Λιγότερο από το 5% των δανείων, τα οποία είχαν συνολικό ύψος 220 δισεκατομμυρίων ευρώ,  στα πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων, κατέληξαν στον ελληνικό προϋπολογισμό!

Τα υπόλοιπα πήγαν στη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, σύμφωνα με έρευνα της “Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας” (ESMT) του Βερολίνου, η οποία δημοσιεύεται, κατ΄αποκλειστικότητα, στην γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

«Η έρευνα δείχνει ότι η Ευρώπη και το ΔΝΤ έσωσαν τα περασμένα χρόνια κυρίως τις τράπεζες και άλλους ιδιώτες πιστωτές. Με τα πακέτα βοήθειας σώθηκαν κυρίως ευρωπαϊκές τράπεζες» δηλώνει στην Handelsblatt ο διευθυντής της ESMT, Γιοργκ Ρόχολ, ο οποίος συμμετέχει και στο γνωμοδοτικό συμβούλιο του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με την έρευνα, 86,9 δισ. ευρώ πήγαν στην εξόφληση παλαιών χρεών, 52,3 δισ. για εξόφληση τόκων και 37,3 δισ. για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

«Πρόκειται για κάτι που υπέθεταν όλοι αλλά το γνώριζαν λίγοι και επιβεβαιώνεται τώρα από την εν λόγω έρευνα: Εδώ και έξι χρόνια η Ευρώπη προσπαθεί μάταια να τερματίσει την κρίση στην Ελλάδα με δάνεια και απαιτεί συνεχώς σκληρότερα μέτρα και μεταρρυθμίσεις. H αιτία της αποτυχίας βρίσκεται όμως προφανώς λιγότερο στην πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και περισσότερο στο σχεδιασμό των προγραμμάτων βοήθειας» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα.

Οπως σημειώνει η εφημερίδα, οι υπολογισμοί αυτοί εγείρουν αμφιβολίες για τον σχεδιασμό των προγραμμάτων βοήθειας, αφού με τα δάνεια εξυπηρετήθηκαν χρέη, αν και η Ελλάδα είναι από το 2010 ντε φάκτο χρεοκοπημένη. Ιδίως η σωτηρία των ελληνικών τραπεζών αποδείχθηκε καταστροφική για τους φορολογούμενους. Συνολικά, διοχετεύθηκαν από τα δύο πακέτα βοήθειας 37,2 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες. Η βοήθεια όμως αυτή εκμηδενίσθηκε  πλήρως, αφού από την εποχή της ανακεφαλαιοποίησης του 2013 έχασαν σχεδόν το 98% της αξίας τους στο χρηματιστήριο.

Ο διευθυντής της ESMT σημειώνει με έμφαση ότι «πολλές διαμάχες μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας θα είχαν έτσι αποφευχθεί και το κόστος για τους Γερμανούς φορολογούμενους θα ήταν μικρότερο».

Σχόλιο επί της έρευνας

Επομένως τα επιχειρήματα που έχουν ακουστεί από την εκάστοτε αντιπολίτευση όλα αυτά τα χρόνια έχουν βάση. Το ζήτημα είναι ότι μόλις έρχονταν στην εξουσία, ακολουθούσαν τις μνημονιακές επιλογές, υπό τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών.

Το ζήτημα είναι ότι οι ναι μεν διασώζονται οι Τράπεζες, αλλά δεν τροφοδοτείται η αγορά με κρατικό χρήμα, καθώς βάσει της διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, το Ελληνικό Δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής.

Επιπλέον, δεν υπάρχουν πόροι για επενδύσεις, είτε υποδομών, είτε ιδιωτικές, προκειμένου να δημιουργηθούν τα περιβόητα “πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα”.

Δημιουργείται έτσι ο φαύλος κύκλος που είδαμε ξανά και ξανά τα τελευταία έτη. Η αποτυχία των προγραμμάτων δημιουργεί την “ανάγκη” για νέα μέτρα και νέα προγράμματα διάσωσης.

Όσοι έχουν υποστηρίξει ότι “τα Μνημόνια φτιάχτηκαν για να αποτύχουν”, πιθανόν να έχουν διατυπώσει την πιο αληθινή διαπίστωση, περί τα δημοσιονομικά.

Όλα τα Μνημόνια δηλαδή ήταν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, το οποίο και έκανε πρωτοφανείς θυσίες, μόνο και μόνο για να διασωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Δεν φταίει δηλαδή η ανεπαρκής εφαρμογή των Μνημονίων, όπως έχει κατά κόρον λεχθεί και γραφεί, αλλά η ίδια η συνταγή!