Δεν είχα σκοπό να γράψω για την απόφασή μου να μη συμμετέχω εφεξής στην πολιτική προσπάθεια της Νέας Δεξιάς.

Άλλωστε, δε συνδέεται με καμία εξέλιξη, ούτε με οποιονδήποτε πλην εμού του ιδίου. Περαιτέρω, ούτε επαγγελματίας πολιτικός είμαι, ούτε εκλεγμένος, οπότε να υπάρχει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον.

Καθώς όμως αναπτύσσεται μια σχετική παραφιλολογία και αναπαράγονται φήμες από δημοσιεύματα που αναφέρονται σαφώς ή υπαινικτικά σε μένα και μου αποδίδουν ρόλους που δε διαδραματίζω και προθέσεις ανύπαρκτες, θεωρώ απαραίτητες κάποιες διευκρινίσεις:

-Αποχώρησα επίσημα από τη Νέα Δεξιά μέσω επιστολής που εστάλη στο κόμμα την 18η Μαΐου 2017: παραιτήθηκα από επικεφαλής της Γραμματείας Ευρωπαϊκών Θεμάτων και από μέλος του Εθνικού Συμβουλίου ευχαριστώντας τον Πρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα, τον εκπρόσωπο Τύπου και όλα τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου για τη συνεργασία.

-Από εκεί και πέρα παραμένω πολιτικό ον (λαμβάνοντας αγωγή για το περίφημο “μικρόβιο” της πολιτικής) . Πάντως είναι γνωστό ότι οι κομματικές καρέκλες δεν αποτέλεσαν ποτέ στόχο για μένα.

-Έχοντας το “προνόμιο” να επικοινωνώ σε τακτική βάση με εκατοντάδες ενεργούς πολίτες μέσω των άρθρων μου (και του σχετικού feedback που λαμβάνω), οι απόψεις μου επί μιας σειράς ζητημάτων είναι γνωστές. Η γραφή έχει το κουσούρι να προδίδει όλες τις σκέψεις μας,

Θα έλεγα ότι παραμένω στις επάλξεις της αστικής δημοκρατίας, αλλά εξυπακούεται.

Θα μπορούσα να επικαλεστώ τις πατριωτικές αξίες, αλλά κι αυτό θα ήταν κοινότοπο.

Ίσως δεν είναι περιττό να μιλήσω για την Ευρώπη,  αλλά στο μυαλό μου κι αυτή ξεκινά από την Ελλάδα.

Και τέλος, θα είναι λάθος να εκληφθεί η απόφασή μου -από φίλους και μη-  ως έμμεσο μήνυμα απογοήτευσης και προτροπής για μη ενασχόληση με τα κοινά.

Την ώρα που η χώρα ζαλισμένη από τα απανωτά Μνημόνια αναζητεί το βηματισμό της, κανείς δεν πρέπει να μένει αμέτοχος ιδιωτεύοντας.

Πάντα οι “μικροί” και ανώνυμοι έσωναν αυτή τη χώρα. Καθένας από το μετερίζι του μπορεί να βάλει το δικό του λιθαράκι, να βγούμε από την τρύπα της καχεξίας. Όλοι μαζί και όχι με περαιτέρω κοινωνικό αυτοματισμό.

Το στοίχημα των επόμενων γενεών είναι να αλλάξουν την εμφυλιογενή φύση μας.

Ίσως δεν είναι πολύ μακριά η στιγμή που οι ανακυκλούμενες ελίτ  των κομμάτων εξουσίας, που τρέφονται από το διχασμό και αναπαράγονται από την πόλωση, βρεθούν μπροστά σε  υπαρξιακά διλήμματα.