Ένας αθώος στην ιστορία αυτή γλίτωσε. Ο περισσότερο αθώος όμως υπήρξε το τραγικό θύμα. Εκεί ξέσπασε η οργή της τύχης.

Δικαιολογία για την αδικία δεν υπάρχει εκτός ίσως από την ίδια την αδικία.

Άνοιξη έφτασε το γράμμα, καλοκαίρι αφομοιώθηκε, φθινόπωρο μελαγχόλησε και νοστάλγησε, χειμώνα υπέμενε την σιωπή μέχρι τα νέα μαντάτα

Η κατάστασις, όμως, αδιάκοπα χειροτέρευε. Τα ζεύγη τον επλησίαζαν και, σιγά-σιγά, ένας κύκλος σχηματίσθηκε γύρω του. Οι ματιές ήσαν άγριες, θανάσιμα εχθρικές. Οι αστυφύλακες άρχισαν και αυτοί να οργίζωνται. Είχαν εγκαταλείψει το πόστο τους, και βάδιζαν προς το μέρος του· φανερό, πως επρόκειτο να τον συλλάβουν…

Η επανάσταση της «Ηπειροθεσσαλίας» το 1878 και το παράπονο ενός υπόδουλου Έλληνα

Εκπαίδευση στην «παιδική χαρά»)

“Μια άλλη ευκαιρία”… τώρα και σε Πεύκη-Λυκόβρυση

“Φθόνος είναι η ζήλια που γίνεται πράξη, συκοφαντία, εξύβριση, υπονόμευση, κατευθείαν χτύπημα πολλές φορές…”