Τα περί αποχώρησης (δήθεν) κάποιων από την ενεργό πολιτική, αλλά και η μεταγραφολογία που απασχόλησαν την επικαιρότητα, ήτοι της πολιτικής κινητικότητας συνολικά, χρήζουν γενικότερου σχολιασμού.

Γιατί τα πρόσωπα έχουν ελάχιστη σημασία τελικά, μπροστά στις συνθήκες και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Το πολιτικό μέλλον όσων ασκούν ή έχουν ασκήσει στο παρελθόν εξουσία είναι αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του λαού που θα τους εκλέξει ή όχι, όσο αυτοί κατέρχονται στις εκλογές.

Και συνήθως κατεβαίνουν επί δεκαετίες. Οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Άρα οποιαδήποτε “μετάγγιση” νέων στην πολιτική (όχι απαραίτητα στην ηλικία) είναι θετική, τουλάχιστον μέχρι να κριθούν στην πράξη.

Από τους ήδη απασχολούμενους με τα κοινά, ελάχιστοι τα βρόντηξαν κι έφυγαν, αρκετοί το έριξαν στις μεταγραφές, οι πολλοί παρέμειναν και παραμένουν μέσα στο μαντρί.

Στο τέλος της ημέρας κρίνεται τι πρόσφεραν, αν πήγαν ένα βήμα μπροστά τον τόπο ή πολλά χιλιόμετρα πίσω, αν τον βύθισαν ή αν ον έσωσαν.

Εδώ όλα είναι σχετικά. Των μισών ο  “ο σωτήρας’ είναι των υπολοίπων ο ολετήρας.

Και τελικά ποιοι και γιατί ασχολούνται με την πολιτική;

Τα τζάκια, οι επιχειρηματικοί αντιπρόσωποι, τα ψώνια, οι αναγνωρίσιμοι ή όσοι ψάχνουν μία καλή δουλειά, με εξαιρετικά χρήματα, παροχές και δημοσιότητα;

Και μιας και είχαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου, όσο περνούν τα χρόνια υπάρχει η αίσθηση στην κοινή γνώμη πως και από εκείνη τη γενιά οι αληθινοί ιδεολόγοι δεν ασχολήθηκαν με τα κοινά.

Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές δεν βγήκαν στη στράτα για “αντιπαροχή”, δεν είχαν “στομάχι”, δεν ήταν πρόθυμοι να κάνουν όλους τους συμβιβασμούς και τις στρογγυλοποιήσεις που απαιτούν οι θέσεις εξουσίας.

Κι αν αυτό συνέβη στην πιο πολιτικοποιημένη γενιά, φανταστείτε τι έγινε στις υπόλοιπες.

Πήξαμε στα παιδιά του κομματικού σωλήνα, όλα ένα καλούπι, σε ξύλινο λόγο, δημόσια επιχειρήματα και πολιτική συμπεριφορά.

Πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων και οι πολιτικοί εξαιρετικά σπάνια είναι τα ίδια τα σύμβολα.

Και επειδή έχουμε μπερδευτεί και σε αυτό το σημείο, ούτε ο βουλευτής, ούτε ο Υπουργός, ούτε ο Δήμαρχος είναι επαγγέλματα.

Επάγγελμα είναι ο διασκεδαστής, ο τραγουδιστής, ο ηθοποιός, ο ατακαδόρος.

Αν οι πωλητές ελπίδων και οι μεταπράττες ιδεολογιών υπήρχαν ως δραστηριότητες θα είχαν και ΚΑΔ να κάνουν έναρξη στην Εφορία.

Κι αν ορισμένοι αγωνιούν για το πολιτικό τους μέλλον, καλό θα είναι πρωτίστως να φροντίσουν για το τι θα αφήσουν πίσω, για να μην τους θυμόμαστε σαν πολιτικούς ….μάλλον.