Και ξαφνικά την έπεσαν όλοι στον Ντάνο, που καταπάτησε τα ιερά και όσια της ελληνικής λογοτεχνίας, καθώς τόλμησε να γράψει βιβλίο.

Κι εντάξει όλα κριτικάρονται, όλοι τρολάρονται, αλλά για να σκεφτούμε και κάτι παραπέρα.

Κατηγορείται από πολύ κόσμο που αν γράψει μια έξυπνη φράση στα κοινωνικά δίκτυα, όλοι καταλαβαίνουν πως είναι κλεμμένη.

Κατηγορείται γιατί θέλει να εισπράξει το αντίτιμο της αναγνωρισιμότητάς του στη χώρα που αυτή -και εν όψει πολλαπλών εκλογών – είναι το βασικό ζητούμενο μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς.

Τον συγκρίνουν με μεγάλους Έλληνες συγγραφείς, ποιητές και λογοτέχνες, τη στιγμή που η ελληνική λογοτεχνική παραγωγή, μετριέται εδώ και χρόνια σε βιβλία με το κιλό.

Και ας μην πιάσουμε καλύτερα κουβέντα για τη λογοτεχνική αξία των best sellers (ευπώλητων που λένε και οι μορφωμένοι).

Και τα γράφω αυτά εγώ που δεν υπήρξα ποτέ θαυμαστής του, που κατανοούσα αλλά δεν καταλάβαινα τον παροξυσμό με το Survivor.

Ο Ντάνος υπήρξε ένας τυχερός άνθρωπος. Τη δημοσιότητα και τη δόξα δεν του την έδωσε το ποδόσφαιρο, αλλά ένα τηλεοπτικό παιχνίδι.

Στην πραγματικότητα βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή (μέσα στη μαυρίλα των Μνημονίων) στο κατάλληλο μέρος.

Οι πιτσιρικάδες γούσταραν τα “αγωνίσματα” οι μεγαλύτεροι την πείνα κι όλοι μαζί τις ίντριγκες και τα πλάνα από μέρη εξωτικά που θα δούμε οι περισσότεροι μόνο στο ίντερνετ.

Και έκανε επιτυχία τρελή.

Είναι αυτό που δεν συγχωρείται εύκολα στην Ελλάδα, δεν καταπίνεται με τίποτα.

Έχοντας μια ειδική γωνιά στη βιβλιοθήκη μου, με τα βιβλία που παράτησα στη 2η, 3η άντε 5η σελίδα, δε νομίζω πως ο Γιώργος Αγγελόπουλος είναι το πρόβλημα στην “ακμάζουσα” ελληνική εκδοτική δραστηριότητα.

Αν θυμηθώ δε, τον συγγραφέα που μου εξιστορούσε πόσο βαρετά και καταναγκαστικά αισθάνθηκε γράφοντας ένα ακόμη βιβλίο δίχως έμπνευση, μόνο και μόνο γιατί το απαιτούσε το συμβόλαιο του, αντιγράφοντας τον εαυτό του και επαναλαμβάνοντας τις μανιέρες του, μέχρι που μπορεί και να πάω να αγοράσω την αφήγηση του Ντάνου.

Γιατί κάτι μου λέει πως θα είναι καλύτερο από τον μέσο όρο των “πονημάτων” που κυκλοφορούν.

Γιατί φαντάζομαι πως θα είναι φροντισμένο και όχι ατημέλητο, όπως τα περισσότερα βιβλία νέων συγγραφέων που κυκλοφορούν.

Και καταλαβαίνω πως αυτός αφηγείται, η Σαββίδου έβαλε τις λέξεις σε σειρά.

Και ο κόσμος έτρεξε μαζικά μέσα στην Ωκεανίδα, ενώ δεν έβγαινε ούτε για σούπερ μάρκετ, στην παρουσίαση του βιβλίου του.

Και καλά έκανε, αφού έτσι γούσταρε.

Εμείς νερό στον μύλο των “ελιτιστών” δεν θα ρίξουμε ποτέ…