Πολύ κουβέντα για το ποιοι πήγαν χθες στο Πολεμικό Μουσείο στην παρουσίαση του βιβλίου του Λυγερού. Προφανής ο πολιτικός συμβολισμός λόγω της παρουσίας δύο πρώην Πρωθυπουργών στο πάνελ, σε ένα σίκουελ όπως ελέχθη της περυσινής παρουσίασης του βιβλίου του Μ. Κοττάκη.

Τα διαβάσατε αλλού για τις παρουσίες: από Γιώργο Τσίπρα μέχρι Κώστα Λαλιώτη, Λούκα Κατσέλη και Γιάννη Ματζουράνη είχε το μενού, τους κλασικούς βουλευτές που είναι πολύ κοντά διαχρονικά σε Κώστα Καραμανλή (Στυλιανίδης, Φώλιας, Παναγιωτόπουλος κτλ0 και Αντώνη Σαμαρά (Χρυσομάλλης, Μαντάς, αντίστοιχα.

Ο περισσότερος κόσμος που βρέθηκε χθες στο Πολεμικό Μουσείο συνδέεται φιλικά με τους δύο πρώην Πρωθυπουργούς επί σειρά ετών και ανεξαρτήτως του θεσμικού τους ρόλου και της δικής τους τρέχουσας απασχόλησης. Αν “αξιοποιούνται” δηλαδή ή όχι από την Κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το θέμα αν το δει κανείς ψυχρά, είναι ποιοι δεν πήγαν. Ούτως ή άλλως δεν υπήρξε καμιά κινητοποίηση των γραφείων των δύο πρώην Πρωθυπουργών και παρόλα αυτά ο κόσμος ήταν πολλαπλάσιος της χωρητικότητας της αίθουσας και του φουαγιέ του Πολεμικού Μουσείου.

Εμείς θα σταθούμε στο ποιοι δεν πήγαν.

Δεν πήγαν πρώτον κάποια φοβισμένα ανθρωπάκια που περιμένουν εναγωνίως την αξιοποίηση τους από την Κυβέρνηση. Ίσως στην πέμπτη θητεία. Δεν ήθελαν να χαρακτηριστούν ως αιρετικοί. Άλλα λένε βέβαια στις πολιτικές τους παρέες, στους τακτικούς τους συνομιλητές και άλλα δημόσια.

Υπάρχει όμως και μια συνομοταξία στελεχών που απείχε πανηγυρικά από το Πολεμικό Μουσείο: μετριότητες (στην καλύτερη περίπτωση) που είχαν αναλάβει καίριους, κομβικούς ρόλους επί θητείας Αντώνη Σαμαρά (μιας και είναι εγγύτερα στο σήμερα) όσο και επί θητείας Καραμανλή.

Και μη φανταστείτε πως παραμένουν παίκτες. Τους περισσότερους τους έχουν ξεχάσει και οι θυρωροί τους. Για τους διαχρονικούς “σταρ” ας μη μιλήσουμε καλύτερα.

Πως το έλεγε ο Αντρέας: “ουδείς ασφαλέστερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος αχαρίστου”

Κατά τα λοιπά αυτές οι εκδηλώσεις προσφέρονται για να εξάγει ο καθένας τα συμπεράσματα που έχει βγάλει μέρες πριν.

Από νέο κόμμα και προσπάθειες ανατροπής της Κυβέρνησης, μέχρι δύο πρώην Πρωθυπουργούς που έχουν το θάρρος της γνώμης τους, που δεν το παίζουν πολίτικαλ κορέκτ, που δεν κρύβονται πίσω από το θεσμικό τους ρόλο, που αρνούνται να σωπάσουν ή να μιλούν μέσω κύκλων…