Τα είχαμε γράψει σε «νεκρό χρόνο». Οι μετά Χριστόν προφήτες ευδοκιμούν σε αυτή τη χώρα, όπου οι πραγματικά σοβαροί και ανεξάρτητοι αναλυτές είναι ελάχιστοι.

Είχαμε μιλήσει για κοινοβουλευτικές εφεδρείες της Κυβέρνησης. Αν δει κανείς πόσο απόλυτα και χωρίς δεύτερη σκέψη απερρίφθη το τελεσίγραφο Καμμένου θα το διαπιστώσει. Μετά δε και από τη δημοσιοποίηση του βίντεο, στο οποίο ο Υπουργός Άμυνας υποπίπτει στο ίδιο γλωσσικό ολίσθημα με τη FYROM, όπως και ο κ. Μουζάλς, δεν υπάρχει καν θέμα. Δεν επρόκειτο άλλωστε για τίποτα περισσότερο από ένα «power game», στο οποίο θέλησε –για τους δικούς του λόγους- να εμπλακεί ο Υπουργός Άμυνας.

Ο άλλος «μύθος» που καταρρίψαμε από την πρώτη στιγμή, ήταν των «επικείμενων εκλογών». Υποτίθεται ότι όλες οι πληροφορίες του «πολιτικού ρεπορτάζ» εκεί συνέκλιναν. Δεν υπήρξε και δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ενδεχόμενο, παρά μόνο στο μυαλό όσων για τους δικούς τους λόγους θέλουν να διατηρήσουν τους κομματικούς μηχανισμούς σε εγρήγορση.

Στο κομμάτι που αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση. Είχαμε πει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προσπαθήσει να ελέγξει το κόμμα, το οποίο όλοι γνωρίζουν ότι συντίθεται από τρεις κύριες τάσεις. Κύρια μέσα από το Συνέδριο, καίρια με κάθε αφορμή. Δεν βιάζεται να κυβερνήσει, όπως έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει,  υιοθετώντας την τακτική του «ώριμου φρούτου». Θα αφήσει τον Αλέξη Τσίπρα να ψηφίσει τα δύσκολα νομοσχέδια, να εφαρμόσει το Μνημόνιο 3, να υπάρξουν νέες προοπτικές για την ελληνική οικονομία.

Σε δύο με τρία χρόνια εκτιμάται ότι θα είναι σε θέση να εισπράξει τη φθορά της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ. Έως τότε θα έχει δώσει το δικό του στίγμα στην αντιπολίτευση και θα έχει αναδείξει, ως κυρίαρχη τάση του κόμματος, τη φιλελεύθερη τάση και πρακτική. Θα έχει προωθήσει τα στελέχη με το οποία θα κυβερνήσει την επόμενη ημέρα, θα έχει δουλέψει πάνω σε συμμαχίες, προσώπων ή μικρότερων κομμάτων.

Στον πυρήνα της σκέψης της εν Ελλάδι πολιτικής σχολής των φιλελεύθερων, πάντοτε ο χρόνος είναι σύμμαχος. Ποτέ εχθρός.