«Η Ελλάδα ετεροκαθορίζεται όσο ποτέ» είναι ο τίτλος άρθρου γνώμης της Suddeutsche Zeitung, η οποία αναφέρει ότι «η χώρα πρέπει πραγματικά να ματώσει, ώσπου οι πιστωτές ξανανοίξουν το πορτοφόλι τους, το καλοκαίρι» και σημειώνει ότι «χρήμα υπάρχει μόνο έναντι πόνου». Το ελληνικό δράμα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, έγκειται στο γεγονός ότι δεν φαίνεται να έχει τέλος, καθώς έξι χρόνια πολιτικής διάσωσης δεν οδήγησαν σε αλλαγές προς το καλύτερο. «Σε έξι χρόνια η κρίση δεν έχει λυθεί, αλλά, αντιθέτως, έχει θεσμοθετηθεί – με δραματικές συνέπειες» τονίζει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι χωρίς συμφωνία των πιστωτών η πολιτική στην Αθήνα δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα. «Τόσο ετεροπροσδιορισμένη όσο σήμερα δεν υπήρξε η χώρα ποτέ» αναφέρει ο συντάκτης και επισημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε ελάφρυνση του χρέους της, το νωρίτερο το 2018. «Οι υπουργοί Οικονομικών επαινούν την Ελλάδα για το νέο πακέτο λιτότητας – και παραμένουν σκληροί. Όλα αυτά οδηγούν σε μια παράδοξη κατάσταση. Σε καμία άλλη χώρα δεν έχει επενδύσει τόσα χρήματα η ΕΕ – και τόσο λίγη εμπιστοσύνη (…) Και χωρίς εμπιστοσύνη στη χώρα ακόμη και οι σκληρότερες και καλύτερες μεταρρυθμίσεις είναι μάταιες» καταλήγει ο αρθρογράφος της SZ.

Σχόλιο

Το Καστελόριζο δηλαδή μοιάζει με τη συνθήκη των Σεβρών μπροστά στο 1+1 Μνημόνιο! Τότε ήταν που η Ελλάδα απώλεσε μέρος της εθνικής της κυριαρχίας για να μην χρεοκοπήσει ατάκτως.

Πήρε πολλά λεφτά από τότε, μόνο και μόνο για να αποπληρώσει τόκους, παλαιότερα δάνεια και να ανακεφαλαιοποιήσει τις Τράπεζες της. Συγκριτικά πήγαν ψίχουλα στην πραγματική οικονομία.

Το μόνο κέρδος μεσοπρόθεσμα είναι ότι η χώρα δεν δημιούργησε νέα πρωτογενή ελλείμματα, μέσα ασφαλώς από δυσβάστακτες θυσίες του λαού

Με την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστεί η ενεργοποίησή του, η Ελληνική Κυβέρνηση θα θεσμοθετήσει τον αυτόματο μηχανισμό, από τον οποίο προσδοκά και πολιτική ηρεμία διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους.

Ο μηχανισμός συνιστά ταυτόχρονα και το “τέλος των διαπραγματεύσεων”. Κάθε απόκλιση από το στόχο θα φέρνει νέα μέτρα. Μείωση δαπανών, αύξηση φόρων. Απλά και χωρίς δράματα.

Τα Μνημόνια δεν είναι μια πραγματικότητα από την οποία θα ξεφύγουμε οσονούπω. Αποτελούν πλέον Θεσμό, με στόχους, μέτρα, χρονοδιαγράμματα.

Σε αυτό που μπορούμε να ελπίζουμε -πέρα από τη Θεία Πρόνοια- είναι στη βελτίωση της διεθνούς συγκυρίας, που θα μας επιτρέψει να πιάσουμε τους στόχους.

Ειδάλλως, θα δούμε για μία ακόμη φορά να “μπαίνουν στην πόλη οι οχτροί”. Ντυμένοι φίλοι, όπως πάντα