Πως το είχε πει ο Σημίτης σε μία από τις ελάχιστες φορές που έχασε την αυτοκυριαρχία του τότε με το ναυάγιο του Σάμινα: αυτή είναι η Ελλάδα.

Τέτοια περιστατικά όπως της πετρελαιοκηλίδας ( ο όρος μάλλον την αδικεί)  είναι ενδεικτικά της νοοτροπίας, της οργάνωσης και των (αγαθών) σχέσεων ιδιωτικού τομέα και κράτους.

Τώρα απομένει να βγουν και να πουν πόσο καλό κάνει το μαζούτ στη μακροζωία, αν έλθετε σε επαφή με αυτό μετά τις επτά το απόγευμα, που δεν έχει και πολύ φως.

Να πουν πως το πετρέλαιο καθαρίζει τις ακτές, όπως πετρελαιώναμε (sic) τα κρεβάτια στο στρατό για να φύγουν οι κοριοί.

Οι πιο τυπικοί έβαζαν κι ένα «φόκο» και γινόταν το κρεβάτι «αβγό» κατάλληλο και για μωρά που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Από εκεί και πέρα η καταστροφή μιλά από μόνη της, ότι κι αν πει το αρμόδιο Υπουργείο, οι αναρμόδιοι «μαϊντανοί», η Περιφέρεια, η ΝΑΣΑ, η φυλή των Μασάι & η οργάνωση για τη διάσωση των κυβερνητικών δηλώσεων.

Στην ουσία πρόκειται για μία εφιαλτική για τους κυβερνώντες εβδομάδα. Το αφήγημα του Grinvest, δοσμένο με απλά και παραστατικά λόγια στη ΔΕΘ, έσκασε σαν σαπουνόφουσκα.

Όχι τόσο με τον ντόρο που έκανε η Ελντοράντο που απειλεί να (ξανα)φύγει για να μείνει με τους όρους της, όσο η οικολογική καταστροφή στην καρδιά του Σαρωνικού.

Αυτό που μένει είναι μια εικόνα μιας χώρας πολύ βαλκανικής, πολύ μελαγχολικής, μια καταστροφή που συμβαίνει έχοντας στην εξουσία αυτούς που ορκίζονται στο δημόσιο συμφέρον, Υπουργούς υπερασπιστές της οικολογίας, μια χώρα σάπιο καράβι που δεν κάνει ούτε για «λάτζα».

Σκέτο Μαζού(τ) and the zoo, που κάθε «αφήγημα» πέφτει στις νάρκες που το ίδιο το σύστημα υποθάλπει.

Μάλλον ήρθε η ώρα να αφήσουμε τα «αφηγήματα» για τους ταλαντούχους μυθιστοριογράφους, να μην τα καταναλώνουμε πια, να μην αποφεύγουμε την πραγματικότητα.

Οι συλλογικές αυταπάτες πληρώνονται και εννοείται όχι γραμμικά, όχι αναλογικά. Οι πολλοί δεν χρειάζεται να ξέρουν πολλά και να βασανίζουν το μυαλό τους με περιττά ερωτήματα: να ψηφίζουν αυτό που πρέπει, να πληρώνουν αυτά που πρέπει και να θυμούνται «όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά, σε θάλασσες και ακτές».