Το μεγάλο ματς ξεκίνησε. Εμείς παίζαμε ένα σύστημα 3 πίσω, έξι τρέχουν μάταια και μπροστά μαρμαροκολόνα ο Μήτρογλας.

Ματς ψιλοξενέρωμα ως το 11΄. Αίφνης πιέζεται ο Τζαβέλας, γύρισμα δύσκολο και με φάλτσο στον Καρνέζη, που επιστρατεύει το πασίγνωστο κοντρόλ Μπόρχα (θες 30 τ.μ για να την ελέγξεις) για την περίσταση. Τσιμπάει τη μπάλα ο επιθετικός, τον ξαπλώνει ο Ορέστης, πέναλτυ, Μόντριτς, 1-0, η καλή μέρα από το εικοσάλεπτο φαίνεται. Έτσι στο 19΄γίνεται το 2-0. Αυτό το έβαλαν μόνοι τους χωρίς βοήθεια, εμείς το σέντερ φορ που ζήταγε μπάλα 10΄΄ δεν τον παρενοχλήσαμε.

Μετά βγήκαμε μπροστά κάναμε διπλή φάση, πήραμε κόρνερ, Παπασταθό κεφαλιά λόμπα και 2-1.

Που σημαίνει ότι θα ξαναμπαίναμε στο ματς ,αν στο 33΄δεν έκαναν το 3-1 οι Κροάτες με σέντρα στο δεύτερο δοκάρι και καρφωτή κεφαλιά. Σταφυλίδης και Μανιάτης πρόλαβαν να δουν τη φάση, όχι όμως και να αντιδράσουν.

Κακήν κακώς πάμε στα αποδυτήρια μπας και συνέλθουμε από την άπονη ζωή και τις σφαλιάρες που μας ρίχνει.

Ξεκινά το δεύτερο γύρισμα Σταφυλίδη στον Καρνέζη με το στήθος, πάλι τσιμπάνε τη μπάλα οι Κροάτες πάσα 4-1 και αντίο ζωή και Ρωσία.

Στ υπολειπόμενο διάστημα οι Κροάτες έκατσαν πίσω, έδωσαν χώρο στην Εθνική μας και προσπάθησαν και εο έκαναν πειστικά να βγαίνουν με αντεπιθέσεις, ο Καρνέζης έσωσε δύ τεμάχια, η άμυνα με Ρέτσο λειτούργησε καλύτερα, είχαμε μία-δύο φάσεις με κυριότερη την κεφαλιά του Μήτρογλου στο 90΄ που έβγαλε ο Κροάτης πορτιέρο στη γωνία.

Θα γίνει κουβέντα πολλή για τα φονικά γυρίσματα στην περιοχή, αλλά όποιος δεν είναι μυρωδιάς , σερπατίνας και κατσικανιάρης κατάλαβε ότι η Κροατία είναι απλά πολύ καλύτερη ομάδα απ΄τη δική μας.

Σαφώς όμως και μπορούμε -άνετα θα λέγαμε- να τους βάλουμε τρία στον επαναληπτικό. Το θέμα είναι πόσα θα φάμε…

Γιατί αυτή η Εθνική χωρίς να είναι κακή, έχει σαφώς λιγότερη ποιότητα από τις ομάδες που μας πήγαν σε τελικά, είτε Euro, είτε Μουντιάλ, από το 2004 και εντεύθεν.