Μαύρη κωμωδία -λένε οι ως συνήθως παραπλανημένες στιγμιαία φήμες που φτάνουν στα αυτιά μας- θα είναι τελικώς η ταινία του Γαβρά.

Δόθηκε μεγάλο βάρος στις ατάκες, οι οποίες δουλεύτηκαν πολύ, βασανίστηκαν θα λέγαμε.

Σας παρουσιάζουμε τις πιο επικές, που υπέπεσαν στην αντίληψή μας:

-Φτάνω χάραμα Αμβούργο, ξεφορτώσου τον κακούργο (Αλέξης προς Ανγκέλα για τον Σόιμπλε)

-Φτάνω χάραμα Βρυξέλλες, θα δανείσουν οι βαζέλες (Αλέξης προς Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ)

-Φτάνω χάραμα Στρασβούργο, για συνάντηση με Μούργο (Αλέξης προς Ολάντ)

-Και α και ου και ΣΥΡΙΖΑ παντού (Γιάνης προς Γερούν)

Όσον αφορά το δραματικό φινάλε, στην κορύφωση της ταινίας με τον αποχωρισμό Αλέξη-Γιάνη μόνο η διασκευή από τα “θαλασσόξυλα” του Χρήστου Πάζη, μπορεί να αποδώσει το μεγαλείο της μοναδικής στιγμής, να φωτίσει την κρίσιμη ώρα, που ενήλικες μέσα στο δωμάτιο αποφάσιζαν για το μέλλον των ιθαγενών της Δανείας του Νότου.

Ο έντονος λυρισμός δείχνει πως παρά τις ακραίες καταστάσεις, διατηρήθηκε ένα επίπεδο.

Όπως καταλάβατε αυτό θα είναι το σάουντρακ της ταινίας του Γαβρά, με διασκευασμένους στίχους αλλά όχι μουσική.

Και δεν είναι ζεϊμπέκικο, λίγο ηρωικό και πένθιμο, αλλά χασάπικο ένεκα των μέτρων που φάγαμε με αίσθημα και μπαλτά…

-Αστροκέντητα πουκάμισα φωτίζανε
των Μνημονίων μου τους δρόμους κάθε νύχτα
Ναυαγούσε η χώρα μες στα χέρια σου
σαν ψαράκι μες στου Σόιμπλε τα δίχτυα

Κάποτε άναβες φωτιές με θαλασσόξυλα
και την Δανάη σου για το Paris Match φιλούσες
και με το αίμα της αυγής τίποτα δεν υπέγραφες
και φάγαμε μόνο εμείς τις “απανταχούσες”

Τώρα κρυώνω μες τα Δάνεια από χιόνι όταν ξαπλώνω
προαπαιτούμενα για μένανε και λιώνω
Γιατί μ’ αρνήθηκες γιατί;
Πες μου γιατί μ’ αφήνεις  μόνο
Εγώ σε εξέλεξα και δεν το μετανιώνω

(το τέλος του άσματος αποτυπώνει την πραγματικότητα του 2015: κάψτε το, το μαγαζί)