Το σωστό αλλά και καίριο ερώτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ το έθεσε ο Κούλογλου: «Γιατί, Πρόεδρε, δεν αρέσουμε όπως παλιά;»

Πρόκειται για την παράφραση της κουβέντας της Μελίνας το μακρινό 1989 προς τον Αντρέα: “Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια” του είχε πει κοφτά.

Και είναι ορθό το ερώτημα που θέτει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, διότι στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα: μία παράταξη κυβερνά και η απέναντι οργανώνεται, ψήνεται, ζυμώνεται: είναι η εναλλακτική, είναι Κυβέρνηση εν αναμονή, που είτε με τη λογική του ώριμου φρούτου, είτε με πολιτικές παρεμβάσεις που στριμώχνουν την Κυβέρνηση, την αντικαθιστά αργά ή γρήγορα.

Γιατί όμως (δε) συμβαίνει αυτό;

Γιατί δεν εισπράττει τη φθορά της Κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ;

Μεγαλύτερη κινητικότητα υπάρχει δεξιότερα της ΝΔ, παρά στην αριστερά και κεντροαριστερά

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να επικαλεστεί κανείς, αλλά οι βασικοί είναι οι εξής:

-Η υγειονομική κρίση συνοδεύτηκε από μία άνευ προηγουμένου κρατική στήριξη στην οικονομία. Αν έβλεπε από μια μεριά 0 Κέυνς θα χαμογελούσε σαρδόνια. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αναφέρει συχνά ο κ. Τσίπρας απλά δεν υπήρξαν, ή ήταν ελάχιστες και μη κομβικές.

-Βιάστηκαν να βγάλουν το συμπέρασμα πως η χώρα πάει σε διπλές (λόγω απλής αναλογικής) πρόωρες εκλογές. Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει στο παραπάνω link τι γράφαμε στις 24/2/2020, θα καταλάβει γιατί αυτές δεν έγιναν. Και μην πει κανείς πως φταίει η πανδημία γιατί για 4-5 μήνες το περασμένο καλοκαίρι υπήρχε όλος ο χρόνος να γίνουν με τον ιό σε μεγάλη ύφεση.

-Στον ΣΥΡΙΖΑ έπεσαν θύματα του “τεχνητού” 32% (31,53% για την ακρίβεια). Ήταν ένα ποσοστό που πανηγύρισαν, θεωρώντας πως κράτησαν δυνάμεις, πως γρήγορα θα επιστρέψουν στην εξουσία κρατώντας τον κομματικό μηχανισμό σε εγρήγορση, χωρίς αλλαγές, που συνηθίζονται όταν ένα κόμμα εξουσίας χάνει τις γενικές εκλογές. Όμως με τις εκλογές στις 7 Ιουλίου, 3,5 μήνες πριν τη λήξη της θητείας, πολλοί συνταξιούχοι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ΝΔ ήταν ήδη διακοπές. Ενώ παράλληλα ο ΣΥΙΡΖΑ συγκρατούσε δυνάμεις, όπως κάνει κάθε Κυβέρνηση όταν αποχωρεί (θυμίζουμε το 2015 που η ΝΔ πήρε 200 χιλιάδες ψήφους λιγότερες το Σεπτέμβρη από ότι τον Ιανουάριο και ας είχε προηγηθεί η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΖΑ στας Ευρώπας)

-Τέταρτον στον ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται πεισματικά να ενστερνιστούν πως οι εποχές άλλαξαν, τα Μνημόνια πέρασαν. Χρειάζεται ένα άλλο αφήγημα, μία διαφορετική ηγετική ομάδα που θα εμπνεύσει τον κόσμο. Το ευτύχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι όσο το ΚινΑλ δεν τσουλάει καθόλου, οπότε παραμένει κυρίαρχος στην κεντροαριστερά. Για να γίνει όμως πλειοψηφικό ρεύμα ούτε συζήτηση με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα.

-Τέλος, είναι μεγάλο πρόβλημα να συναγωνίζεσαι συνειδητά ή ασυνείδητα το κραταιό ΠΑΣΟΚ του Αντρέα, που ήταν μπετόν αρμέ με 40% στα χειρότερά του, που είχε βαθιές ρίζες στην κοινωνία, στην αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα και έκανε μια ολική επαναφορά το 1993. Οι συνθήκες στη χώρα δεν έχουν καμία σχέση με το 1989-1993. Αν θέλουν ιστορικό προηγούμενο ανατροπής στην Κουμουνδούρου, σε άλλη περίοδο πρέπει να ψάξουν…