Η πραγματικότητα έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα: σιγά, τι άλλο μπορεί αν συμβεί;

Πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;

Μέσα στην ημικαραντίνα που έγινε σκληρή, αλλά όχι Μαρτίου, γιατί πολλοί ΚΑΔ που τότε έκλεισαν τώρα παραμένουν ανοιχτοί, πέφτει ένα χοντρό απαγορευτικό λόγω σφοδρής κακοκαιρίας (λέμε να σταματήσουμε να το λέμε lockdown, μπας και αλλάξει το γούρι).

Αν και έχουμε περάσει πολλές τα τελευταία χρόνια. Σταχυολογούμε μερικές από την τεράστια γκάμα που ζήσαμε: ο Τηλέμαχος που είχε απωθημένα, η Υπατία που την είχαμε προαναγγείλει πριν το Αστεροσκοπείο, η Χιόνη, και ευελπιστούμε οι υποδομές να αντέξουν και να μη θυμηθούμε τα βόδια του Γηρυόνη.

Μήδεια λοιπόν η κακοκαιρία, το νταραβέρι του Ιάσονα, η οποία τον ηράσθη παράφορα, έφυγε για πάρτη του από την Κολχίδα και τον έκανε μάγκα, όταν είπε να της την κάνει γυριστή και να την παρατήσει για χάρη της κόρης του βασιλιά της Κορίνθου: τους στέλνει άκλαυτους και τους δύο, αλλά το τερματίζει σκοτώνοντας και τα παιδιά του Ιάσονα, ξεχνώντας για λίγο πως ήταν και δικά της.

Αν πάλι δε σας είναι οικείος ο Ευριπίδης, μπορείτε να σκεφτείτε το ΙΧ σας να είναι σκεπασμένο από χιόνι, σαν τα μύδια σαγανάκι, που τα αναζητάς επίμονα μέσα στα ζουμιά.

Σε κάθε περίπτωση από αύριο Σάββατο, περιορισμό στις απολύτως αναγκαίες μετακινήσεις. Μήδεια τη λένε και όλα τα παιδάκια κλαίνε: μη φανταστείτε πως είναι καμιά Ζηνοβία, καμιά κοντή, καμιά αβάπτιστη.

Πραγματικά από τη στιγμή που αρχίσαμε να βαφτίζουμε τις κακοκαιρίες, είναι το μόνο όνομα που μπορεί και να το πάρουμε στα σοβαρά: στιβαρό, αποτελεσματικό

Η συνύπαρξη της με τους φετινούς αποσπασματικούς εορτασμούς του Αγίου Βαλεντίνου, θα οδηγήσει (όπως όλα δείχνουν) το κέρατο σε χαμηλά για την εποχή επίπεδα, με ευεργετικές συνέπειες για τη σταθερότητα και τη βιωσιμότητα του προγράμματος «μένουμε σπίτι».