Η Ρωσία, είναι πλέον πολύ μακριά από την Ευρώπη, είναι οριστικά Ασία.

Είναι προφανές πως τα ρωσικά επιχειρήματα εξαντλούνται στους Ρώσους κατοίκους της Ουκρανίας (αλήθεια, τι διαφορετικό έλεγε ο Χίτλερ για την Τσεχπσλοβακία) και στο άγχος της να μη φύγει από τη ρωσική επιρροή της.

Αφού λοιπόν πήρε την Κριμαία αναίμακτα το 2014, είπε να ακρωτηριάσει κι άλλο την Ουκρανία.

Ουσιαστικά αυτό που επιχειρεί η Μόσχα είναι μια μεταστροφή των όρων που χώρισαν την αχανή ΕΣΣΔ, σε εθνικές δημοκρατίες.

Κάτι σαν την Κοινοπολιτεία που έπαιξε για λίγο στα ΄90ς μέχρι να δουν τι θα γίνει.

Όσο όμως κι αν επιχειρηματολογούν οι πεμπτοφαλαγγίτες του Πούτιν (ένα κράμα από Σταλίνες, ακροαριστερούς και κυρίως ακροδεξιούς) αυτό που δεν γίνεται αποδεκτό από κανένα δυτικό πολίτη είναι οι ωμές επεμβάσεις, το αιματοκύλισμα εν έτει 2022.

Οι σφαίρες επιρροής, τα μεγάλα ενεργειακά κόλπα, όλα αυτά είναι στην ατζέντα, όλα μπαίνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που ο Πούτιν το έκανε τραπέζι κοπής ανθρώπινου κρέατος.

Ο Πούτιν διέβη τον Ρουβίκωνα.

Το “φονιάδες των λαών Αμ…” πες πως είναι ο Πούτιν να το κάνουμε γαργάρα τελειώσανε.

Έρχονται αυτές οι στιγμές που οι μάσκες πέφτουν.

Ο Πούτιν είναι μακελάρης και αυτό η ιστορία θα του το προσάψει.

Οι Ουκρανοί στρατιώτες που προτίμησαν να πεθάνουν και να μην παραδοθούν ατιμωτικά στους Ρώσους στο μέχρι χθες παγκοσμίως άγνωστο Φιδονήσι, είναι η ψυχή της Δύσης.

Που αντιστέκεται μέχρις εσχάτων στους εκ Ασίας Μονάρχες.

Η Ρωσία με την επέμβασή της στην Ουκρανία έριξε όλες τις γέφυρες με τη Δύση.

Προφανώς και το έχει μετρήσει. Πάει σε οριστικό εναγκαλισμό με Κίνα, Τουρκία, Ιράν.

Εκεί ανήκει.

Στην ανατολική δεσποτεία και στην αναβίωση αυτοκρατοριών, με πολίτες υπηκόους του Μεγάλου Βασιλέα.