Επαγγελματίες πολιτικοί. Άνθρωποι που λατρεύουν να ακούν τη φωνή τους να αγορεύει, να βγάζει λόγους, να κάνει σχόλια επί παντός επιστητού.

Με μια διαρκή αίσθηση μεγαλείου, ανθρώπων ταγμένων να οδηγήσουν (αν όχι) το Έθνος, σίγουρα τους εαυτούς τους στα πεπρωμένα τους…

Τους διαφεύγει πιθανώς πως τους ακούμε αλλιώς, με άλλα κριτήρια.

Πως βαρεθήκαμε τα ρητορικά σχήματα, τους εξυπνακισμούς, ακόμη και την επίκληση του θυμικού μας, στην οποία συχνά επιδίδονται.

Νάρκισσοι, “σωτήρες του Έθνους”, εθισμένοι στις κάμερες, στους επαγγελματικούς και φωτογραφικούς σταθμούς.

Τρώνε άγριο δούλεμα στα social media και δεν τους νοιάζει: “any publicity is good publicity” είναι το μότο. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Ψιχάλες όλα…

Το καλοκαίρι είναι μια δύσκολη περίοδος για τον εθισμένο στη δημοσιότητα πολιτικό. Τα πάνελ αραιώνουν, η τηλεθέαση πέφτει, μένουν τα sites που δια των κινητών βρίσκουν παντού τον πολίτη ψηφοφόρο: στις διακοπές, καθ΄οδόν, στην παραλία, στην ταβέρνα, ακόμη και εκεί που και ο βασιλιάς πάει μόνος του.

Υπάρχει η ιστορία για πρώην Υπουργό που έφυγε Δεκαπενταύγουστο, αργά το βράδυ από τη Μύκονο για να βρίσκεται σε τηλεοπτικό πάνελ τη 16η το πρωί στις 7:00. Την εκπομπή θα έβλεπαν ελάχιστοι, τη δημοσιότητα δεν την είχε ανάγκη, ίσως όμως να του είχε λείψει το στούντιο…

Μια καλή πόζα επίσης είναι το ζητούμενο. Είτε πρόκειται για δεξίωση, είτε για υποδοχή αθλητών που έφεραν διακρίσεις με τα εθνικά χρώματα, είτε πρόκειται για εθνικές τραγωδίες, το μοτίβο δεν αλλάζει.

Το «ήμουν κι εγώ εκεί» προέχει. Να δώσει συγχαρητήρια, να συλλυπηθεί, να δείξει πως είναι κοντά στην κοινωνία.

Όμως δεν είναι. Είναι επί της κοινωνίας παρατρεχάμενος. Βρίσκει τις όψεις της καθημερινότητας που «σηκώνονται» επικοινωνιακά και πάει να κολλήσει, να γίνει μέρος τους.

Από ποιο (επικοινωνιακό) μέταλλο είναι φτιαγμένοι;

Προφανώς από κάποιο που δεν λιώνει ούτε στους 3.000 βαθμούς Κελσίου.

«Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι», λέει ο θυμόσοφος λαός.

Από ποια προ κρίσης τρυφηλή εποχή της χαζομάρας και της ημεδαπής σόουμπιζ προέρχονται;

Στη μεταμνημονιακή Ελλάδα που πέρασε από σαράντα κύματα, ανείπωτες τραγωδίες, φυσικές και οικονομικές καταστροφές, δεν χωρούν.

Και κατά βάθος το ξέρουν…