Ανοικτή επιστολή του Αλέξανδρου Κουρή, Παραγωγού της Μπύρας ΝΗΣΟΣ

Προς τον κο Αλέξανδρο Δανιηλίδη,
CEO της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας @AthenianBrewery σχετικά με την ομιλία σας στο @delphiforum

Αγαπητέ Αλέξανδρε,
Φίλος που είχε την χαρά να παρακολουθήσει την ομιλία σας στο @delphiforum μου μετέφερε γραπτώς κάποια κομμάτια. Καθώς ειπώθηκαν δημόσια σε ένα forum διαλόγου, είπα και εγώ να αντιπαραθέσω κάποιες απόψεις δημόσια, προς όφελος του διαλόγου!

Διαβάζω, την ενδιαφέρουσα ρητορική σας ερώτηση για το «τι είναι πιο ελληνικό; Μία ελληνικής ιδιοκτησίας εταιρεία που εισάγει κριθάρι απ’ έξω ή μια εταιρεία που αγόρασε το κριθάρι από εδώ στηρίζοντας 2,500 Έλληνες παραγωγούς;». Χαίρομαι που το περιεχόμενο του ερωτήματος σας θέτει και τις βάσεις για την απάντηση της!

Περισσότερο «Ελληνική», δηλαδή πιο παραγωγική για την Ελληνική οικονομία με όρους προστιθέμενης αξίας ανά μονάδα κύκλου εργασιών, είναι μία εταιρία που παράγει Μπύρα με Ελληνικό κριθάρι, στηρίζει πολλούς Έλληνες αγρότες ΚΑΙ έχει Ελληνική ιδιοκτησία! Αυτό είναι το ιδανικό!

Για να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι, με τον όρο «ελληνική ιδιοκτησία» δεν εννοούμε φυσικά την ιθαγένεια των μετόχων αλλά τη φορολογική τους έδρα και κυρίως την βάση της οικονομικής στους δραστηριότητας ! Αν οι μέτοχοι της εταιρίας δηλαδή, πέρα από την ίδια την εταιρία, φορολογούνται στην Ελλάδα ή -όπως στην δική σας περίπτωση καθώς είστε 100% θυγατρική της Heineken- στην Ολλανδία ή σε άλλες χώρες.

Πού είναι το «σπίτι» τους;

Που «μαζεύουν» τα κέρδη τους;

Που καταρτίζουν την διεθνή τους στρατηγική;

Που παράγουν τα στρατηγικά τους προϊόντα;

Που παράγουν καινοτομία και γνώση;

Με βάση τα παραπάνω το συμπέρασμα σας ότι: «…είναι ψευτοδίλημμα αν η ιδιοκτησία (μιας εταιρίας) είναι ελληνική ή ξένη…» μου δίνει την ευκαιρία να αντιπαραθέσω ότι η ιδιοκτησία στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, μόνο «ψευτοδίλημμα» δεν είναι!

Το αντίθετο, είναι κλειδί επιτυχίας για μία οικονομία. Εθνικές οικονομίες με μεγάλο πληθυσμό ιδιόκτητων εξωστρεφών, καινοτόμων, ποιοτικών, μεταποιητικών επιχειρήσεων, ηγούνται του διεθνούς εμπορίου, επιδεικνύουν ισχυρή́ ανταγωνιστικότητα, προσελκύουν επενδύσεις, ανθρώπινο ταλέντο, δανείζονται με χαμηλά́ επιτόκια και ασκούν διεθνή́ επιρροή́. Αντίθετα, χώρες με περιορισμένη βάση ιδιοκτησίας μεταποιητικών–παραγωγικών επιχειρήσεων, είναι ουραγοί́ στην ανταγωνιστικότητα και αντιμετωπίζονται από τις εταιρίες ως «Αγορές», δηλαδή δεξαμενές καταναλωτών ή ευκαιρίες εύκολης κερδοφορίας! Οι διαφορές στην ποιότητα ζωής και την ευημερία των πολιτών μεταξύ́ των χωρών της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας είναι προφανείς.

Στην χώρα μας σήμερα σε πολλούς κλάδους, όπως και στην Μπύρα, τον μεγαλύτερο όγκο επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν τον κατέχουν οι «Ελληνικής Βάσης, Ιδιοκτησίας και Παραγωγής» επιχειρήσεις αλλά οι «Εισαγωγικές-Εμπορικές επιχειρήσεις», και οι «Πολυεθνικής Ιδιοκτησίας Επιχειρήσεις» όπως η δική σας. Η συγκέντρωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, με άλλα λόγια, του Πλούτου και οι ανισότητες που προκύπτουν, είναι και Ευρωπαϊκό και διεθνές φαινόμενο. Συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες προκλήσεις της ανθρωπότητας σήμερα μαζί με την Κλιματική Αλλαγή και τις Θρησκευτικές Συγκρούσεις.

Για την υπερσυγκέντρωση του Πλούτου σε λίγους και την περιθωριοποίηση της «παραγωγής των πολλών», επίτρεψε μου παρακαλώ να σας δώσω και κάποια συνταραχτικά στοιχεία για την Ευρώπη:

• Τρόφιμα & Ποτά παράγουν ένα τζίρο 1,1 τρισεκατομμύρια Euro.
  • Από αυτά, τα 800 δισεκατομμύρια ή το 70% παράγεται από 25 εταιρίες μόνο, μεταξύ των οποίων είναι και η εταιρία που διευθύνετε, η Heineken !
  • Όλες, και οι 290.000 Μικρομεσαίες Ευρωπαϊκές εταιρίες του κλάδου, -η ραχοκοκαλιά δηλαδή της πραγματικής οικονομίας- παράγουμε 538 δισεκατομμύρια, δηλαδή 262 δισεκατομμύρια λιγότερα από τις ΤΟΠ 25!
  • Κατά μέσον όρο μία Ευρωπαϊκή Μικρομεσαία εταιρία τροφίμων & ποτών είναι 18.000 φορές μικρότερη από μια ΤΟΠ 25 Ευρωπαϊκή εταιρία του κλάδου!
  • Στον σχετικό πίνακα με τις 100 μεγαλύτερες εταιρίες τροφίμων και ποτών, δίπλα στο όνομα της κάθε μίας, υπάρχει και η χώρα της. Καμία δεν έχει την Ελλάδα…

Εκτός από τις χώρες, η έδρα της Ιδιοκτησίας είναι πολύ σημαντική και για τις εταιρίες και καθορίζει την επιτυχία τους. Στη Χώρα μας, οι Ελληνικής ιδιοκτησίας, παραγωγικές ή/και καθετοποιημένες επιχειρήσεις, αυτές δηλαδή́ που δημιουργούν τη μεγίστη προστιθέμενη αξία, είναι έντονα εκτεθειμένες σε εξωγενείς παράγοντες που μπορούν να τις εξαφανίσουν.

Τα capital controls, το ακριβό χρήμα, η φορολογία, οι αυξημένες εισφορές χτυπούν κυρίως τις Ελληνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις και τα δικά μας στελέχη!

Εμείς καλούμαστε πολλές φορές, να προεξοφλούμε το σύνολο των αγορών μας σε πρώτες ύλες ενώ την ίδια στιγμή πιστώνουμε τους πελάτες μας γιατί «έτσι δουλεύει η Αγορά»!

Εμείς καλούμαστε να βρούμε κεφάλαια με χαμηλές αποτιμήσεις λόγω country risk και με 6, 7 και 10 φορές υψηλότερο κόστος χρήματος από ομοειδείς εταιρίες με ιδιοκτησία στην Ολλανδία ή στο Βέλγιο ή όπου αλλού!

Είπατε ότι επενδύσατε 100 εκατομμύρια μέσα στην κρίση, φαντάζομαι για να διατηρήσετε την ηγετική σας, κερδοφόρα θέση στην μεγάλη ελληνική Αγορά του Ζύθου στην οποία κατέχετε μερίδιο άνω του 50%. Εάν στο ίδιο διάστημα, ήσασταν Ελληνικής Ιδιοκτησίας εταιρία, και είχατε εδώ την Βάση για όλες τις επιχειρηματικές σας δραστηριότητες, θα είχατε επενδύσει τα τριπλάσια και τετραπλάσια χρήματα, ΕΑΝ (που ΔΕΝ) θα μπορούσατε να τα βρείτε από τις Ελληνικές Τράπεζες και το Χρηματιστήριο.

Η έδρα της Ιδιοκτησίας σας λοιπόν μόνο «ψευτοδίλημμα δεν είναι»!

Δικό μου ρητορικό ερώτημα, τώρα: Θέλουμε όμως στην Ελλάδα περισσότερες «πολυεθνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις»;

Φυσικά και τις θέλουμε, ιδανικά δε, θα θέλαμε να είχαν ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥΣ στην Ελλάδα!

Διακαώς όμως θέλουμε και περισσότερες και πιο εύρωστες Ελληνικής Ιδιοκτησίας η/και Βάσης Μεταποιητικές – Παραγωγικές Επιχειρήσεις!

Και κυρίως, ανοικτές Αγορές!

Το μέγεθος του βιοτικού επιπέδου και του εθνικού πλούτου της Ελλάδας ή οποιαδήποτε άλλης χώρας είναι ευθέως ανάλογο με την ικανότητάς της να καταστεί, όχι «χώρα αγορά-δεξαμενή καταναλωτών» αλλά «χώρα ΒΑΣΗ» ιδιοκτησίας, διοίκησης και ταλέντου, έρευνας και καινοτομίας εταιριών που παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά!

Στρατηγικά, αυτή πρέπει να είναι η υψίστη προτεραιότητα μας, άμεσα συνδεδεμένη με το εθνικό μας εισόδημα, το βιοτικό μας επίπεδο, τη δημιουργία, την εργασία, την γνώση, την αξιοποίηση του ταλέντου μας και συνολικά την ευημερία της χωράς μας.

Εάν η χώρα μας δεν αυξήσει άμεσα την ελκυστικότητα της πρώτα από όλα για τις λίγες παραγωγικές επιχειρήσεις που υπάρχουν σήμερα στον τόπο, τότε θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο! Είναι μονόδρομος!

Επίλογος: Νομίζω ότι χρειάζεστε ένα νέο «Ελληνικό» επιχείρημα καθώς το «ελληνικό κριθάρι» δεν είναι πλέον μόνο δικό σας πλεονέκτημα! Τα τελευταία 3 χρόνια έχουμε επιτέλους και στην Ελλάδα το πρώτο βυνοποιείο που δεν ανήκει στην εταιρία σας. Όλοι οι Έλληνες ζυθοποιοί μπορούμε να παράγουμε με Ελληνικές βύνες!!!

Πριν, όπως καλά γνωρίζετε ήταν αδύνατον, καθώς το μονοπώλιο της Βύνης και για πολλά χρόνια το μονοπώλιο της ίδιας της Μπύρας, ήταν δικό σας!
Πάντα χαίρομαι να σας διαβάζω και να σας ακούω.

Με εγκάρδιους χαιρετισμούς

Αλέξανδρος Κουρής 
Παραγωγός της Μπύρας ΝΗΣΟΣ

ΥΓ emo.gr: ευχαριστούμε τον κύριο Κουρή που μας επέτρεψε να αναδημοσιεύσουμε τις απόψεις του, οι οποίες αποτελούν όχι μόνο “τροφή για σκέψη”, αλλά δίνουν και ανάγλυφη την εικόνα στο δύσβατο πεδίο της ελληνικής μεταποίησης, τις προκλήσεις, τους προβληματισμούς  των ελληνικών παραγωγών, καθώς επίσης και τις στρατηγικές προτεραιότητες για την ελληνική οικονομία συνολικά.