Τσίπρας VS Καμμένου, Πάνος εναντίον Αλέξη: έτσι συμβαίνει στην πολιτική. Οι χθεσινοί φίλοι είναι οι αυριανοί εχθροί και τούμπαλιν. Και μεθαύριο μπορεί να είναι ξανά μαζί στο ίδιο ή άλλο μετερίζι. Αν η ζωή έχει γυρίσματα, η πολιτική κρύβει πολλά “διαστροφικά” σενάρια.

Ήταν από την αρχή ένας πολιτικός γάμος φανερά αταίριαστος που όμως έκλεισε σχεδόν τετραετία, καθώς βρήκε κοινά νοήματα, στόχους, επιδιώξεις.

Κυρίως βρήκε κοινούς εχθρούς: το “παλιό πολιτικό σύστημα”. Που μετά από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανακαινίστηκε, ξέπλυνε τις αμαρτίες του και πάει για το μεγάλο come back.

Αν η οικονομία είναι το ατού του ενός εταίρου, τότε η πραότητα είναι του άλλου.

Τα αγγλικά του κυρίου Τσίπρα, τα “γαλλικά” του κυρίου Καμμένου.

Και οι δύο θα ακούσουν με μεγάλη προσοχή τα γερμανικά από τη μαντάμ Μέρκελ που από κόκκινο πανί, γίνεται σύντροφος στον αγώνα για την ακηδεμόνευτη Ελλάδα.

Το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων που στήριξε με θέρμη ο ΣΥΡΙΖΑ, σε κοντράστ με την “μπρουταλιτέ” του αρχηγού των ΑνΕλ.

Οι λάθος επιλογές προσώπων του Πρωθυπουργού, ενάντια στις λάθος επιλογές εκπροσώπων του Υπουργού Εθνικής Αμύνης.

Για μισό λεπτό όμως: είμαστε πολύ βέβαιοι πως ο χωρισμός είναι ένεκα του Σκοπιανού και δεν ήταν προαποφασισμένος;

Διότι το σενάριο που έλεγε πως προχωρούσε κανονικά η συμφωνία των Πρεσπών στην ΠΓΔΜ, έδειχνε χωρισμό. Οπότε είχαν όλο το χρόνο να στοχαστούν και να μεθοδεύσουν ένα συναινετικό στην πράξη, οργίλο επικοινωνιακά “διαζύγιο”.

Πιθανόν δε θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Μας υποψιάζει όμως το γεγονός πως και οι δύο απευθύνονται όλο και περισσότερο στο “μέσο” ψηφοφόρο τους.

Λένε αυτά που θέλει να ακούσει το κοινό τους. Τουλάχιστον όπως αυτοί το έχουν χαρτογραφήσει.

Με αυτοκριτική και μειλίχιο ύφος ο μεν, έξαλλος και με χυδαιότητες ο δε.

“Η Βόρεια Ήπειρος δεν είναι “αδελφούλα” να λέει ο ένας και ο άλλος “καλός είσαι για “νυφούλα”;

Διαφέρουν όμως σε κάτι βασικό. Ο Αλέξης Τσίπρας θα πάει στις εκλογές υπερασπιζόμενος όλα τα πεπραγμένα του, ο Πάνος Καμμένος θα διατηρήσει το δικαίωμα να αποποιηθεί ό,τι δεν του ταιριάζει, διατηρεί το δικαίωμα σε απρόβλεπτες και “ασύμμετρες” κινήσεις που (πιστεύει πως) θα τον ξαναβάλουν στη Βουλή.

Τους ενώνει όμως κάτι βασικότερο: η τεράστια επιθυμία για παραμονή στην εξουσία.

Και άρα έχουν εκπέμψει το δικό τους “Μολών Λαβέ” προς πάσα κατεύθυνση.