Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Ο Βαγγέλης Λιάρος, γεννήθηκε στην Κοκκινιά Θεσπρωτίας και μεγάλωσε στην Πάργα, την πόλη που αγάπησε και στην οποία τελείωσε το Γυμνάσιο. Αναφέρει ο ίδιος ο Άλκης Αλκαίος σε επιστολή του προς το Σύλλογο Παργινών Αθήνας: «Στους φίλους μου καλλιτέχνες, όταν με ρωτούν για την καταγωγή μου, απαντώ ότι ο μεν Βαγγέλης είναι γέννημα Κοκκινιώτης και θρέμμα Παργινός, ο δε Άλκης είναι γέννημα και θρέμμα Παργινός. Την Πάργα άλλωστε “περιέχουν” όλα μου τα τραγούδια κι ας είναι μόνο ένα απ’ αυτά που την αναφέρει ρητά (είναι η “Άνοιξη της Πάργας”), γιατί επί 45 χρόνια απ’ αυτήν φεύγω και σ’ αυτήν επιστρέφω κάθε καλοκαίρι. Γιατί η Πάργα μας είναι η νιότη μου, ο έρωτάς μου, το ταξίδι μου και η Ιθάκη μου».

Εμφανίσθηκε στα ελληνικά γράμματα το 1967 με το δοκίμιο «Κώστας Καρυωτάκης – ο ποιητής που αγαπήθηκε και μισήθηκε». Στη δισκογραφία πρωτοεμφανίσθηκε το 1978, στο δίσκο του Θάνου Μικρούτσικου «Τα τραγούδια της λευτεριάς» γράφοντας στίχους στο τραγούδι «Φλεβάρης 1948». Τέσσερα χρόνια στο «Εμπάργκο» η μοναδική σύμπνοια του συνθέτη και του στιχουργού θα ξετυλίξει μεστά τον πλούτο της.

Για να ακολουθήσουν τεράστια κομμάτια με συνθέτες τον Μαυρουδή, τον Μάλαμα, τον Τόκα και άλλους σημαντικούς.

Η παρουσία του Άλκη Αλκαίου άλλαξε τα δεδομένα στο ελληνικό τραγούδι. Στο φορτισμένο μεταπολιτευτικό κλίμα έφερε ένα νέο λόγο έξω απ’ τα τετριμμένα και προκατασκευασμένα. Η ματιά του πάντρεψε μαεστρικά  και με προσωπικό χαρακτήρα κοινωνικές και πολιτικές θεματικές δίχως να ξεριζώνεται απ’ την νεοελληνική κουλτούρα, την καθημερινότητα, τα ζητούμενα και τα θέλω των πολλών, χωρίς όμως να καταντά και δέσμιός τους. Προνόμιο των χαρισματικών.

Βασανίστηκε από τη χούντα των συνταγματαρχών, γεγονός που του δημιούργησε πολλά προβλήματα υγείας και στο οποίο δεν πάτησε για να χτίσει την καριέρα του.

Η εμμονή του στην τελειότητα του στίχου τον κατατάσσει αναμφίβολα στην κορυφή.