Πολύς λόγος γίνεται και πάλι με αφορμή και την κινητικότητα στο τηλεοπτικό τοπίο για τους σκοπούς και τις επιδιώξεις των καναλαρχών, για το που πάει το πράγμα στην ιδιωτική ελεύθερης πανελλαδικής πρόσβασης τηλεόραση.

Το Mega αφέθηκε στη μοίρα του η οποία μπορεί να έχει και νέα επεισόδια, ενώ η σύμπραξη μέσω εξαγοράς Star-Alpha δημιουργεί νέα δεδομένα, τα οποία απομένει να αποκαλυφθούν καθώς η φετινή τηλεοπτική σεζόν είναι και προεκλογική.

Και ναι μεν θα γίνει ντόρος με κάποιο πετυχημένο σίριαλ, αλλά η ουσία βρίσκεται στην πολιτική που θα ακολουθήσουν, ήτοι στη στήριξη που θα παρέχουν ή όχι προς συγκεκριμένα κόμματα, το μασάζ προς συγκεκριμένες στοχευμένες κοινωνικές ομάδες και τελικά την επιλογή τους για τη βέλτιστη κυβερνητική πρόταση.

Κι αν αποφασίσουν ποια είναι αυτή, θα τη στηρίξουν μέχρι το ΥΠΕΣ να βγάλει τελικά αποτελέσματα.

Έτσι λειτουργούν τα ιδιωτικά κανάλια, δεν κομίζουμε Γλαύκα εις Αθήνας  – περνώντας την πολιτική γραμμή των ιδιοκτητών τους: για το λόγο αυτό ορθά λέγονται στην καθημερινή γλώσσα κανάλι του τάδε του δείνα, του -άκη, του –ίδη κλπ.

Το θέμα είναι ότι τα ζόμπι-“δημοσιογράφοι” ξαναβγήκαν στην επιφάνεια, κρυμμένοι άσσοι στα γνωστά και κυρίως σωστά μανίκια- ξεπλύθηκαν άλλωστε κι αυτοί στο πολιτικό πλυντήριο των ΣΥΡΙΖΑνΕλ, όπως και τα κόμματα που μας έφεραν στην σημερινή κρίση.

Και το πρόβλημα δεν είναι η παλινόρθωση προσώπων ή κομμάτων, αλλά ότι κανένα ουσιαστικό ζήτημα δεν λύθηκε που θα αποτρέψει στο κοντινό μέλλον την ίδια κατάσταση.

Ποια θα είναι η διαφημιστική πίτα που θα μοιραστούν τα ελεύθερης πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια την εποχή των συνδρομητικών πλατφορμών, του Netflix και της μαζικής ευρυζωνικής διασύνδεσης;

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν κανάλια με υγιή οικονομικά, κερδοφόρα και με προοπτικές;

Ή όλες οι κινήσεις που βλέπουμε εδράζονται στη στόχευση επιχειρηματικών κέντρων για κυριαρχία;

Υπάρχει και ένα αν στην όλη ιστορία, το οποίο αφορά την Επιτροπή Ανταγωνισμού και αν αυτή θα δει ή όχι δεσπόζουσα θέση και νόθευση του (μηδαμινού είναι αλήθεια) ανταγωνισμού.

Το μόνο βέβαιο είναι πως τα τηλεοπτικά business plans έχουν ως προϋπόθεση την αύξηση της κρατικής διαφημιστικής δαπάνης, θεωρούν απαραίτητη μια επανάληψη της εικοσαετίας 1990-2010.