Πολλά ελέχθησαν για τη στάση του Έλληνα ΥΠΕΞ ως προς το δημοψήφισμα. Δεν είναι όμως προβληματική διπλωματικά η θέση του.

Από πλευράς μάλιστα εσωτερικής πολιτικής απαλλάσσει τη δεδηλωμένη από πονοκεφάλους και βγάζε στον αφρό τη στάση Καμένου.

Μιλώντας πάντα στο πλαίσιο εσωτερικής πολιτικής η αντιπολίτευση (πλην Στ. Θεοδωράκη) έχει το πολιτικό πρόβλημα. Και κυρίως θα έχει το πρόβλημα που λογικά θα κληρονομήσει.

Τι ακριβώς λέει η αντιπολίτευση;

Ότι τα “Σκόπια” δια της αποχής απέρριψαν μια ευνοϊκή Συμφωνία και για αυτό θα πρέπει να πανηγυρίζουμε, επειδή ο αλυτρωτισμος καλά κρατεί στην εκεί κοινωνία;

Τι δείχνει το αποτέλεσμα λοιπόν;

Δείχνει ότι όσο εκκρεμεί το θέμα ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα της κοινωνίας των Σκοπίων, τόσο ενισχύεται ο αλυτρωτισμός καθώς η δεινή οικονομική κατάσταση των Σκοπίων προσφέρει πολλές εθνικιστικές διεξόδους στο κομματικό παιγνίδι.

Ποια λοιπόν η ελληνική εναλλακτική πολιτική; Αναμονή στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα ότι ο αλυτρωτισμός είτε θα εξοβελιστεί στην εκεί κοινωνία με μαγικό τρόπο, είτε θα διαλυθούν τα Σκόπια υπέρ μιας μεγάλης Αλβανίας;

Διότι δεν πρέπει να λησμονούμε πως τα περί παραχώρησης της “μακεδονικής” ταυτότητας έχουν και μια μικροκομματική επιδίωξη: στοχεύουν να μαζέψει ψήφους από όποιο θέμα και με όποια ρητορική μπορεί. Και σε ένα βαθμό έχει ακροατήριο.

Αλλά μέχρι εκεί. Γιατί η πολιτική που ακολουθήθηκε κοντόφθαλμα για “εκλογές τώρα” από την επομένη των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015 ήταν προορισμένη να αποτύχει και απέτυχε! : εκλογές δεν έγιναν γιατί ποτέ δεν έγινε κάτι που να υπονομεύσει την δεδηλωμένη. Αντίθετα η συσπείρωση της ΝΔ έφτασε στο απόγειο και τα μικρά κόμματα θρυμματίζονται ως πολιτικά εξαρτήματα της ΝΔ.

Κι αν δεν ήταν οι Πρέσπες ακόμη και ο Καμμένος θα είχε την φυσιολογική φθορά της παρούσας κυβέρνησης.

Και τούτο γιατί είναι τέτοια η κατάσταση στη μεταμνημονιακή οικονομία που έχει δυσβάσταχτες συνέπειες και προκαλεί πολιτική φθορά.

Επομένως δεν ξέρουμε αν ο Ζάεφ θα καταφέρει να φέρει τα πάνω κάτω στην Βουλή των Σκοπίων, αλλά αν δεν συμβεί αυτό ούτε η ελληνική κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση θα αναγκαστούν να πιουν το  “πικρό ποτήρι” στην παρούσα ελληνική Βουλή.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ξορκίστηκε το ζήτημα των Σκοπίων (με ή χωρίς τις Πρέσπες). Είναι εδώ και στοιχειώνει την επόμενη Βουλή γιατί και στην Ελλάδα και στα Σκόπια θέτει την ουσία του προβλήματος: το τέλος του εθνικού αλυτρωτισμού και του εθνικισμού