Με πιεθαρχία ζηλευτή, ουδείς κάτοικος των Αθηνών κατέβασε σκουπίδια μέσα στο Σαββατοκύριακο.

Με αίσθημα ευθύνης, οι δημότες κράτησαν τα σκουπίδια στα μπαλκόνια, στο χωλ, στην κουζίνα, στα ντιβάνια, στις καρέκλες, στα πατάρια, στις ταράτσες, ακόμη και πάνω στην τραπεζαρία, δίπλα στο βάζο με τα ψεύτικα ή αληθινά λουλούδια, που τα αφήνουν χωρίς αποκλεισμούς να ανθίσουν.

Δεν έλειψαν οι περιπτώσεις που προφέρθηκαν να κρατήσουν και τα σκουπίδια των γειτόνων, αν τύχαινε να έχουν πολλά έπιπλα στο σπίτι ή αν ήθελαν να βγουν βόλτα.

Γιατί ναι μεν είναι σκουπίδια, του πεταματού, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουν ψυχή.

Σήμερα Δευτέρα και ενώ ξεκίνησαν κάποια δρομολόγια αποκομιδής, οι υπάλληλοι παρακαλούσαν με ντουντούκες  να τα απελευθερώσουν (και δε θα πάθει κανείς τίποτα, έλεγαν).

Ήταν δύσκολος ο αποχωρισμός, καθώς  οι δημότες είχαν περάσει ένα ΣΚ με έντονες οσφρητικές συγκινήσεις.

Ήταν όμορφα που Κυριακάτικα είχαν κοντά τα κουτιά από τις πίτσες και τα αλουμινένια μπυρόκουτα της Παρασκευής.

Η κίνηση-ματ του Δήμου,με την οποία κατάφερε να τους πείσει ήταν να τα αφήσουν εκτός κάδου, μπας και βρισκόταν κανένας Χριστιανός (ή άλλου δόγματος δεν έχει σημασία) να τα υιοθετήσει.

Παράλληλα οι υπηρεσίες του Δήμου δεσμεύτηκαν πως δε θα μαζέψουν σύντομα τα λοφάκια από κλαδιά (από τις νερατζιές που πάνε φαντάροι με αυστηρό αλλά τίμιο κλάδεμα) τουλάχιστον όχι πριν την έλευση του νέου έτους.

Αφενός διότι εκεί ακριβώς τα σκυλάκια χαλαρώνουν και τα κάνουν μέσα στο όμορφο σκηνικό τεχνητού Αμαζονίου μηδενικού κόστους, ενώ υπάρχει και η σκέψη με λίγα χιλιόμετρα λαμπάκια, η Αθήνα να φαίνεται φωταγωγημένη ως τον Άλφα ( του Κενταύρου ή του καναλιού αναλόγως της οπτικής γωνίας).

Σε κάθε περίπτωση η Αθήνα προσφέρει μοναδικές εμπειρίες, ιδίως στους ουρολάγνους και προπαντός στους ρακοσυλλέκτες.

Για κάθε προς το χειρότερο εξέλιξη, “θα σας ειδοποιήσουμε”.