Η Ζηνοβία, μια κακοκαιρία με ευφράδεια λόγου, ετοιμόλογη, με μαύρα μάτια, πανέμορφη, αυτή που προσπάθησε να πάρει το ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας, δια της συμφωνημένης άνισης απόσχισης και δεν τα κατάφερε.

Η Παλμύρα θα καταστραφεί μέσα σε μια πενταετία επί των ημερών της (παρέλαβε κι αυτή καμένη γη) και ότι απομείνει θα το καθαρίσουν οι ορδές του ISIS, περίπου δύο χιλιάρικα χρόνια μετά.

Ζηνοβία για το πόπολο, για τα στρώματα τα χαμηλά, για τους δικαιούχυς μερίσματος, για όσους έμειναν Ελλάδα μιας και το σαλέ στην Αυστρία χρήζει επισκευών.

Η Ζηνοβία είναι μια κάποια λύσις. Κρύο τσουχτερό, ίσως και χιόνια, στα χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά,πιο χαμηλά.

Αλλά ψηλά είναι λίγη, πολύ λίγη. Εκεί που αληθινοί πολεμιστές σαν τον Αυρηλιανό θα την νικήσουν παίρνοντας θάρρος με ενήλικο ουίσκυ χωρίς του Καρρά …τοις δίσκοι.

Υπάρχει ένα θέμα λοιπόν πως θα αποφύγουν τις περιττές μετακινήσεις οι έχοντες και κατέχοντες, που περιμένουν τις κακοκαιρίες για να ξεχυθούν στα χιονοδρομικά, να πατήσουν τα βουνά, πριν τα καταπατήσουν: ίσως αν την πούμε Ζενεβιέβ να τους κινήσει κάπως την περιέργεια, γιατί η Ζηνοβία τους φέρνει στο νου την παραδουλεύτρα.

Με αυτά και με αυτά, η πόλη ξύπνησε αφήνοντας πίσω της τη χριστουγεννιάτικη αίγλη, το πολύβουο κέντρο και τη μινιμάλ αλλά μόνο για λάτρεις της υψηλής τέχνης Β. Σοφίας, αποχαιρετώντας και καλωσορίζοντας τουρίστες, αναμένοντας τη Ζηνοβία που θα κατατροπώσει για 2-3 μέρες τον Ήλιο που γύρισε, χωρίς δουλειά πολλή.