, κάπως, κάποτε στο απώτερο μέλλον…