Κι όμως επιζήσαμε αυτό το Σαββατοκύριακο, επιβιώσαμε αν και δεν είχε πρωτάθλημα Α΄Εθνικής. Οι ρεπόρτερ έτρεξαν στα Νοσοκομεία να δουν πόσοι μεταφέρθηκαν με συμπτώματα στέρησης. Φτωχά τα αποτελέσματα.

Το ποδόσφαιρο δεν έχει τη μαζικότητα που είχε κάποτε. Στη δεκαετία του ΄80 ήταν σύνηθες 50 χιλιάδες θεατές να παρακολουθούν το ματς ΠΑΟ-ΠΑΣ Γιάννενα, το 2018 δεν μαζεύονται τόσοι ούτε και στα 8 γήπεδα της αγωνιστικής.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο  προσφέρει εδώ και χρόνια ελάχιστο θέαμα. Η συνδρομητική τηλεόραση το καλύπτει μαζεύοντας το λαό στα καφενεία και καφετέριες, κυρίως τους αφανείς εργάτες του τζόγου, που παίζοντας στοίχημα συντηρούν ένα κάποιο, έστω και “αρρωστημένο” ενδιαφέρον.

Εκτός κι αν το αν τελικά θα βγει όβερ το Αστέρας-Ατρόμητος είναι τόσο καθοριστικό για το άθλημα, όπως και τα συνολικά κόρνερ στο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ.

Αν εξαιρέσεις λοιπόν τους “αλογομούρηδες” και καμιά σαρανταριά χιλιάδες φιλάθλους που ακόμη πάνε γήπεδο, προτιμώντας αυτή τη μορφή διασκέδασης για τις Κυριακές τους, το άθλημα αφορά μόνο οπαδούς.

Που θα ψάξουν αφορμή να πλακωθούν με τους αντιπάλους οπαδούς, έστω σε αγώνα χάντμπολ Κορασίδων.

Οι λοιποί που τους αρέσει το ποδόσφαιρο βλέπουν ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ξεχαρμανιάζουν.

Η Κυβέρνηση είχε τους δικούς λόγους που διέκοψε το Πρωτάθλημα. Οι εκλεκτικές της σχέσεις με τον Ιβάν δεν αποτέλεσαν ποτέ μυστικό, δεν ήταν κάτι που συναγόταν ως συμπέρασμα. Υπήρχε (υπάρχει;) μια εξαιρετική σχέση. Και όχι μόνο επειδή ο Ευκλείδης είναι δηλωμένος φίλαθλος του ΠΑΟΚ.

Στην ουσία οι κυβερνητικοί παράγοντες φοβήθηκαν την -έστω πρόσκαιρη- ταύτισή τους με τον Πρόεδρο του ΠΑΟΚ. Και θεώρησαν πως παίρνουν αποστάσεις, όταν διακόπτουν τη διοργάνωση όταν ο “δικός τους ξέφυγε”, με μια (για να το πούμε πολύ κομψά) ελαφρώς αποκλίνουσα συμπεριφορά.

Που ασφαλώς είχαν κι άλλοι στο παρελθόν, θα βρεθούν κι άλλοι στο μέλλον αλλά οι συμψηφισμοί δεν αφορούν το ευρύ κοινό, δεν αφορούν καν το ίδιο το άθλημα, αλλά αφορούν απλά τα παιχνίδια εξουσίας που παίζονται στην πλάτη του ποδοσφαίρου

Μόλις τα πράγματα ηρεμήσουν και ξεχαστεί επικοινωνιακά το συμβάν, το πρωτάθλημα θα ξαναρχίσει. Όχι γιατί πάρθηκαν μέτρα, αλλά γιατί πρέπει να τελειώσει.

Τα συμφέροντα των ομάδων και των χορηγών είναι συγκεκριμένα και Πρωτάθλημα θα διεξάγεται υπό όλες τις συνθήκες.

Το αν το προϊόν είναι χαμηλής ποιότητας, στην πραγματικότητα ενδιαφέρει ελάχιστους. Από τη στιγμή που υπάρχουν “καταναλωτές” που ασχολούνται για 10 μέρες με το να μία φάση είναι οφσάιντ, σημαίνει πως ak;omh υπάρχει “ζήτηση”.

Αυτή είναι που σε τελική ανάλυση καθορίζει τα πάντα.