Ο κύβος ερρίφθη: άλλωστε ανάμεσα στο Άνω ή Πέρα ή Δώθε, κάθε νορμάλ άνθρωπος θα διάλεγε το Βόρεια.

Και εμείς φαίνεται πως ξηγηθήκαμε πολύ large: βάλαμε τον Ζάεφ να διαλέξει (από τη short list βέβαια).

Προηγουμένως οι Σκοπιανοί έριξαν το καθαρά αλυτρωτικό Ίλιντεν για να το κάψουν και να πουλήσουν το Βόρεια ως υπαναχώρηση.

Και για να είμαστε ιστορικά δίκαιοι το Σλαβομακεδονία, ως εθνοτικό ή φυλετικό αν θέλετε, είναι απείρως καλύτερο από το Βόρεια Μακεδονία.

Η Κυβέρνηση επέλεξε -πέραν των διεθνών πιέσεων- να λύσει ένα μακροχρόνιο πρόβλημα. Είδε παράθυρο ευκαιρίας, έλεγε. Είναι στην πραγματικότητα κάτι περισσότερο από έγκλημα, είναι λάθος. Χωρίς κραυγές και ιυστερίες. Είναι ιστορικό λάθος.

Και όσα λάθη κι αν έκαναν οι μεταπολεμικές Κυβερνήσεις με τους κάθε φορά συσχετισμούς δυνάμεων, κατάφερναν να κρατήσουν το θέμα ανοικτό, “ζωντανό” με την Ελλάδα βασικό παίκτη στην επίλυση της ονομασίας.

Περί του αλυτρωτικού Συντάγματος, δεν είδαμε να αλλάζει κάτι.

Εκτός κι αν πρόκειται για mega-deal και η επίλυση του Σκοπιανού ήταν προαπαιτούμενο για να πάρουμε μια γενναία απομείωση του χρέους, όπως έχουμε ήδη γράψει από τις 5/1.

Έστω κι αν κανείς δεν θέλει να τα συνδυάσει, ο χρονισμός τους είναι τουλάχιστον περίεργος. Κι επειδή μιλάμε για ευρωπαϊκές διαδικασίες, με ένα στην ουσία κέντρο αποφάσεων, τίποτα δεν αποκλείεται.

Ό,τι κι αν ειπωθεί, ό,τι κι αν γραφεί, ό,τι κι αν λεχθεί μόνο το απώτερο μέλλον θα δείξει πόσο λάθος είναι η ελληνιή υποχώρηση.

Στο άμεσο μέλλον, στο κοντινό, οι του κυβερνητικού σχηματισμού αρκεί να πείσουν τους Μακεδόνες, πως ξαφνικά γίνονται “Νότιοι”…

Εκτός κι αν τα Βαλκάνια από εθνικιστική πυριτιδαποθήκη μετατραπούν σε Κάτω Χώρες στο μέλλον, οπότε πράγματι θα έχει δίκιο η Κυβέρνηση

Με ενδιαφέρον αναμένεται η στάση του μικρού εταίρου της Κυβέρνησης αλλά και του ίδιου το Υπουργού Αμύνης, ο οποίος είχε πάει ξεκάθαρη θέση κατά του συμβιβασμού.

Η Κυβέρνηση προσπάθησε να φέρει μια διπλωματική επιτυχία, όπως έχουν τα πράγματα φέρνει ένα Βατερλώ και σε κάθε περίπτωση κάνει μια ιστορική επιλογή, για την οποία θα κριθεί και ενδέχεται να την κατατρέχει και πολιτικά για δεκαετίες.

Γιατί ένα είναι βέβαιο με το Σκοπιανό: δεν θα το ξεχάσουμε ούτε σε 100 χρόνια.