Καιρό έχουμε να τα πούμε.

Τα γεγονότα τρέχουν και δεν προλαβαίνουμε την επικαιρότητα. Εκεί που πας να σχολιάσεις το ένα , βγαίνουν άλλα δυο. Σαν το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας.

Πέρασε και ο χιονιάς από την ακριτική Αθήνα. Ακόμα υπάρχουν κάποια σπίτια χωρίς νερό και ρεύμα. Μέσα σε όλα τα κακά, υπάρχει πάντα και ένα καλό. Το executive τηλεγράφημα του Κυβερνήτη της Αλάσκας, μέσα από το οποίο μας εκφράζει την συμπαράστασή του , αλλά και την έμπρακτη στήριξή του στέλνοντας μας την αγάπη του και το ποιο μεγάλο γάργαρο γέλιο του. Πάει αυτό. Ή σχεδόν. Αν δεν θέλεις να βρεις ποιος φταίει σε κάτι, κάνε 2-3 επιτροπές να το ψάξουν.

Η συνέχεια με τους εμβολιασμούς. Να το κάνω. Να μην το κάνω. Το εμβόλιο. Έφτασε η ηλιακή μου ομάδα ; Τι ηλικία είμαι; Μετράνε οι καλοκαιρινοί μήνες στην ηλικία ;

Έχει το εμβόλιο παρενέργειες στο μαλλί; Η βαφή θα φύγει; Να την ανοίξω λιγάκι ;

Θέματα προς προβληματισμό. Όλα θέλουν την προσοχή τους και την κατάλληλη αντιμετώπιση από τον ειδικό.

Απογραφή στην Ελλάδα. Είμαστε περίπου 10.800.000. Αν αφαιρέσουμε τα άτομα που είναι κάτω από 18 ετών , που είναι περίπου 2.000.000 , μένουμε γύρω στα 8.800.000. Όπως αναφέρουν συνεχώς οι ειδικοί, για να υπάρξει ανοσία και να πάνε τα πράγματα σε θετική κατεύθυνση, θα πρέπει να εμβολιαστεί περίπου το 70%. Δηλαδή 6.200.000 άνθρωποι. Μόλις ξεπεράσαμε τους 600.000. Θα μου πείτε δεν έχουμε τις ανάλογες ποσότητες των εμβολίων. Οκ. Κι εγώ μαζί σας.

Το point είναι ο χρόνος. Επαναλαμβάνω. Ο χρόνος. Η μόνη σταθερά στη ζωή μας. 12 μήνες, 52 εβδομάδες, 24 ώρες η ημέρα. Μέσα σε αυτή την καθημερινή σταθερά προσπαθούμε να χωρέσουμε τα πάντα. Να αυξήσουμε το ποσοστό των εμβολίων, να κάνουμε πολλά τεστ, να κοιμηθούμε, να φάμε, να μείνουμε σπίτι (το κάνουμε;), να στείλουμε  κωδικό 6 για να γυμνάσουμε τον λάρυγγά μας με τον double freddo espresso, φορώντας αθλητικά παπούτσια αρκετών ευρώ που μας ωθούν σε ένα  νέο είδους  πρωταθλητισμό.

Σας μπέρδεψα; Αυτό ήθελα. Που θέλω να καταλήξω.

Ότι το Πάσχα, μάλλον, φαντάζει λιγάκι μακρινό όνειρο. Ο οβελίας όπως πάμε θα σουβλιστεί διαδικτυακά. Φανταστείτε ότι έχουμε να δούμε κόσμο, φίλους, συγγενείς τόσο καιρό.

Στην Ελλάδα είμαστε ρε παιδιά.

Θα κάνουμε ένα Πασχαλινό τραπέζι που θα γραφτεί στο ημερολόγιο καταστρώματος του διαστημοπλοίου U.S.S Enterprise . Θα ισιώσουν τα αυτιά του Mr Spock.

Πολλοί καλεσμένοι. Να φάμε , να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε , να χορέψουμε (βάλε ένα δυνατό τσάμικο), να πούμε τα νέα μας από κοντά πιάνοντας το χέρι της γιαγιάς και να έχουν πάρει φωτιά οι σέλφι με το νέο κινητό με τα 400  megapixel. Πέρασαν οι παλιές κακές ημέρες.

Πέρασαν;

Ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει και τα παίζει. Όλοι μας. Ίσως ένα ανάχωμα να είναι μια υπομονή για λίγο μετα το Πάσχα.

Ο πατέρας μου με έχει ζαλίσει. Δεν έχω κρασί. Δεν έχω λεμόνια. Πότε θα ανοίξει η μετακίνηση από νομό σε νομό να πάμε να φέρουμε. Ο καθένας με τα δίκια του.

Ήδη παίζει η παράταση του αγώνα για κάνα δυο βδομάδες .

Είναι πολύς ο χρόνος μέχρι αρχές Μαΐου. Ήδη έχουμε ξεγράψει και από το θυμικό μας τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο. Το βελάκι δείχνει για Μάϊο.

Ο χρόνος όμως φεύγει. Και δεν γυρίζει πίσω. Βόλτες, έρωτες, καφέδες, ταβερνάκια φεύγουν. Μπροστά στα μάτια μας. Μέσα από τα χέρια μας.

Υπομονή . Υπομονή. ΟΚ. Και προσοχή .

Να προσέχετε τον εαυτό σας, αλλά και αυτούς που δεν μπορούν. Είτε σωματικά, είτε ψυχικά.

Υ.Γ.  Στον Κυβερνήτη της Αλάσκας, από ότι μαθαίνω θα στείλουν , έτσι για την αλητεία , το νέο σχέδιο υπογειοποίησης των καλωδίων της πρωτεύουσας.

Την υπομονή σας

Γιώργος Μολύβης