Η Ελλάδα αναμασά ακόμη το παραμύθι της του 2004. Τότε που όχι μόνο διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά το έκανε όντας Πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Ποδόσφαιρο, στο οποίο η συνεισφορά της ως τότε ήταν η ανακάλυψη της πατέντας της «καμινάδας» και το πέταγμα κι άλλης μπάλας στο γήπεδο για προώθηση της καθυστέρησης.

Ο Σάββας γύρισε από τη Λισαβόνα, καθώς πήρε και Υπουργείο εκπληρώνοντας την προφητεία που θα δικαιώνεται διαρκώς για μια δεκαετία και έλεγε ότι «θα έχετε Υπουργούς και θα είναι σαν να μην έχετε».

Το Όσκαρ καλύτερης ταινίας πήγε εκείνη τη χρονιά στην ταινία με τον προφητικό για την Ελλάδα τίτλο, “καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους”, ενώ τελειώνει και το τηλεοπτικά επικό “στο παρά πέντε”.

Το καλοκαίρι του 2007 έμεινε στην ιστορία σαν ένα από τα πιο θερμά ever. Κυρίως παραπολιτικά και δευτερευόντως ως προς τις θερμοκρασίες που και αυτές παρέπεμπαν στο 1955.

Το θέρος με τους τρεις καύσωνες  και τους 44 νεκρούς (ανάμεσά τους και πολλές αθώες παιδικές ψυχές) από τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο ξυπνά το Έθνος από την αποχαύνωση.

Όλα αυτά αντιμετωπίζονται με τη δέουσα σοβαρότητα: κάποιο σχέδιο καταστροφής της χώρας ήταν φανερό ότι ήταν σε εξέλιξη, σύμφωνα με τους ειδικούς και τους «από μέσα» πληροφορημένους. Τίποτε δεν απεδείχθη ποτέ, αλλά τα ξένα και ντόπια συμφέροντα εκτός από υποχθόνια είναι και αόρατα. Σαν τα τζάμια μετά το Ajax, σαν την Αρχή της Φιλικής Εταιρείας, σαν το φάντασμα της λογικής που περιπλανιέται στη χώρα σαν την άδικη κατάρα, από το 1821 και εντεύθεν.

Τέλος πάντων η λύση βρέθηκε: βροχή από τριχίλιαρα, σε όσους έχασαν τα σπίτια τους από τις φωτιές, σε όσους έχασαν τις περιουσίες τους, τα κτήματά τους, σε όσους παραλίγο να καούν, σε όσους αντίκρυσαν στάχτη στην αυλή, σε όσους είδαν την πυρκαγιά από την τηλεόραση και τρόμαξαν, σε όσους πήγαν μια βόλτα από τις τράπεζες των πληγεισών περιοχών. Ισοπεδωτική ισότητα και στην καταστροφή. Όλοι στενοχωρήθηκαν, όλοι τριχίλιαρα.

Το εκλογικό σώμα αποφασίζει να αναστείλει την έλευση του ΔΝΤ για δύο χρόνια, ενώ ο Ολυμπιακός που δεν είχε σταυρώσει διπλό στο Τσου-Λου ποτέ μετά την ανακάλυψη της γραφής, ξηγιέται φθινοπωρινά δύο κολλητά με Βέρντερ και Λάτσιο στους ομίλους.

Θα ερχόταν ένας υπέροχος χειμώνας με εμβριθείς αναλύσεις για τις θετικές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Την Lehman Brothers την είχαν ακουστά λίγοι και καλοί, την κατάρρευσή της δεν την υποψιαζόταν κανένας, πλην ίσως του αρχηγού των Κεντρώων του Ηνωμένου Κέντρου που από τα κεντρικά όλα τα έχει προφητεύσει.

Μετά από μια δεκαετία όλα μπορεί να έχουν αλλάξει, ακμαίος όμως παραμένει ανώνυμος και γκρινιάρης πλέον μεσόκοπος ανήρ, που ανησυχεί σφόδρα για τις επερχόμενες περικοπές στις συντάξεις, ενώ το 2007 έχοντας στείλει και τη σύζυγο και τα τέκνα του στα γκισέ των τραπεζών, είχε εισπράξει 12.000 ευρώ για τον βασιλικό που ξεράθηκε στη γλάστρα απότιστος.