Μιλάμε για παράσταση που θα έκανε τον Ιονέσκο να γίνει ελαιοχρωματιστής: γέλιο, θυμός, αντεγκλήσεις, σοβαροφανείς αναλύσεις, ανάκληση στην τάξη, πόθεν έσχες, από πούθε είσαι, ποιανού είσαι, τσι κουμπαριέ και άλλα πολλά.

Μπαίνει και το ιππικό στη μέση, Άγρια Δύση χωρίς λίγους Ινδιάνους δε γίνεται, μια επίθεση στην εκκλησία για γαρνιτούρα, βάλε και λίγο σεξ και γίναμε.

Είναι ωραίος ο φιλοκυβερνητικός Τύπος. Προσπαθεί να μας πείσει πως το μόνο πρόβλημα της Κυβέρνησης είναι η ακρίβεια και μιας και ο λαός ψηφίζει με την τσέπη, θα μοιράσουν λεφτά και θα κυβερνούν μέχρι να πετρώσει το πρόσθετο μαλλί

Η αλήθεια είναι πως ο Χρήστος χθες ήταν εξαιρετικός, απέναντι σε μια μεσαία γραμμή της Ρεάλ, κορυφαία με Τσουαμενί γίγαντα να βαστά τα μπόσικα.

Η Ευρώπη παρακολουθεί ανήσυχη και χωρίς το ειδικό βάρος των περιστάσεων. Θα νιώθει στα ανατολικά την ανάσα της ρωσικής αρκούδας να βρυχάται με κάθε αφορμή και να παίρνει ό,τι θέλει από την κάθε χώρα, είτε μέσω απειλών, είτε μέσω επιλεκτικών διεισδύσεων στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα.

όταν συνειδητοποιείς πως στην Ευρωλίγκα παίζουν περισσότεροι Αμερικανοί από ότι στο ΝΒΑ.