Παλαιότερα το να πάει μια γυναίκα γήπεδο ήταν περίπου σα να πήγαινε να ψηφίσει σε εκλογές του συνδικάτου των φορτηγατζήδων. Πλήρες απαγορευτικό δηλαδή. Ένας τελείως ανδροκρατούμενος χώρος, ένα θέαμα που είχαν το δικαίωμα να παρακολουθούν μόνο οι άντρες. Τα χρόνια πέρασαν και τα γήπεδα άνοιξαν τις πόρτες τους για το γυναικείο πληθυσμό και έτσι αναγκαστικά οι παρέες στα γήπεδα είναι πολλές φορές μεικτές .
Στη πραγματικότητα το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών, ρωτάνε κάθε βδομάδα τι είναι το οφσάιντ και το γήπεδο αποτελεί για αυτές τη μεγαλύτερη γκομενοπαγίδα, όπως για τους άντρες τα μπαράκια.

Δεν έχουν όμως όλες την ίδια έφεση στην εκμάθηση των μυστικών της μπάλας. Διακρίνουμε τρεις βασικές φυλές γυναικών που πάνε γήπεδο:

Οι μαθήτριες του οφσάιντ
Προσωπικά δε κατάλαβα ποτέ γιατί οι γυναίκες δε πολυσυμπαθούσαν τη μπάλα, όποιο χρώμα και σχήμα κι αν έχει αυτή. Πιθανό είναι ότι τους απομακρύνει από τις ‘’επικείμενες ζουζουνιές’’ με το έτερον ήμισυ. Πόσο “αποπροσανατολιστικό” μπορεί να είναι ένα 90λεπτο αγώνα;
Ξαφνικά λοιπόν, το γυναικείο φύλο μετά τη 2004 γιουροεποχή ανακάλυψε το γήπεδο και την ομορφιά του. Ποια ομορφιά όμως;
Τα σχόλια εκεί παίρνουν φωτιά και το γήπεδο μετατρέπεται σε πασαρέλα καθώς θα ακουστούν όλα τα προτερήματα –όχι αγωνιστικά- αλλά της εξωτερικής εμφάνισης των παικτών με μόνη διακοπή το πανηγυρισμό του γκόλ ή του καλαθιού, που ίσως το έβαλε το μανάρι που φοράει το 20.. Πασαρέλα φυσικά αποτελεί και η επιλογή ντυσιμάτων για το γήπεδο, σορτσάκι το Φλεβάρη, όλα έξω τον Απρίλη και καμιά γόβα σε CL ή Ευρωλίγκα. Κάποιος να τους πει με τρόπο ότι το γήπεδο δεν είναι εκεί γι αυτό το λόγο, υπάρχουν άλλωστε και τα μπαρ, οι καφετέριες και τα πάσης φύσεως ξενυχτάδικα, για αυτό το dress code. Καλά κάνουν και πάνε γήπεδο πάραυτα, ενισχύουν και την ομάδα οικονομικώς, χαρίζουν και ωραίες φωτογραφίες στους μπαρουτοκαπνισμένους φωτορεπόρτερ.

Οι καθηγήτριες
Από την άλλη υπάρχουν και οι γυναίκες που όντως ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και αυτό τους περισσότερους άντρες τους ενοχλεί σφόδρα. Ενοχλούνται όταν γνωρίζουμε για παράδειγμα, τι σύστημα παίζει ο Τούντορ και πόσα ριμπάουντ είχε ο Διαμαντίδης
Καθίστε μαζί τους και δείτε κανένα αγώνα Ατρόμητος- Παναιτωλικός έτσι για ξεκάρφωμα και τερματίστε το με μια Ευρωλίγκα Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα και φανατιστείτε μαζί. Στην πραγματικότητα βέβαια, δε θα περιμένουν εσάς για να το κάνουν, αλλά μπορεί αν είναι στις καλές τους να σας αφήσουν να καταλάβετε ότι τις παρασύρατε στο φανατισμό.
Πολλοί εκνευρίζονται όταν οι καλές τους ξέρουν τον Ρονάλντο ή τον Τζιόλη επειδή είναι ωραίοι αλλά τα παίρνουν ακόμη κι όταν τις βλέπουν να διαμαρτύρονται επειδη ο διαιτητής χρέωσε επιθετικό φάουλ στον Χάκετ.
Ο αντρικός πληθυσμός οφείλει να  αποδεχτεί πως υπάρχουν και μερικές γυναίκες που όντως έχουν στο γονίδιο τους τη στρογγυλή θεά και γουστάρουν τους αθλητές όχι απλά επειδή η μαμά τους τους έκανε ωραίους. Υπάρχουν και αυτές για παράδειγμα που θέλουν να γίνουν Σωτηρακόπουλοι…

Οι χειρίστριες περισκοπίου

Είναι οι πιο κουλ. Δεν τις απασχολεί αν το ματς είναι 7-1 ή αν παίζεται μια πρόκριση,  μια κατηγορία ή αν διακυβέύεται η ιστορία μιας ομάδας. Το έμπειρο μάτι εκτός από τον αγωνιστικό χωρο, είναι μαθημενο να λειτουργεί περισκοπικά, να “σκανάρει” την εξέδρα για οτιδήποτε ενδιαφέρον προκύπτει.