Σύμφωνα με την θεωρία  του ομορφάντρα του Darwin, ό,τι δεν εξελίσσεται είναι καταδικασμένο να πεθάνει.

Αυτό συμβαίνει και με τα πολιτιστικά προϊόντα και κυρίως με τα είδη τραγουδιού που συνεγείρουν τις μάζες και τις αποπροσανατολίζουν από την επαναστατική προετοιμασία.

Ευτυχώς για το Κίνημα ανατροπής (και το ιστορικό προτσές) που το καψουροτράγουδο τελειώνει, ζώντας τη δική του Κόλαση του Δάντη και μιας κ@ριόλ@ς που τη μισεί.

Έτσι παρά τα εξαιρετικά δείγματα και τα μεγάλα σουξέ για πολλές δεκαετίες, το εμπορικότατο καψούρικο τραγούδι, ζει τον σοβιετικής κοπής ρεαλισμό του, που νομοτελειακά θα το οδηγήσει στην περεστρόικα, στο στρατευμένο, στο έντεχνο και τελικά σε κάποιο ποπ, χιπ-χοπ, RnB, Airbnb…

Αξίζει, αντί επικηδείου να μνημονεύσουμε τους σταθμούς της καψούρικης μουσικής & στιχουργικής.

Θα παρατηρήσετε πως κάθε δεκαετία έχει τους θεούς της και κυρίως τους δαίμονές της…

Δεκαετία ΄30: Μία φούντωση μια φλόγα έχω μέσα στην καρδιά, λες και μάγια μου΄χεις κάνει Φραγκοσυριανή γλυκιά.

Δεκαετία ΄40: Ας ερχόσουν για λίγο μονάχα για ένα βράδυ.

Δεκαετία ΄50: Φεύγω με πίκρα στα ξένα & Μαντουμπάλα, αγάπη γλυκιά μου, λαχταρώ νά ’ρθεις πάλι κοντά μου. Από τότε που σ’ έχασα λιώνω, τ’ όνομά σου φωνάζω με πόνο

Δεκαετία ΄60: αγωνία με λαχτάρα να σε νοιάζομαι, αγωνία δυστυχώς να σε μοιράζομαι, το άγαλμα, πάλι θα κλάψω, ξημερώνει Κυριακή, σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες.

Δεκαετία ΄70: Ποιος από τους δυο, Ξανθή αγαπημένη Παναγιά, τα μαύρα μάτια σου, να μ’ αγαπάς τώρα, άσε με να σ΄αγαπάω

Δεκαετία ΄80 (το Κίνημα δίνει νέα πνοή και φράγκα στην καψούρα): Πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζή, Δώδεκα, είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα, ποια Θυσία, ποια θυσία, έχει κάνει αυτή για σένα, δως μου να πιω το δηλητήριο

Δεκαετία ΄90: Ρόζα, το κορίτσι μου κοιμάται, αν πας με άλλη θα σου σπάσω το κεφάλι, επιμένω, σε-σε (για σένα τα σπάω), Σημάδι, Πέρασα να δω, με χαλάει

Δεκαετία 2000: Δρόμοι του πουθενά, Έφυγες,  Θα ‘πρεπε να ‘σουν εδώ,  Άνεμος, Shake it, Number One, SAGAPO

Δεκαετία ΄10: Τα σπασμένα κομμάτια της καρδιάς, Δεν ταιριάζετε σου λέω, Μαντάμ, μαντάμ, μαντάμ,  Ξημερώματα δίνεις δικαιώματα,  Απ΄το βορρά μέχρι τον νότο, Δώσε μου λιγάκι ουρανό, Κ@ριόλ@ σε Μισώ ……………………   (τέλος της εξελικτικής διαδικασίας του καψουροτράγουδου)