Υπάρχει εδώ και λίγους μήνες μια παραφιλολογία για πρόωρες εκλογές. Αν και εκπορεύονται από το εσωτερικό της κυβερνώσας παράταξης, τα σενάρια υιοθετήθηκαν ασμένως από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για τους δικούς του λόγους, θέλει να κρατά το κόμμα σε εκλογική εγρήγορση. Αλλιώς ξεκινά η γκρίνια και η εσωστρέφεια και τι έγινε το 2015 και τι το 2019.

Γνωστά λίγο πολύ αυτά. Το θέμα είναι γιατί δεν πάει ο Πρωθυπουργός για πρόωρες εκλογές. Λένε πολλοί, μα έτσι θα «τελειώσει» τον πολιτικό του αντίπαλο.

Υπάρχει και άλλη κρυφή ιδέα, που θέλει να προχωρά η επετηρίδα εντός ΝΔ, αλλά αυτά κανείς δεν τα λέει ανοικτά…

Πρώτον, ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει κανένα λόγο να επισπεύσει τον τωρινό πολιτικό κύκλο. Έχει Κυβέρνηση μονοκομματική, άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα. Αλλά είναι και κάτι άλλο πιο βαθύ, πιο στρατηγικό στην επιλογή του να μη στήσει κάλπες.

Στην υπόθεση εργασίας που λέει πως πάμε για εκλογές, τις οποίες και κερδίζει βάσει των γκάλοπ ο Κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ,  έστω και με μικρότερη διαφορά από του Ιουνίου 2019, ουσιαστικά καταφέρνει ένα πράγμα: φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον κύριο Τσίπρα, πάνω στον οποίο πέφτουν όλοι για να παραιτηθεί.

Ουσιαστικά δηλαδή η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ενέχει τη σοβαρή περίπτωση να εκλεγεί άλλος αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει έναν αντίπαλο σχετικά άφθαρτο και σίγουρα χωρίς προηγούμενη πρωθυπουργική θητεία.

Με ποιο κέρδος; Ένα χρόνο και συνολικά έξι πέντε στην εξουσία, αν εξαντλήσει την επόμενη θητεία;

Η εναλλακτική είναι να μην πάρει κανένα ρίσκο, να πάει στο τέλος της τετραετίας στις κάλπες με αντίπαλο τον κ. Τσίπρα και να προσπαθήσει έχοντας σχετικά μικρή φθορά να παραμείνει για ακόμη μία τετραετία στο Μαξίμου.

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει δείξει πως δεν υποτιμά τον κ. Τσίπρα. Και ήταν κι αυτό ένα στοιχείο που του έδωσε την τεράστια διπλή νίκη.

Τον ξέρει, τον έχει μελετήσει χρόνια και σαφώς τον προτιμά από κάποιον άλλο ή κάποια άλλη με άγνωστη δυναμική.

Λογικό δεν ακούγεται;