Γκαζάκια στις επιχειρήσεις της οικογένειας Χαρδαλιά: “επιχειρήματα” πολιτικού διαλόγου, μετριοπάθεια και πλέρια δημοκρατικότητα.

Διότι πως το λένε το ωραίο: η πανδημία έγινε αφορμή για να υποχωρήσει η Δημοκρατία, η αντιπροσώπευση. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις στάθηκαν καλά, πήραμε το ρίσκο, κάποιοι το πλήρωσαν χοντρά, ας μη στεκόμαστε σε λεπτομέρειες.

Η είδηση είναι πως τα λαϊκά θεάματα καλά κρατούν. Και μιας και είμαστε εκπολιτισμένοι δε θέλουμε μονομάχους να σφάζονται, αφού σκοτώσουν άγρια θηρία,  όπως έκαναν στην αρχαία Ρώμη.

Μας αρκεί ένας τελικός Κυπέλλου που πήγε περήφανα στον Πύργο το Λευκό και η μισή Ελλάδα πανηγυρίζει. Η άλλη μισή κράζει τον Μαρτίνς που δεν μπόρεσε για ακόμη μια φορά να μασκαρέψει τις αδυναμίες μιας καλής ομάδας, που απέχει κάπως από τον να είναι η Μάντσεστερ Σίτυ τέλη Μάη κι ενώ 15 μέρες πρέπει να ξαναμπεί στο γήπεδο για τα προκριματικά του Τσου-Λου από το μονοπάτι των Πρωταθλητών.

Μπράβο στον ΠΑΟΚ, που απέδειξε πως πάντα τους Τελικούς τους παίρνει αυτός που το θέλει πιο πολύ και φτάνει  με τα εγχώρια να περάσουμε στα διεθνή.

Τις εντυπώσεις για ακόμη μια χρονιά έκλεψε η Γιουροβίζιον, που τελικά αφορά όλο και λιγότερο το τραγούδι.

Το θέμα είναι οι ίντριγκες, τα φορέματα, τα ντραγκς και πάσης φύσεως δικαιώματα.

Πάντα είχε ενδιαφέρον η βαθμολογία. Εκεί καταλαβαίνει κανείς τη γεωπολιτική, τις πρόσκαιρες συμμαχίες, τις αδελφές χώρες, τα ανάδελφα έθνη, ακόμη και τα ντιλς.

Με τις Γερμανία, Αγγλία και Ισπανία να αφήνουν τους μικρούς να χαρούν και κάπου.

Η Γαλλία μας ξηγήθηκε ένα απρόσμενο δωδεκάρι (ας είναι καλά τα Rafale) ενώ το δωδεκάρι που δίνουμε και παίρνουμε από την Κύπρο, είναι εδώ και χρόνια πιο γραφικό και από τη θέα στο Ημεροβίγλι.

Πιο τίμιο και προχωρημένο θα ήταν να κατέβουμε με ένα τραγούδι Ελλάδα-Κύπρος ή Κύπρος-Ελλάδα: θα περνούσαμε το μήνυμα πως είμαστε ένα και το αυτό, τα “ενιαία αμυντικά δόγματα” δε θα χρειάζονταν πια.

Ο κόσμος που ψηφίζει το έχει καταλάβει και έδωσε το δωδεκάρι στο τραγούδι που τελικά νίκησε, σημάδι πως οι φανς του διαγωνισμού ενστερνίζονται το κοινό γιουροβιζιονιακό κριτήριο.

Άλλωστε συνήθως τα τραγούδια είναι εφήμερα τα περισσότερα, προορισμένα να καταναλωθούν ένα βράδυ.

Με αυτά και με αυτά και με τους κουλτουριάρηδες να ασχολούνται με τους Μπακς και τον Γιάννη που νίκησαν το Μαϊάμι σε ματς θρίλερ, αφήσαμε τελευταία τα σοβαρά: το πάρτι για την επιστροφή του επιζώντα από το Survivor, λαϊκού ήρωα, Νίκου Μπάρτζη, είναι γεγονός.

Κι όσοι αναρωτιέστε αν θα τον θυμάται κανείς του χρόνου, το ίδιο ισχύει και για το τραγούδι της Γιουροβίζιον.

Η TV παράγει προϊόντα εύκολης κατανάλωσης, δεν  μας υποχρεώνει κανείς να τα χωνέψουμε και να μας προσδιορίσουν.

Έχει και ένα κουμπί με το οποίο κλείνει και ησυχάζουμε.