Η βαθιά διχασμένη Βρετανία

Μια χώρα βαθιά διχασμένη είναι οριστικά η Βρετανία. Το Brexit ήταν τελικά ο ασκός του Αιόλου, κάτι που επεσήμαναν νωρίς οι σοβαροί αναλυτές, όσοι δεν τάχθηκαν αναφανδόν με τη μία ή την άλλη πλευρά.

Η συμφωνία-μαμούθ των 585 σελίδων αφήνει τους πάντες ανικανοποίητους.

Οι υπέρμαχοι του Brexit είχαν στο νου τους σίγουρα κάτι εντελώς διαφορετικό. Όμως όταν υπάρχουν οικονομικές εκκρεμότητες, τα καουμποϊλίκια τύπου  «παίρνω το αγγλικό καπελάκι μου και φεύγω» δεν παίζουν.

Η Μέι έφερε μια συμφωνία, που για να υπάρξει σαφώς και έχουν γίνει αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Έφερε στο Νησί το μήνυμα των Βρυξελλών: μόνη διέξοδος αυτή η συμφωνία.

Όσοι αντιδρούν δεν πείθουν πως μια αποχώρηση χωρίς συμφωνία δεν θα έχει συνέπειες. Και το λένε με περισσή σιγουριά, επενδύοντας εκ του ασφαλούς στο πολιτικό τους μέλλον.

Παράλληλα και το πιο σοβαρό μακροπρόθεσμα είναι πως το  Brexit βάζει βόμβα στα ίδια τα θεμέλια της Μεγάλης Βρετανίας. Οι Σκωτσέτζοι αισθάνονται πως ίσως είναι η ιστορική ευκαιρία τους για ανεξαρτησία, οι Βόρειο-Ιρλανδοί νιώθουν αίφνης περισσότερο Ιρλανδοί από ότι Βρετανοί.

Στην κυριολεξία μύλος. Ούτε ψύλλος στον κόρφο της Τερέζας δεν θα ήθελε να είναι ουδείς Άγγλος πολιτικός.

Αλήθεια, ο εμπνευστής του δημοψηφίσματος Κάμερον που βρίσκεται;

Τον αναζητούν εναγωνίως τα μέσα στη Βρετανία.

Γιατί, για να υπάρξει Brexit κάποιοι το εμπνεύστηκαν και έδωσαν στο λαό την αυταπάτη πως αποφασίζει για τη μοίρα του.

Θα έχει πολλά κεφάλαια ακόμη η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, καθώς φαίνεται πως θα ταλανίσει για αρκετό διάστημα τη Γηραιά Ήπειρο.

Προς το παρόν οι διδάξαντες του «διαίρει και βασίλευε» νιώθουν πως για μία φορά είναι αυτοί οι μαριονέτες που κουνιούνται είτε σπασμωδικά, είτε αμήχανα.

Είναι αυτοί που διαιρούνται, είναι αυτοί που διχάζονται, είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουν τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα το κόστος της εξόδου.

Μακροπρόθεσμα και υπό προϋποθέσεις μπορεί να τους βγει, αλλά κανείς σοβαρός δεν μπορεί να το προεξοφλήσει.

Η βρετανική οικονομία και κοινωνία μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά. Και υπάρχουν λαοί (ή έστω μέρος αυτών) που επιχαίρουν (καθώς ένιωσαν στο πετσί τους το διχασμό υπό την αιγίδα της Μ. Βρετανίας) με το πάθημα της Αυτοκρατορίας στην οποία ο ήλιος δε έδυε ποτέ.

Ίσως αλλάξει συνήθειες και δύσει για τα καλά για κάποια χρόνια.

Οι ιστορικοί του μέλλοντος εκτός από πολύ δουλειά θα έχουν και τα στοιχεία να στηρίξουν τις απόψεις τους.

Εμείς οι σύγχρονοι, περιοριζόμστε σε εικασίες διατηρώντας την ψύχραιμη ματιά του απομακρυσμένου παρατηρητή.