Μετά τις γιορτές και με αυξημένο το ουρικό οξύ το πολιτικοδημοσιογραφικό κατεστημένο και μη, φαίνεται να έχει ξεμείνει τόσο από ιδέες, όσο και από έγκυρη πληροφόρηση.

Εκλογές και ανασχηματισμοί, αναδομήσεις και καρατομήσεις, όλα μέσα στον «κουβά» χωρίς ειρμό, ίσα να καλυφθούν οι λέξεις που απαιτούν τα άρθρα σε εφημερίδες και μπλογκς.

Η αλήθεια όμως βρίσκεται πάντα στις λεπτομέρειες των στρατηγικών κινήσεων, αλλά και των τακτικισμών ένθεν κακείθεν.

Το βασικό σενάριο για τις εκλογές στη λογική της αποδόμησης της επόμενης Κυβέρνησης με κορμό ΝΔ εν όψει των Προεδρικών του 2020, εξακολουθεί  να παίζει όπως το είχαμε διατυπώσει ένα χρόνο πριν.

Παρά ταύτα και ενώ ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του επιμένουν πως δεν τίθεται ζήτημα πρόωρων εκλογών, η προοπτική της λήξης του παιγνίου «δώσε προαπαιτούμενα να σου δώσω φθηνό χρήμα» δίνει φτερά στα σενάρια εκλογών κατά το τελευταίο τετράμηνο του 2018.

Με γραβάτα και έξοδο από το Μνημόνιο…

Τι μπορεί να οδηγήσει σε μη επιβεβαίωση της πρόβλεψης;

Πολλά και -δίχως να συνυπολογίσουμε αστάθμητους παράγοντες-  απαριθμούμε τα βασικότερα.

Πρώτον, απογοητευτικές για το κυβερνών κόμμα «κρυφές» δημοσκοπήσεις. Μια ευρεία ήττα, θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου της (αυτο) κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που η ηγετική ομάδα είναι λογικό να θέλει να αποφύγει.

Δεύτερον, αν δεν υπάρξει ρύθμιση του χρέους. Στην κυβερνητική επιχειρηματολογία, όλα τα δυσβάστακτα και αντιλαϊκά μέτρα πέρασαν για να δοθεί λύση στο δημόσιο χρέος. Αν αυτό δεν επιτευχθεί και το θέμα παραπεμφθεί στις ευρωπαϊκές καλένδες, τότε δεν θα έχουμε εκλογές εντός του 2018.

Τρίτον τα εθνικά θέματα που θα βρίσκονται σε «κρίσιμη φάση». Αν το Σκοπιανό οδεύει προς επίλυση ή αν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σημείο καμπής στα ελληνοτουρκικά ίσως οι εκλογές να αναβληθούν.

Πέραν των υποθέσεων υπάρχει και ένα δεδομένο: αμέσως μετά το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης έπεται η τέταρτη, η οποία είναι η κρισιμότερη. Και αυτό επειδή στο διάστημα μετά το τέλος Ιανουαρίου θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για τους όρους της «μεταμνημονιακής» εποπτείας.

Η ενδεχόμενη αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα, μέσα στους πρώτους μήνες του 2017 θα σημαίνει και εξελίξεις.

Αν μάλιστα διαφανεί στην αναδόμηση και προσπάθεια τήρησης εσωτερικών κομματικών αλλά και περιφερειακών ισορροπιών, τότε ψάξτε να βρείτε που ψηφίζετε.

Πρώτο σημάδι εκλογών ο ανασχηματισμός λοιπόν.  Αν μέσα στο καλοκαίρι η Κυβέρνηση πάρει και μια ρύθμιση χρέους που θα το καθιστά -ώστε και υπό προϋποθέσεις ανάπτυξης – βιώσιμο, τότε υπάρχει «παράθυρο εκλογών».

Με αυτονόητη τη «μέριμνα για τους αδύναμους», αλλά και την επιβολή της πολιτικής ατζέντας σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσίπρας θα παίξει τα ρέστα του.

Έστω και με τις πιθανότητες εναντίον του, σε δέκα μήνες η Άνοιξη του 2020 θα μοιάζει κοντινή.

Διαφορετικά το plan Β προβλέπει ολοκλήρωση τετραετίας, με ζητούμενο η ανάπτυξη να έχει φανεί και στην καθημερινότητα των πολιτών, να γίνουν κάποιες χιλιάδες διορισμών συμβασιούχων, να μοιραστεί ακόμη ένα μέρισμα. Το διαμέρισμα που θα έχει πάει για πλειστηριασμό, μαζί και το “βύθισμα” των συντάξεων είναι τα αρνητικά σημεία του σεναρίου εξάντλησης της τετραετίας, μαζί με την «ακύρωση» της πτώσης της Κυβέρνησης το 2020.

Συνοψίζουμε: ανασχηματισμός, έξοδος από Μνημόνια και ρύθμιση χρέους, ισούνται με εκλογές το 2018.

Τα πάντα είναι ανοικτά και δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα. Πλην ίσως της συνήθειας του Πρωθυπουργού να αιφνιδιάζει. Κι όταν η συνταγή είναι πετυχημένη, δεν υπάρχει κανένας λόγος να την αλλάξεις.

Ιδίως από τη στιγμή που σύσσωμη η αντιπολίτευση, τσιμπάει σε κάθε «δομημένο δόλωμα». Από εκδρομές στο εξωτερικό μέχρι συνεντεύξεις στο εσωτερικό…