Κρυφογελάγατε με τον κόκκορα που “κανόνιζε” τις κότες ή αποτρέψατε την ασέλγεια;
Καταγγείλατε την κουνέλα που έπνιξε τα μικρά της;
Τα βατράχια ίσως που πηδάνε σαν ηλίθια και δεν γίνονται ποτέ πρίγκιπες;
Τα επίπεδα οξυγόνου στη σπηλιά, αλλά και το ύψος των νερών ήταν οι δύο κρίσιμες μεταβλητές. Αλλά όχι οι μόνες.
Η απόσταση από την επιφάνεια, τα δύσκολα περάσματα, η κατάσταση των παιδιών και του προπονητή, η φυσική κόπωση των διασωστών, όλα έπρεπε να μπουν στη ζυγαριά.
Τα ροζ φλαμίνγκο είναι μειοψηφία πια, κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Πλειοψηφούν τα στρώματα σακούλα πατατάκια, κομμάτι πίτσα, ντόνατς, φέτα καρπούζι, πατάτες τηγανιτές, πιτόγυρα, γυρόπιτα, δίπιτα με λουκάνικο κ.ο.κ.
Η σοφή λύση στο παίγνιο ήταν η ΑΠΟΧΗ. Αλλά η λέξη έχει συνδεθεί με τον Ζαχαριάδη και το 1946 τόσο, που ο αστικός πολιτικός κόσμος την έχει διαγράψει από τις εναλλακτικές του.
Στον πρώτο όμιλο παίζει Ελλάδα, Αλβανία, Σερβία και Βόρεια Μακεδονία…
Η Δύση μπετονάρει τα φτωχά Βαλκάνια αποκλειστικά στη δική της επιρροή, η Ιστορία που είναι αμείλικτη και ο “χαρτοπόλεμος” του Κοτζιά
Είναι μια καλή συμφωνία. Όχι ασφαλώς για τη Μακεδονία, αλλά για τον ίδιο.
Κυρίως γιατί του επιτρέπει να συνεχίσει το σιμουλτανέ με τις Μεγάλες Δυνάμεις και ασφαλώς τη συνεργασία του με τους erga omnes ΑνΕλ…
Πως και γιατί το παράθυρο ευκαιρίας γίνεται Βατερλώ…
Τον συνοδεύουν πολλές ιστορίες αγαθοεργιών, βοήθησε πολλούς, δίχως ποτέ να θέλει να γίνουν γνωστές αυτές του οι ενέργειες
Δύο θέματα απομένουν να επιλυθούν: ποιοι είμαστε εμείς και για ποια σύνορα μιλάμε
