Ο Τσακνής δεν είναι πια Δημόσιος Φορέας!

Η ανακοίνωση του Διονύση Τσακνή έχει ως εξής:

«Τόσο η Κυβέρνηση διά των Υπουργών της με επικεφαλής τον κ. Παπά, όσο και ο Σύριζα διά του γραμματέα του κυρίου Ρήγα, εγκατέστησαν και επισημοποίησαν στην χθεσινή φιέστα στην ΕΡΤ, τη νέα Διοίκηση, με επικεφαλής τον Π. Καλφαγιάννη. Δικαίωμά τους, αλλά, σε ό,τι με αφορά, κατά πως θα έλεγε και ο Μέγας Αλεξανδρινός, «τη εξαιρέσει εμού».
Μάταια θα περίμενε κανείς, μια στήριξη στο πρόσωπό μου, εκ μέρους των παριστάμενων αξιωματούχων, όταν ο εκπρόσωπος του πιο άρρωστου τμήματος του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, άφησε αιχμές για το ήθος και την τιμιότητά μου.
Σφίγγω το χέρι στους εκατοντάδες εργαζόμενους της ΕΡΤ που πορευτήκαμε μαζί, και τους εύχομαι να πάρουν την τύχη της εταιρίας στα χέρια τους.

Διονύσης Τσακνής
Πρώην Πρόεδρος ΔΣ ΕΡΤ ΑΕ»

Σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ πάντως, η εν λόγω απόφαση από τον γνωστό μουσικοσυνθέτη δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και παρότι δεν έχει υπάρξει κάποια δημόσια τοποθέτηση, υπήρξε μάλλον «ανακούφιση».

Μάλιστα, στο παρασκήνιο οι… κακές γλώσσες των άσπονδων φίλων του Τσακνή,  λένε πως μετά την αποχώρηση Ταγματάρχη ήταν εκείνος που «ήθελε αρμοδιότητες» τις οποίες και δεν πήρε ποτέ! Αφήνοντας – πάντοτε οι ίδιες πηγές- να εννοηθεί ότι σε συνδυασμό με τις κακές σχέσεις που είχε και με τον διευθύνοντα της ΕΡΤ Βασίλη Κωστόπουλο ήθελε να έχει λόγο για πράγματα που δεν γινόταν να έχει. Κατά συνέπεια, το «διαζύγιο» ήρθε ως φυσικό επακόλουθο.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο Νίκος Παππάς τού είχε ζητήσει να είναι παρών στην εκδήλωση και ο Διονύσης Τσακνής απάντησε με την άνωθι επιστολή παραίτησης.

Σε κάθε περίπτωση κι όπως κι αν έχουν τα πράγματα, το γεγονός είναι ότι η παραίτηση Τσακνή είναι μια νίκη του συνδικαλισμού της ΕΡΤ.

Τώρα, αν αυτό είναι προς όφελος του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα είναι άλλου είδους ζήτημα.

Ο Τσακνής απάντησε άμεσα στις αιχμές για το ήθος του με παραίτηση, κάτι που δεν είναι ακριβώς ότι πιο σύνηθες όσον αφορά τις κρατικές θέσεις.

Έδειξε πως τουλάχιστον δεν είναι κολλημένος με την καρέκλα, όπως κάποιοι άλλοι…

Αντίθετα, μια ολόκληρη κοινωνία βλέπει οι Θύμιοι και οι Καλφαγιάννηδες να καταγάγουν τη μία νίκη μετά την άλλη.

Δεν είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς από τη μνημονιακή Ελλάδα. Κάποιοι όχι μόνο δεν κάνουν την αυτοκριτική τους αλλά γίνονται και τιμητές.

Εκτός κι αν έχουμε πειστεί ότι οι νοοτροπίες και οι πρακτικές του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού είτε είναι άρρωστος ή ελαφρώς κρυωμένος, δεν σχετίζονται καθόλου με την οικονομική κρίση…